سرویس سبک زندگی جوان آنلاین: انسان با قدرت تخیل و توانایی‌های ذهنی خود همیشه موجب تعجب می‌شود و گاهی این تعجب‌ها شادی‌آور و مفید و گاهی هم تلخ و آسیب‌رسان هستند. تنوع‌طلبی انسان یکی از محصولات متعدد تخیلات است. اگر این تنوع‌طلبی مدیریت نشود می‌تواند از حد طبیعی فراتر رفته و زندگی انسان را به سمت پرتگاه ببرد؛ چراکه تنوع‌طلبی افراطی به مدگرایی افراطی ختم می‌شود و مدگرایی افراطی نیز نتیجه‌ای جز عدم‌رضایت به همراه ندارد.
پیشتر، مدگرایی عموماً فقط مخصوص یک گروه سنی خاص و به طور معمول بین گستره سنی ۲۰ تا ۴۰ سال بود، اما این روز‌ها دیگر مدگرایی هیچ محدودیت سنی ندارد. مدگرایی نیز مانند تمامی زمینه‌ها هم دارای ابعاد مفید و مثبت و هم دارای ابعاد مخرب و منفی است. اما جامعه ما به طور افراطی درگیر بخش منفی و مخرب آن شده است. این نوع از مدگرایی به طور قطع عقب‌ماندگی و کهنه‌اندیشی است، چون تعویض سالانه وسایل زندگی، تعویض سالانه تلفن‌های همراه، بیشتر شدن تعداد لباس‌ها نسبت به کتاب‌ها و هزار و یک جنبه ظاهری به طور قطع معنی به روز بودن و مدگرایی نمی‌دهد، بلکه بیانگر ضعف منطق و کهنه‌اندیشی است.
مدگرایی مخرب موجب می‌شود تا جامعه ما نسبت به جوامع پیشرفته اقتصادی عقب‌تر بماند و درگیر پله‌های ابتدایی باشد. سرطان مدگرایی افراطی به گروه سنی کودکان و نوجوانان هم سرایت کرده و در حال نابودی افکار آنهاست. کودکان در مهد کودک و دست دوستان خود هر چیزی را که می‌بینند، می‌خواهند و والدین نیز به سرعت آن را فراهم و فکر می‌کنند این گونه رفع نیاز کودکان بر تربیت آن‌ها تأثیر مثبت می‌گذارد. تصور می‌کنند کودک دچار عقده نمی‌شود، اما روش تربیتی، اشتباه‌ترین راه است.
کودکی که به تمامی خواسته‌های غیرمنطقی‌اش پاسخ داده شده یاد می‌گیرد نباید برای چیزی صبر کند و نباید به خوب و بد بودن و یا به فایده و ضرر خواسته خود توجه کند. او یاد می‌گیرد هر چیزی که دیگران دارند را باید داشته باشد و این گونه به‌روز خواهد شد. او یاد می‌گیرد والدین مسئول رفع نیاز‌های من هستند و تا ابد باید برای تأمین خواسته‌های به روز و جدید من تلاش کنند. والدین هم فکر می‌کنند کودک آن‌ها به روز شده است و از کودکان دیگر چیزی کم ندارد. در صورتی که کودک آن‌ها دچار کمبود منطق و عقب‌ماندگی فکری می‌شود.
این تنها مشکل مدگرایی افراطی نیست. مدگرایی مخرب را می‌توان به شدت در گروه سنی نوجوان مشاهده کرد. لباس‌های عجیب و غریب و بی‌ربط به فرهنگ اصیل ایرانی، دایره واژگان دور از ادب، استفاده بی‌دلیل و بی ربط از واژگان بیگانه در جایی که جای آن‌ها نیست، گرایش‌های افراطی و حتی استعمال دخانیات بخشی از این مدگرایی افراطی هستند. آن‌ها فکر می‌کنند همین که در گوشه‌ای از یک کافه تاریک بنشینند و سیگاری بر لب داشته باشند یعنی مدرن شده‌اند و از جهان چیزی کم ندارند. در صورتی که در برخی جوامع پیشرفته یا رو به پیشرفت از مدگرایی برای تقویت صنعت پوشاک، هنر و طراحی استفاده می‌کنند و در پس هر یک از تغییرات آن‌ها کلی پژوهش و مطالعه قرار دارد. مدگرایی این جوامع در پوشاک بر اساس فرهنگ و طبع اجتماعی آن‌ها بوده و با هر تغییری قصد تقویت خلاقیت خود را دارند. حتی با تبادل فرهنگی و استفاده از فرهنگ کشور‌های دیگر می‌خواهند پلی میان خود و دیگران برقرار کنند، اما این ماجرا در جامعه ما وارونه است.
نوجوانان فقط می‌خواهند تقلید کنند و به دنبال تبادل فرهنگی نیستند، چون فقط پوشش دیگران را تقلید می‌کنند و همرنگ آن‌ها می‌شوند. رفتار افراطی آن‌ها موجب می‌شود تا تلاش بسیاری از افراد هنرمند مبدع پوشش ایرانی به چشم نیاید و زحمات آن‌ها هم افراطی تلقی شود. در صورتی که بسیاری از دانشجویان رشته‌های هنر در حال نوآوری و تلاش برای تبادل فرهنگ ایرانی با دیگر جوامع هستند و روزانه طرح‌های اقلیمی و بومی بسیاری را با طرح‌های فرنگی ترکیب می‌کنند و در حال پژوهش هستند، اما مدگرایی افراطی برخی موجب نادیده گرفتن تلاش‌ها و پژوهش‌های این جوانان می‌شود.
برخی مدگرایان فکر می‌کنند مدگرایی به معنای کمتر شدن حجم پوشش و برهنگی است. باید به فرهنگ برهنگی و برهنگی فرهنگی توجه کنیم. دلیلی ندارد پوشش و افکار خود را برهنه کنیم تا با فرهنگ به نظر برسیم. نمی‌توان همیشه از رسانه و دولت انتظار داشت که فرهنگی را ترویج دهند بلکه همه ما در برابر فرهنگ خود مسئول هستیم. این مسئولیت از من نویسنده شروع می‌شود تا شما خواننده عزیز و معلم و مهندس و دکتر و راننده تاکسی و... در مجموع تمام افرادی که خود را ایرانی می‌دانند، به نوعی در تحقق این مهم سهیم هستند. مدگرایی یعنی به روز شدن سبک زندگی با هدف ارتقای کیفیت زندگی. این به روز شدن علاوه بر پوشش و ظاهر شامل افکار و باطن نیز می‌شود. فقط لباس تن که اهمیت ندارد. لباس مغز هم مهم است. اگر دوست داری ماهی یک بار لباس‌های نو بخری، پس لطفاً، خواهشاً و در کمال احترام به فکر خرید کتاب هم باش. اینکه دستتان تا آرنج پر از النگو باشد یا هر سال گوشی آخرین مدل فلان برند را داشته باشی، اما یک دندان سالم در دهانت نباشد مدگرایی به حساب نمی‌آید.
مدگرایی و به روز بودن فقط در ظاهر نیست بلکه تا باطن امر را به روز نکنی تا ابد کهنه‌ترین آدم روی زمین هستی. نمی‌گوییم لباس نو پوشیدن یا استفاده از وسایل نو افراطی و بد است بلکه می‌گوییم اگر به معنای واقعی می‌خواهی به روز باشی پس ابتدا باید دلیل مدگرایی خود را مشخص کنی و فایده آن را برای سبک زندگی‌ات بدانی. این آگاه شدن تنها با مطالعه میسر می‌شود. نمی‌گوییم ظاهر زندگی باید عادی و بی‌مزه باشد بلکه باید ظاهر زندگی آدم به مزاج باطنش خوش بیاید. اگر آنقدر توانایی مالی داری که هر ماه ده‌ها دست لباس نو برای خود بگیری پس لطفاً، خواهشاً و در کمال احترام کمی هم خیرت به دیگران برسد و باطن خود را هم جلا بده. کمی از دارایی‌ات را خرج کودکان بی‌سرپرست و بد سرپرست کن.
ختم کلام اینکه مدگرایی اگر بر اساس خِرد جمعی باشد باعث پیشرفت جامعه خواهد شد. مدگرایی فقط در یک فرد تعریف نمی‌شود، بلکه طبق معیار‌های جهانی مدگرایی باید در اکثر جامعه به چشم بخورد و اکثر جامعه نسبت به ملاک‌های آن اطلاعات کافی داشته باشند. مدگرایی ما شده است چشم و همچشمی و تقلید از یکدیگر. کاش کمی فکر کنیم که آگاهی در تقلید نیست بلکه در آموزش درست و متناسب با فرهنگ است.
