مسعود سلطانی‌فر می‌گوید باید به استقلال و پرسپولیس نگاه ملی داشت. می‌گوید باید کاری کرد که تسلسل و دور باطل مدیریتی در این دو تیم تمام شود و می‌گوید که باید برای این دو باشگاه برنامه بلندمدت داشت.
خب این‌ها را وزیر ورزشی می‌گوید که در طول چهار سال گذشته وزارتش در ورزش کشور و مهم‌تر از آن در طول دورانی که او به عنوان رئیس هیئت مدیره این دو باشگاه وزارتی بوده، اتفاقاتی که رخ داده کاملاً خلاف این اهداف بلندپروازانه بوده است. در همین دوران مدیرانی در استقلال و پرسپولیس توسط وزارت و شخص وزیر روی کار آمده‌اند که جز هزینه‌تراشی و بدهی هیچ چیز دیگری برای این دو تیم نداشته‌اند. در طول چهار سال گذشته نه پرسپولیس و نه استقلال کوچک‌ترین برنامه‌ریزی و آینده‌نگری و کار اصولی را تجربه نکرده‌اند و صرفاً به نتیجه‌گیری‌های مقطعی دل خوش کرده‌اند. در این میان نوع نگاهی که از سوی وزارت ورزش و شخص وزیر به این دو تیم وجود داشته که به زعم آقایان نگاهی ملی هم بوده است، باعث شده میلیاردهامیلیارد پول بیت‌المال را با همین شعار نگاه ملی به این دو باشگاه بدهکار سرازیر کنند تا جلوی آبروریزی‌های بین‌المللی را بگیرند.
واقعیت این است که نه درک صحیحی وجود دارد و نه برنامه‌ریزی و آینده‌نگری، این‌ها تماماً شعار‌هایی است که در ماه‌های آخر دولت یازدهم از سوی وزرای آن شنیده می‌شود، وزیر ورزش هم یکی از آنها. واقعیت این است که آقایان کاری کرده‌اند که به خصوص در چهار سال گذشته در این دو باشگاه همه چیز در رانت و رابطه و دلالی خلاصه می‌شود، اما حالا که به ماه‌های آخر نزدیک می‌شویم، یادشان افتاده است که باید کار اصولی انجام داد و آینده‌نگری کرد.
تلخ‌تر اینکه با کاری که وزارت ورزش و مدیران منصوبش در پرسپولیس و استقلال طی چهار سال گذشته انجام داده‌اند، عملاً مسئولان بعدی باید چند سالی را صرف اصلاح امور این دو باشگاه نمایند و بعد از آن همه چیز را دوباره از نو شروع کنند. وزیر ورزش امروز در حالی از لزوم نگاه ملی به این دو تیم حرف می‌زند که جریمه‌های سنگین خارجی این دو تیم به واسطه سوءمدیریت‌ها از بیت‌المال پرداخت شده است و معلوم هم نیست که این جرایم تا کجا ادامه خواهد داشت و چقدر از آن به عنوان میراث به مسئولان بعدی خواهد رسید.
استقلال و پرسپولیس باید به اهلش سپرده شوند تا با مدیریت درست سربلند کنند، این تنها راهی است که می‌تواند جلوی دور باطل حضور آدم‌های ناکارآمد به اسم مدیر در این دو تیم را بگیرد و این واقعیتی است که در طول چهار سال گذشته از سوی سلطانی‌فر همیشه نادیده گرفته شده و سکان هدایت این دو تیم به دست کسانی افتاده که حاصلی جز افزوده شدن مشکلات برای این دو تیم نداشته‌اند، اما حالا جناب وزیر از برنامه‌ریزی برای پایان دادن به این دور باطل سخن می‌گوید، آن هم در حالی که با نزدیک شدن به پایان کار دولت کم‌کم باید آماده خداحافظی با وزارت ورزش باشد.
هر چند در طول تمام این سال‌ها از این دست شعار‌ها زیاد شنیده و زیاد هم از آنها انتقاد کرده‌ایم، در مقابل برخی هم سکوت اختیار کرده و چیزی نگفته‌ایم، اما این شعار‌های آخر واقعاً چیزی نیست که در مقابلش سکوت کرد. حتماً هم آقایان در جواب، برخی موفقیت‌های این دو باشگاه را به حساب مدیریت خودشان خواهند گذاشت، اما هم ما، هم علاقه‌مندان به فوتبال و این دو تیم و هم خودشان خوب می‌دانند که اگر موفقیتی هم به دست آمده حاصل تلاش و عرق بازیکنان و کادر فنی بوده است؛ موفقیت‌هایی مقطعی که ارتباطی به برنامه‌ریزی و آینده‌نگری ندارد و نمی‌تواند باعث شود تا به آینده امیدوار بود. موفقیت‌هایی که شاید بیشتر از آنکه باعث پیشرفت شود، باعث شود تا فوتبال ایران سال‌ها در جا بزند، درست مانند معدود موفقیت‌هایی که پیش از این به دست آورده‌ایم و باعث شده اشکالات کارمان را نبینیم و به نامدیران حاضر در رأس کار اطمینان کنیم.
حرف‌های وزیر خواندنی است، اما فقط باید خواند و تأسف خورد که چرا طی چهار سال گذشته نه بیان و نه عمل شده تا امروز پرسپولیس و استقلال حداقل اندکی شبیه چیزی باشند که سلطانی‌فر وعده آن را در ماه‌های آخر می‌دهد.
