سرویس ایثار و مقاومت جوان آنلاین: نام عملیات کربلای ۴ با نام غواص‌های حاضر در این عملیات گره خورده است، چراکه آن‌ها به عنوان نیرو‌های خط‌شکن در تاریکی و سرما به دل آب‌های خروشان اروند زدند و با عبور از شرایط سخت طبیعی، جزو اولین نیرو‌هایی بودند که به خطوط دشمن رسیدند. غواص‌ها در تاریکی شب و سرمای استخوان‌سوز دی ماه کاری بزرگ انجام دادند. آن‌ها با وجود آمادگی دشمن و سنگر‌ها و موانع سخت، توانستند خطوط دشمن را بشکنند و پیشروی کنند. متن زیر برگرفته از گفت‌وگوی ما بایکی از رزمندگان دفاع مقدس در خصوص عملکرد غواص‌ها در کربلای ۴ است.
خودسازی غواص‌ها
معمولاً در عملیات‌های بزرگ ثمرات و نتایج آن‌ها مورد بررسی قرار می‌گیرد و کمتر به اوضاع و احوال نیرو‌های شرکت‌کننده قبل از شروع عملیات‌ها توجه می‌شود. وقتی نیرویی با آن سطح از آمادگی روحی و روانی و با آن حجم از اعتقاد و قوت قلب در سخت‌ترین شرایط به دل دشمن می‌زند و ترسی به دل خود راه نمی‌دهد، باید قبل از انجام عملیات خود را برای سخت‌ترین شرایط آماده کرده باشد.
اگر نیرویی قبل از شروع عملیات، لحظه‌ای دلش بلرزد و اراده‌اش سست شود، دیگر در شب عملیات نمی‌تواند آنطور محکم و شجاع به خطوط دشمن بزند. پس حتماً غواص‌ها قبل از شروع عملیات، چنان به خودسازی پرداخته بودند که دیگر هیچ موضوعی نمی‌توانست خللی در اراده‌شان به وجود بیاورد. غواص‌ها آن زمان همانند دیگر کشور‌ها آموزش‌های منظم کلاسیک نداشتند و خبری از آموزش‌های مداوم غواصی و نظامی نبود. نیرو‌های اطلاعات عملیات، چون دائم در جزیره بوده و مجبور بودند در آب‌های خروشان به شکلی ماهرانه شنا کنند، دیگر خود به خود، غواص شده بودند. شرایط سخت جبهه و مناطق عملیاتی از آن‌ها نیرو‌هایی ورزیده و آماده ساخته بود. خودسازی از اصول اولیه نیرو‌ها در جبهه بود. خودسازی چه در زمینه جسمانی و چه در زمینه روحی، روانی و اعتقادی، جزئی از برنامه‌های جدایی‌ناپذیر رزمندگان در جبهه‌ها بود. آن‌ها سعی می‌کردند هر روزشان در جبهه بهتر و مفیدتر از روز قبل باشد و هر روز به دنبال رشد دادن خود بودند.
انجام تکلیف
نیرو‌های شرکت‌کننده در هر عملیاتی به دنبال شکست و پیروزی نبودند. آن‌ها قبل از شروع عملیات‌ها به نتیجه نگاه نمی‌کردند و تنها هدفشان انجام تکلیف بود. رزمندگان حضور در جبهه و عملیات‌ها را به عنوان تکلیف نگاه می‌کردند و این تفکر را که مکلف به انجام عملیات هستیم، نه نتیجه را از امام خمینی (ره) آموخته بودند. در عملیات کربلای ۴ همه غواص‌ها از لحاظ جسمی، روحی و معنوی به اوج مهارت رسیده بودند و آمادگی کامل را برای انجام عملیات داشتند. غواص‌های خط‌شکن قبل از شروع عملیات آنچنان با زیارت عاشورا، دعای ندبه، دعای کمیل و مناجات‌های شبانه از نظر اعتقادی خود را پرورش دادند که این روح معنوی باعث شد آن سرنوشت بزرگ را رقم بزنند. شب قبل از عملیات شرایط خاصی میان غواص‌ها حاکم بود و هر رزمنده‌ای به هر طریقی که می‌توانست مشغول راز و نیاز و دعا و مناجات بود. همین ذکر‌ها و خلوت کردن‌ها و به خود پرداختن‌ها روحیه و نیرویشان را چند برابر کرده بود. آن‌ها از چیزی هراس نداشتند و محال بود توپ و تانک و گلوله‌های دشمن مانعی برایشان محسوب شود. غواص‌ها آمده بودند تا کاری حسینی انجام دهند و خودشان را برای سخت‌ترین میدان‌های نبرد آماده کرده بودند.
آمادگی غواص‌ها
زمانی که غواص‌ها وارد آب شدند، جریان آب شدید بود و آن‌ها را به این سمت و آن سمت می‌کشاند، اما نیرو‌ها با توانمندی مقابل شدت جریان آب مقاومت می‌کردند. اگر نیرویی فین و تجهیزاتش آسیب می‌دید و از ادامه عملیات باز می‌ماند، نیروی دیگری حاضر نمی‌شد فین و تجهیزاتش را بدهد، چراکه بدون فین نمی‌شد از عرض رودخانه عبور کرد و باید برای حضور در عملیات تجهیزاتش کامل بود. همه با روحیه‌ای قوی می‌خواستند در عملیات شرکت کنند و کسی نمی‌خواست این عملیات را از دست بدهد. عملیات شروع شد و پس از عبور غواص‌ها از خط‌های اول و دوم دشمن، نیرو‌های دشمن از چپ و راست به سمت‌شان آمدند و نبرد سختی در منطقه شکل گرفت. با وجود آمادگی دشمن و وجود سنگر‌های مجهز و پیشرفته بودن تجهیزات، تعداد کمی از غواص‌ها توانستند در دل خطوط دشمن پیشروی کنند. این کار بزرگی بود که جز با قدرت بالای غواص‌ها به وقوع نمی‌پیوست و اگر الحاق نیرو‌ها در کربلای ۴ شکل می‌گرفت، عملیات سرنوشت دیگری پیدا می‌کرد. با این وجود کار بزرگ غواص‌ها، آمادگی بالای نیرو‌های ایرانی را به رخ دشمنان کشید. دشمن از شجاعت و قدرت روحی بالای نیرو‌های ایرانی شگفت‌زده شده بود. آن‌ها دو هفته پس از کربلای ۴، بار دیگر مقهور قدرت رزمندگان شدند و این بار شکست سنگینی از آن‌ها در عملیات بزرگ کربلای ۵ خوردند.
