سرویس ورزش جوان آنلاین: من به عنوان یک فوتبالی و مربی که سال‌ها در میادین بوده‌ام باید تأسف خودم را عمیقاً ابراز کنم. دلیل آن هم این است که ما فوتبالمان را یک فوتبال حرفهای می‌دانیم، اما متأسفانه موضوع استرس، نگرانی‌ها و بداخلاقی‌ها در جامعه فوتبال ما هنوز که هنوز است ادامه دارد و این برای دیروز و امروز نیست. از آن روزی که فوتبال به سمت حرفه‌ای‌گری پیش رفت و پول آنچنانی به مربی و بازیکنان پرداخت شد، قصد آن‌ها فقط بردن به هر قیمتی شده است. من به تمام مربیان و سرمربیان احترام می‌گذارم، اما اعتقاد دارم که فدراسیون فوتبال ایران وقتی کلاس مربیگری می‌گذارد و تعدادی از بازیکنان شاخص سرمربی می‌شوند، باید کلاس‌های مدیریتی و روانشناسی نیز برای آن‌ها برگزار کند. حداقل کشور‌هایی که صاحب فوتبال هستند و فرهنگ این ورزش را دارند الگو قرار دهیم. به نظرم ما بی‌نهایت عقب هستیم و به خودمان صدمه می‌زنیم، این در واقع خودزنی است. اعتراض و بی‌حرمتی به همدیگر بسیار دیده می‌شود، حتی بی‌حرمتی مربیان به بازیکنان خودشان و تماشاچیان را شاهد هستیم. اصلاً انگار قرار نیست رحم کنیم. به هر حال داور، قاضی میدان است و قضاوت خود را انجام می‌دهد؛ حالا گاهی اشتباهاتی نیز وجود دارد که حتی جبران‌ناپذیرند. وقتی گل‌محمدی، یک شخص بسیار محترم و بازیکن ملی‌پوش که اخلاق‌مدار هم هست اینگونه اعتراض می‌کند؛ نشان دهنده فضای آلوده حاکم بر فوتبال است. به نظرم باید کمک کنیم؛ رسانه‌ها، فدراسیون فوتبال، کمیته انضباطی و کمیته اخلاق نقش خیلی پررنگی برای مبارزه با چنین اعتراضاتی دارند.
