سرویس ورزش جوان آنلاین: لیگ بیستم با گذشت ۱۳ هفته کیفیت و جذابیتی نداشته است و همچنان چنگی به دل نمیزند. هر چند که با وجود قوانین خلقالساعهای، چون ممنوعیت استفاده از بازیکن و مربی خارجی در کنار استفاده برخی تیمها از مربی اولیها انتظار میرفت که با لیگی متفاوت روبهرو باشیم و برای دیدن بازیهای جاافتاده و جذاب آن هفتهها صبوری نیاز باشد، اما درحالیکه تنها سه هفته تا نیم فصل باقی مانده، هنوز هم لیگ بیستم انتظارات را برآورده نکرده است!
بازیهای کم گل
از ۱۰۴ بازی لیگ تا هفته سیزدهم که با احتساب سه بازی عقبافتاده میشود ۱۰۱ بازی برگزار شده با مجموع ۲۰۲ گل زده شده، ۲۵ بازی با نتیجه ضعیف یک بر صفر، ۱۶ بازی با تساوی بدون گل، ۱۷ بازی با تساوی یک – یک، ۱۶ بازی ۲ بر یک، هفت بازی ۲ بر صفر، هفت بازی ۳ بر یک، چهار بازی با تساوی ۲- ۲، چهار بازی ۳ بر صفر، یک بازی با تساوی ۳- ۳، یک بازی ۴ بر صفر و یک بازی ۴ بر یک به پایان رسیده است. این یعنی بیش از نیمی از بازیها (۵۸ بازی) با نتایج ضعیف و کم گل صفر- صفر، یک صفر و یک- یک به پایان رسیده و تنها ۱۶ بازی با نتایج پرگلی، چون ۳- صفر، ۳ – یک، ۳- ۲، ۴- صفر یا ۴- یک تمام شدهاند و ۲۷ بازی با نتایج قابلقبول ۲ بر صفر، ۲ بر یک یا نهایتاً ۲- ۲ خاتمه یافتند و ۳۸ بازی نیز با تساوی به کار خود پایان دادند!
احتیاط بلای جان لیگ بیستم
آمار بازیهای کم گل لیگ بیستم تا هفته بیست و هفتم که نشان میدهد بیش از نیمی از بازیهای برگزار شده لیگ با نتایج کم گل به پایان رسیده است؛ ترسو بودن مربیان این فصل از رقابتهای لیگ برتر را به اثبات میرساند. مربیانی که اهمیتی ندارد نیمکت یک تیم مدعی بالای جدولی را در اختیار دارند یا تیمی قعرنشین را چراکه در هر صورت تیمهای خود را با نهایت احتیاط و ترس روانه میدان میکنند که نتیجه آن کسب حداقل امتیاز است یا پیروزیهای ناپلئونی با کمترین گل که باعث پایین آمدن فاحش کیفیت بازیهای لیگ بیستم شده است.
دفاعهای نامطمئن
آمار بیشترین گلهای زده به سپاهان با ۲۰ گل، استقلال با ۱۷ گل، گلگهر با ۱۶ و شهر خودرو با ۱۵ گل برمیگردد. حال آنکه در همین بین، استقلال را اگر با ۹ گل خورده در نظر نگیریم، سپاهان ۱۷ گل خورده دارد، شهر خودرو ۱۶ و گلگهر ۱۲ گل و در این بین باید به ماشینسازی نیز با ۲۰ گل خورده، ذوبآهن و نساجی با ۱۷ و پیکان با ۱۴ گل خورده اشاره کرد. آمار نهچندان جالبی که نه فقط در اختیار تیمهای قعرنشین که دست تیمهای مدعیای، چون سپاهان یا گلگهری که امیرقلعهنویی را بهعنوان پرافتخارترین مربی لیگ برتر روی نیمکت خود دارد، نیز است! رقمی که نشان از عدم ثبات تیمها در خط دفاعی دارد.
انتظارش میرفت
حضور مربی اولیها در چند تیم لیگ برتری اگرچه نوید ورود نسل جوان به عرصه مربیگری را میداد، اما در کنار آن لیگ بیستم را به محل آزمون و خطای مربیانی تبدیل کرد که برخی از آنها حتی مدرک مربیگری هم نداشتند. مسئلهای که پرواضح بود روی کیفیت لیگ تأثیر خواهد گذاشت. اگرچه در این بین سپاهان با نویدکیا تا به اینجای کار خوب نتیجه گرفته است، اما تجربه ثابت کرده جوجه را آخر پاییز میشمارند. ضربالمثلی که درخصوص گلگهر و صدرنشینیهایش به وضوح دیده شد. آن هم نه با یک مربی اولی که با یکی از باتجربهترین مربیان لیگ. با این وجود منع استفاده از مربیان خارجی هم در پایین آمدن سطح کیفیت لیگ بیستم بیتأثیر نیست. لیگی که طی سالهای قبل تجربه حضور نفراتی، چون برانکو، کالدرون، کرانچار، استراماچونی، دنیزلی و شفر را داشت، حالا محل کسب تجربه مربیان جوان شده و همین دلیل به تنهایی برای داشتن صبرایوب جهت تماشای بازیهای لذتبخش و تماشای لیگی که کیفیت آن راضیکننده باشد، کافی است.
نبود مهاجمان باکیفیت
در کنار تفکرات دفاعی مربیان در لیگ بیستم که بازیهای کم گل را در پی داشته، نبود مهاجمان باکیفیت نیز مزید بر علت شده است تا سطح کیفی بازیهای لیگ دستخوش تغییرات شود. این مسئله همواره یکی از ایرادهای وارده به فوتبال ایران بوده است. بسیاری بر این باور بودند که استفاده از مربیانی که خود در خط دفاع بازی کردهاند، دلیل مشخص نداشتن مهاجمان باکیفیت است. مهاجمانی که در بسیاری از موارد شاهد حضور کمفروغ آنها در لیگ داخلی هستیم، اما به محض لژیونر شدن به ستارههایی بیبدیل تبدیل میشوند.
مسئلهای که نشان از عدم توانایی برای پردازش روی مهاجمان داخلی دارد. مسئلهای که در لیگ بیستم هم شاهد آن هستیم. برای نمونه میتوان به گلگهر اشاره کرد و انگیزه سرمربی باتجربه آن برای احیای منشا که البته نتیجه هم داد، اما چرا این تبحر تا به امروز روی مهاجمان داخلی پیاده نشده است تا شاهد شکوفایی توانمندیهای مهاجمانی شویم که بدون شک میتوانند هیجان و جذابیت را به لیگ برگردانند.
یک جای کار میلنگد
بدون شک یک جای کار میلنگد. این را مصاحبههای جنجالی مربیان و بیانیههای حاشیهساز باشگاهها در پی کسب نتایج ضعیف به خوبی نشان میدهد. تلاشهایی که برای لاپوشانی ضعفها انجام میشود، اما این ضعف را در نگاهی سرسری به جدول رقابتها به وضح میتوان دریافت. وقتی هیچ تیمی در این فصل از رقابتها با گذشت ۱۳ هفته ثبات حفظ جایگاه خود را نداشته است، بهطوریکه صدر جدول در بین چهار، پنج تیم دست به دست و تعداد مدعیان هر هفته کم و زیاد میشود! حال آنکه تیم یازدهم جدول تنها شش امتیاز با صدرنشین فاصله دارد و به واسطه یکی، دو برد و باخت، جدول ردهبندی با تغییرات شگرفی مواجه میشود که همه اینها نشان از پایین بودن سطح کیفی مسابقات دارد. رقابتهایی که نمیتوان مدعیان مشخصی را برای آن در نظر گرفت؛ وقتی تنها ۲ برد یا باخت میتواند تیمها را از صدر به قعر برده یا از قعر به صدر برساند! میخواهد این تیم قهرمان چهار دوره متوالی لیگ باشد که هنوز هیچ فروغی نداشته یا سپاهان و شهرخودرو مربی اولی یا استقلال مدعی که صدرنشینی خود را با وجود کسب نتایج پرفراز و نشیب مدیون عدم نتیجهگیری دیگر مدعیان است!