روزنامه دولتی ایران در یادداشتی به قلم غلامرضا ظریفیان، معاون وزیر علوم در دولت اصلاحات، انتقادات روزهای اخیر از دولت را تعبیر به «حواله دادن کل مشکلات به عملکرد دولت» کرده و گفته که «دلیل اصلی شکلگیری این فضا، نتیجه انتخابات ریاست جمهوری امریکا و نگرانی منتقدان دولت از تأثیر آن بر انتخابات ۱۴۰۰ است...»
اینجا چند سؤال مطرح میشود؛ اولاً دولت روحانی میگوید با آمدن جو بایدن مشکلات اقتصادی ایران حل میشود. این طرف، منتقدان دولت در پاسخ میگویند راه حل در ایران است و نه در امریکا. اگر هم انتقادی در این زمینه طرح میشود، واکنشی به مواضع دولتیهاست و نمیشود گفت منتقدان، چون نگران شدهاند، انتقاد میکنند. یعنی دولت باید مواضعش را بگوید و دیگران حرفی نزنند و سکوت کنند؟ حسن روحانی در تبلیغات انتخاباتیاش جمله معروفی داشت که «پناه میبرم به خدا از بستن دهان منتقدان...» ثانیاً آیا قبل از انتخابات امریکا انتقادی از دولت نمیشد که حالا میگویند به خاطر نگرانی از انتخابات امریکاست؟
ثالثاً مجلس و دولت هر یک بهاندازه اختیارات و وظایفشان مسئول هستند. کسی همه مشکلات را به دولت حواله نداده است و بحث مجلس هم در میان است. البته شاید هم منظور روزنامه دولت این است که حواله به دولت امریکا بدهیم و نه دولت ایران!
ارگان رسانهای دولت در ادامه هم نوشته: «عموم منتقدان سیاسی دولت بخش مثبت عملکرد دولت را فراموش کرده و مهمتر اینکه در تفاسیر خویش از یادآوری وضعیت خاص جنگ اقتصادی و همینطور شیوع ویروس کرونا در یک سال اخیر پرهیز میکنند». از قضا، چون در شرایط جنگی هستیم و دولت را با آرایش جنگی نمیبینیم، نگرانیم! همین که با وجود جنگ اقتصادی و کرونا، دولت ارز دولتی هدر میدهد، فکر سیاستهای اقتصاد مقاومتی نیست و دست به دامن دشمن شده، نگران کننده است، وگرنه اینسو که سالهاست معتقد به جنگ اقتصادی است، ولی روحانی و دولتش میگفتند دولت قبل مقصر است و اعتقاد به جنگ اقتصادی نداشتند؛ اما حالا که به دولت خودشان رسیده، فقط میگویند دشمن مقصر بود و ما تقصیری نداریم!
بخشی از سخنان مجید انصاری، فعال سیاسی اصلاحطلب هم در گفتگو با روزنامه شرق جالب توجه است: «باید بپذیریم که بعد از انقلاب اسلامی هیچ دولتی به اندازه دولت فعلی تحت فشار نبوده است. مگر میشود نقش تحریمهای ظالمانه و بیسابقه فعلی را در بحرانی شدن وضعیت اقتصادی و معیشت مردم انکار کرد؟ مگر میشود گفت که قفلکردن سیستم بانکی هیچ تأثیری بر اقتصاد نداشته است؟». آیا اگر اکنون دولتی اصولگرا بر سر کار بود هم، فعالان سیاسی اصلاحطلب همین قدر دولت را از نقش داشتن در اوضاع نابسامان اقتصادی تبرئه میکردند؟ کافی است رسانههای اصلاحطلب در دولتهای قبلی را ورق بزنیم؛ پاسخ روشن است. شاید بهتر باشد امثال مجید انصاری بیشتر به این فکر کنند که چه شد که با وجود سر لیست بودن در انتخابات مجلس فقط ۷۰ هزار رأی آوردند؛ شاید نگاه واقعبینانهتری نسبت به نقش دولت و از دست دادن پایگاه اجتماعیشان پیدا کنند.