سرویس ورزشی جوان آنلاین: برکناری فرانک لمپارد اصلاً تعجبی نداشت، مدت‌ها بود که شایعات در مورد اخراج او از چلسی سر زبان‌ها افتاده بود و در آخر هم ۱۸ ماه بعد از انتخاب او به عنوان سرمربی تصمیم نهایی گرفته شد. وقتی فشار روی سرمربی زیاد شود، می‌توان حدس زد که کاسه صبر سران باشگاه به زودی لبریز خواهد شد. فرانکی سال گذشته وقتی چلسی از نقل و انتقالات محروم بود این مسئولیت مهم را برعهده گرفت، اما بعد از باز شدن پنجره نقل و انتقالات و خرید چند بازیکن در تابستان باشگاه فرصت کمی به لمپارد داد و این در فوتبال حرفهای عجیب است.
این مربی در دوران محرومیت چلسی خوب کار کرد، اما خرید‌های جدید در این فصل انتظارات را بالا برد. همه می‌دانیم وقتی انتظارات بالا برود نتیجه حرف اول و آخر را می‌زند. چلسی امسال بیشترین سرمایه‌گذاری را انجام داده و فرانکی با علم به این موضوع فصل را شروع کرد. لمپارد به همدردی دیگران نیاز ندارد، او همیشه آرزو داشت سرمربی تیم محبوبش شود. نتایج شش هفته آخر چلسی زودتر از آنچه لمپارد تصور کند برایش گران تمام شد. با اینکه انتظار داشتیم باشگاه زمان بیشتری برای جبران به لمپارد بدهد، اما پیش‌بینی‌هایمان درست از آب درنیامد. رفتار باشگاه چلسی با رفتار مدیران آرسنال و من‌یونایتد کاملاً متفاوت است. درست است که منچستر، دیوید مویس را تنها بعد از هشت ماه اخراج کرد، ولی آن یک مورد استثنا بود. در واقع منچستر و آرسنال به مربیان‌شان بیش از یک سال فرصت می‌دهند، اما چلسی هیچ‌وقت اینگونه نبوده است. البته لمپارد از این مسئله آگاه بود و می‌دانست باشگاه هرگز به او سه سال زمان نمی‌دهد. با بودجه‌ای که آبی‌ها خرج کرده‌اند انتظار دارند چلسی یکی از تیم‌های بالانشین لیگ برتر باشد. در بهترین حالت باشگاه باید دو سال یا دو سال و نیم به سرمربی فرصت بدهد تا تیمش را بسازد، اما این حالت شامل حال چلسی و آبراموویچ نمی‌شود. تجربه‌ای که لمپارد در چلسی کسب کرد قطعاً از او مربی بزرگی خواهد ساخت. توماس توخل گزینه جانشینی او تجربه زیادی دارد و تیم‌های بزرگی را هدایت کرده است. با این حال او شناخت زیادی از بازیکنان فعلی چلسی ندارد و این مسئله شاید برایش دردسرساز شود.
