سرویس ورزشی جوان آنلاین: رقابتهای انتخاباتی فدراسیون فوتبال داغ شده و آنها که امتحان پس دادهاند تمام عاشقان این رشته را از دور خارج کردهاند. رئیس فدراسیون فوتبال باید منافع ملی را به منافع شخصی خود ترجیح دهد. ما اگر میخواهیم فوتبال ایران پیشرفت کند باید این واقعیتها را درک کنیم. کشورهای نزدیک خودمان را که در فوتبال رشد کردهاند، ببینید؛ رشد کردند، چون قوانین فوتبال را اجرا کردند. قوانین فوتبال یعنی مدیریت، سرمایهگذاری و برنامهریزی که با اینها میشود پیشرفت کرد و استعدادها را پرورش داد. در دوره اخیر، فدراسیون مولدی نداشتیم که بازیکن، مربی و مدیر تولید کند. فوتبال عاشق میخواهد، نه کاسب. کفاشیان و تاج، عاشقان فوتبال را به هر نحوی که بود از صحنه خارج کردند و، چون در این فوتبال شهرت و پول وجود دارد، کاسبها سرازیر شدند. کاسبها باید در مکانهای خاصی کاسبی کنند، اما به فوتبال آمدند. حذف این افراد، یعنی حذف حافظه تاریخ فوتبال ما. مردم باید بدانند که بر سر فوتبال ایران چه آمده است. آنها (تاج و کفاشیان) افراد پاکدستی را از فوتبال دور کردند که اگر بودند، آن قراردادها را امضا نمیکردند. همین کارها آنقدر به ما زیان زده که بخش زیادی از آن زیان مادی بوده است. الان باید پول زیادی به ویلموتسی بدهیم که در کشور خودش تعویض میشود و هدایت تیم ملیشان را به یک اسپانیایی میدهند. آن هشت نفر که قرارداد ویلموتس را امضا کردند الان کجا هستند. باید فردی به عنوان رئیس فدراسیون فوتبال انتخاب شود که شجاع باشد و به خواسته مدیران بالادستی تن ندهد و استقلال خود را حفظ کند. او نماد فوتبال ایران است و اگر بیشخصیت باشد، فوتبال ایران را بیشخصیت میکند. کسانی که رأی میدهند نباید اجازه بدهند یک فرد بیشخصیت روی صندلی ریاست بنشیند. اگر به خاطر توصیه به یک فرد ناکارآمد رأی بدهند، به مردم جفا کردهاند. در دوره اول کفاشیان، او تنها فردی بود که کاندیدا بود و انتخاب شد، اما در دورههای بعد کاندیداهای دیگری هم بودند. در این مدت همواره شکلی از انتصاب به چشم میخورد، نه اینکه انتخابی صورت بگیرد و بعد هم که آقای کفاشیان سکان فدراسیون را به دوست خودش یعنی مهدی تاج داد. در حالی که در فدراسیون مهدی تاج، کارلوس کیروش رئیس بود و تاج کارمند اجرایی دستورات کیروش.