سرویس اقتصادی جوان آنلاین: سال‌هاست برخی تولیدکنندگان، با کاهش وزن کالا، تلاش می‌کنند ضرر و زیانشان را جبران کنند؛ موضوعی که در سایه نبود نظارت از سوی سازمان‌های حمایت و استاندارد منجر به تضییع حقوق مصرف‌کنندگان می‌شود. شیر و لبنیات، انواع بستنی و کنسرو‌ها و مواد غذایی بسته‌بندی از آن دست کالا‌هایی هستند که به تدریج وزنشان کم و قیمتشان افزایش یافته است. طی هفت سال گذشته یعنی از ۹۲ تا ۹۹ قیمت برخی کالا‌ها چهار تا پنج برابر شده است، ولی این همه داستان نیست، وقتی در وزن این کالا‌ها دقت می‌کنید، می‌بینید کاهش وزن کالا‌ها در بسته‌بندی‌ها تقریباً بین اکثر تولیدکنندگان رایج شده است.
چگونه رب گوجه یک کیلویی ۸۰۰گرم شد؟
به گزارش تسنیم، بررسی تغییرات اوزان بسته‌بندی اجناس مختلف در سال‌های اخیر گویای آن است که برخی وزن‌های ابداعی در دوره زمانی کوتاهی رایج شده و این نشان می‌دهد چنین کمیت‌هایی با استاندارد‌های بسته‌بندی سازگاری نداشته و تولیدکننده از روش‌های مقطعی برای رضایت صوری مشتری و کسب درآمد خویش از این ترفند استفاده کرده است. به عنوان نمونه وزن هر قوطی رب گوجه‌فرنگی باید هزار‌گرم (یک کیلوگرم) باشد، فرقی هم نمی‌کند نوع بسته‌بندی فلزی باشد یا شیشه‌ای، اما در این سال‌ها تولیدکنندگان به مرور از وزن محصول کم کرده‌اند بدون اینکه اندازه قوطی را تغییر دهند و جالب‌تر آنکه از مشتریان و خریداران پول یک کیلوگرم را می‌گیرند. این کاهش وزن از هزار‌گرم به ۹۸۰ و سپس ۹۵۰، ۹۲۰، ۸۸۰ و ۸۲۰گرم و در نهایت به ۸۰۰گرم کنونی رسیده است.
از سوی دیگر بسته‌بندی‌های ماست، ۵۰۰گرم و یک کیلوگرم است. چنانچه به انواع ظروف نگاه کنید این موضوع قابل مشاهده است، اما برخی تولیدکنندگان با استفاده از اعتماد خریداران به محصولات آنها، وزن‌های متفاوتی را به کار می‌برند که درست نیست. درباره شیر‌های پاستوریزه هم چنین است. تمام ظروف شیر باید با وزن هزار سی‌سی، یک لیتر یا یک کیلوگرم عرضه شوند، اما می‌بینید که هیچ یک از بسته‌بندی‌ها به این وزن نمی‌رسند و همگی کمتر از یک لیتر وزن دارند. از سوی دیگر اوزان این سال‌های بسته‌های پنیر (سفید پاستوریزه) از ۵۰۰گرم به کمتر از ۳۵۰گرم رسیده است. شاید تحلیل تولیدکنندگان این باشد که چنین بسته‌بندی‌ای برای حفظ سلیقه و قدرت خرید مشتری است، اما باید دانست که این تحلیل جز عوام‌فریبی نیست.
کنسرو ۱۲۰گرمی و چیپس ۲۰گرمی
ظروف روغن مایع باید در اوزان هزار‌گرم به مشتریان عرضه شود. چنانچه خاطرتان باشد حلب‌های روغن در گذشته به پنج کیلوگرم معروف بود که در نهایت به ۵/۴ کیلو رسید. در روغن مایع هم چنین اجحافی از سوی تولیدکنندگان صورت می‌گیرد، طوری که روغن در ظرف یک کیلویی، اما با اوزان متفاوت ۸۱۰، ۹۰۰ و... گرم به مشتری عرضه می‌شود. اینچنین وزن‌هایی از سوی کدام مرجع صنعتی، بازرگانی یا استاندارد تدوین و اعلام شده است. وزن هر قوطی کنسرو تن ماهی نیز باید ۲۰۰گرم باشد، اما این وزن‌ها در انواع ۱۹۰، ۱۸۰، ۱۷۰، ۱۵۰ و ۱۲۰گرم وجود دارد. تولیدکنندگان چنین کاهشی را از ۲۰۰گرم آغاز و سپس کنسرو‌ها را به اوزان ۱۸۰، ۱۶۰، ۱۲۵ و به ۱۲۰گرم رسانده‌اند.
اگر بتوانید برای تنوع اوزان مواد غذایی توضیحی پیدا کنید، تنوع اوزان در بسته‌بندی‌های اسنک از جمله پفک، چیپس و دیگر تنقلات شما را به قدری گیج می‌کند که باور نمی‌کنید بسته‌هایی که تاکنون خریده‌اید، وزنی حدود ۲۰ یا ۳۰گرم داشته‌اند. این تنوع بر چه اساسی انجام می‌شود؟ اوزان استاندارد این بسته‌ها چند گرم است؟ به راستی قیمت‌گذاری این محصولات بر چه مبنایی از وزن انجام می‌شود که در حق مصرف‌کننده اجحاف نشود؟
