سرویس سیاسی جوان آنلاین: «کاسبان تحریم بدانند که تحریم‌ها برداشته شده و دیگر بازنمی‌گردد. شما می‌خواهید با دنیا مذاکره کنید؟ شما بلد هستید که با دنیا مذاکره کنید و آیا زبان دنیا را می‌دانید؟ در حالی که در فهم زبان ملت خود گرفتار هستید.»
این عبارت بخشی از سخنان روحانی در جریان رقابت‌های انتخاباتی سال ۹۶ است که در سفر به اردبیل عنوان کرد و اکنون پس از سه سال و در حالی که نه از برجام اثری مانده و نه تحریمی برداشته شده است، بار دیگر منتقدان سیاست‌های غلط دولت در پیوند زدن مصالح نظام به مناسبات جهانی و بیرون از مرز‌ها را مورد هجمه قرار داده که آن‌ها از مدیریت چیزی نمی‌فهمند و در پی تطهیر دولت امریکا هستند!
پس‌لرزه‌های یک نطق مجلسی
به نظر می‌رسد، انتقادات روحانی بی آنکه نامی از کسی بیاورد، اشاره به نطق پیش از دستور دکتر قالیباف، رئیس مجلس شورای اسلامی دارد که یک‌شنبه این هفته در مجلس شورای اسلامی ایراد کرد. رئیس مجلس با بیان اینکه زندگی و معیشت مردم را نمی‌توان و نباید به پیروزی یا شکستِ کسی در کاخ سفید گره زد، گفته بود: «این تصمیماتِ ماست که مستقل از این رفتن‌ها و آمدن‌ها، پایه‌های اصلی اقتصادِ ما را می‌سازد و قدرتِ ما را در این عرصه مشخص می‌کند. باور کنیم؛ کسی که واگن خود را به لکوموتیو دیگران ببندد باید منتظر بنشیند تا با آنچه در اختیارش نیست شادی کند یا عزا بگیرد.» قالیباف اضافه کرده بود: «تصمیمات ما در حوزۀ مسکن، بورس، ترخیص کالا‌های اساسی از گمرک، سیاست‌های پولی و بانکی، نظام بودجه‌ریزی، اختصاصِ ارز ترجیحی، سوداگری‌ها در بازار ارز، طلا و خودرو، بی تفاوتی نسبت به گرانی‌ها و رها کردن بازار و بی‌توجهی به تولید ملی، به پاستور و بهارستان و باب همایون و میرداماد ارتباط دارد نه به جورجیا و میشیگان و آریزونا. پس به مردم آدرس غلط ندهید...»
همین سخنان بود که گویی به مذاق مسئولان دولتی خوش نیامد و رئیس کل بانک مرکزی، رئیس سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی و معاون اول رئیس جمهور را بر آن داشت علیه نقد رئیس مجلس برآشوبند و به قالیباف اصولی از مدیریت را یادآوری کنند که خود در تدبیر امور کشور هفت سال است در جا می‌زنند و بلکه عقبگرد می‌کنند. اما عصبانیت از نقد رئیس مجلس آن‌قدر گران آمده که پاسخ‌های دولتمردان را کافی ندانسته و روحانی شخصاً در مقام پاسخگویی برآمد.
رئیس جمهور محترم گویی فراموش کرده‌اند که رقابت‌های انتخاباتی سال ۹۶ گذشته و اکنون در میتینگ انتخاباتی نیست که شعار می‌دهد بلکه اکنون در مقام ریاست جمهوری در پاستور نشسته و باید پاسخگوی وعده‌های خود باشد. او که می‌گفت: «کاسبان تحریم بدانند که تحریم‌ها برداشته شده و دیگر باز نمی‌گردد.» اکنون باید بگوید چرا تحریم‌ها برداشته نشد و بلکه تشدید شد!
تطهیر‌کنندگان امریکا را معرفی کنید
روحانی، اما روز گذشته در جلسه هیئت دولت درست انگشت اتهام را به سمتی برد که خود و حامیانش در مظان این گونه جهت‌گیری‌ها هستند: «خیلی مهم است که به اسم نقد، قواعد بازی سیاسی را به هم نزنیم، به اسم نقد دولت، دنبال تطهیر امریکا نباشیم، دنبال تبرئه دولت امریکا نباشیم، این دولت جنایتکار است چرا می‌خواهید تبرئه کنید؟ دولت اخیر امریکا دولت جنایتکار است، دولت تروریست است، یک عده مداوم تطهیر می‌کنند، مجانی هم این کار را می‌کنند. بعضی از رسانه‌های خارجی پول می‌گیرند و امریکا را تطهیر می‌کنند، اما یک عده مجانی امریکا را تطهیر می‌کنند.»
افکار عمومی از یاد نبرده که دولت سرخوش از برجام چگونه پیروزمندانه همه منتقدان خود را با شدیدترین توصیف‌ها نواخت و برخی تا ۴۰ توصیف از روحانی علیه منتقدان را شمارش کردند که کمسواد، بیدین، بیشناسنامه، مستضعف فکری، متوهم، بزدل، عقب مانده، لرزان، عصر حجری و هوچی باز فقط بخشی از این تعابیر است.
رئیس جمهور می‌گوید عده‌ای مدام دنبال تطهیر امریکا هستند، اما توضیح نمی‌دهد که این عده چه کسانی هستند! منتقدان دولت که همواره بدون خط‌کشی میان دموکرات و جمهوریخواه تأکید کرده‌اند که خوی استکباری و استعماری امریکا با آمد و شد رئیس جمهور، جمهوریخواه یا دموکرات تغییری نمی‌کند و این حقیقت طی چهار دهه گذشته به اثبات رسیده است. پس تطهیر کنندگان را باید در اردوگاهی جست‌وجو کرد که حامیان دولت خوانده می‌شوند. همان‌ها که رنگ لوگوی روزنامه‌های خود را با پوشش نامزد دموکرات امریکا هماهنگ می‌کردند. در ماجرای برجام «امضای کری را تضمین» می‌دانستند و در انتخابات اخیر نیز، به‌صورت غیررسمی ستاد انتخاباتی بایدن در تهران تشکیل داده بودند.
بنابراین، بدترین تطهیر امریکا آن است که میان احزاب حاکم بر امریکا تفاوت قائل شود و یکی را بر دیگری ترجیح بدهد و تطهیر کند. حال آنکه ماهیت هر دو یکی است. منتها یکی نماد امریکای بدون رتوش می‌شود که در قالب «ترامپ» ظاهر می‌شود و دیگر دست چدنی خود را در دستکش مخملین پنهان می‌کند و اوباما یا «بایدن» می‌شود.
انگیزه انتخاباتی دارند
روحانی، اما انگیزه منتقدان سیاست‌های غلط اقتصادی دولت را به آدرس دیگری ارجاع می‌دهد و می‌گوید به دولت صدمه می‌زنند تا برای انتخابات ۱۴۰۰ فضا آماده کنند: «به خاطر اینکه به دولت صدمه بزنند، به خاطر اینکه فضا را برای انتخابات ۱۴۰۰ آماده کنند، حالا مانده به ۱۴۰۰، هنوز انتخابات مانده، اشکال ندارد برای انتخابات خودتان هر کاری می‌خواهید انجام دهید، اما ایجاد روحیه یأس در جامعه خیانت ملی است، یأس را در جامعه ترویج ندهید بگذارید مردم واقعیت‌ها را لمس کنند و ببینند.»
اینکه هر نقدی را با چوب «تخریب و صدمه به دولت» برانیم، نه منطقی است و نه پذیرفتنی. دولت برآمده از اصلاحات اکنون در فضای رقابت انتخاباتی نیست که خود را در فضای رقابت تعریف کند. او اکنون پس از هفت سال پیوند زدن مصالح کشور به تعامل و مذاکره با بیگانه، باید توضیح دهد نتیجه آن همه شعار‌ها چه شد. اتفاقاً تزریق روحیه ناامیدی از دل همین وعده‌های بر زمین مانده رسوب می‌کند و در بزنگاه‌های انتخاباتی خود را نشان می‌دهد.
از مدیریت چه می‌فهمید؟
رئیس جمهور محترم بار دیگر منتقدان خود را به لاپوشانی جنایات امریکا متهم کرده و از آن‌ها می‌پرسد که شما‌ها از مدیریت چه می‌فهمید که از آن دم می‌زنید؟! «از نظر ما در دنیای سیاست نقد و انتقاد، تضارب آرا، اعلام نظر جدید هیچ اشکالی ندارد و این‌ها را بگوییم، اما واقعیت‌های جهانی را نباید منحرف کنیم و به خورد مردم بدهیم. جنایات امریکا را نباید لاپوشانی کنیم، به جای اینکه بگویند امریکا جنایت کرده می‌گویند دولت در مدیریت خود چه کار کرده، اصلاً شما می‌دانید مدیریت چیست که این حرف‌ها را می‌زنید؟»
رئیس جمهور که در رقابت‌های انتخاباتی ۹۲ و ۹۶ با شعار تعامل و همکاری با دنیا و تخطئه رقبای خود به اینکه از دیپلماسی بویی نبرده‌اند و زبان دنیا را نمی‌فهمند، رأی ملت را از آن خود کرد و پس از امضای برجام حامیان او «فردای بدون تحریم» فریاد زدند و از او قهرمان رفع تحریم یاد می‌کردند، اکنون تلویحاً خود و دولتش را «قهرمان مقاومت» توصیف می‌کند. از این رو منتقدان خود را متهم می‌کند به اینکه دنبال قهرمان سازی از خود برای رفع تحریم هستند: «تحریم رفع خواهد شد امروز یا فردا یا هر وقت دیگر، همه دنبال این هستند که قهرمان رفع تحریم چه کسی باشد همان‌هایی که شما فحش می‌دهید و انتقاد می‌کنید، شما قهرمان هستید ما که دنبال قهرمان‌سازی نیستیم. بدانید قهرمان در کشور ما ملت ایران است، در ۹۴ اگر پیروز شدیم ملت ایران بود که پیروز شد، در سال ۹۹ یا ۱۴۰۰ هم اگر پیروز شدیم ملت ایران است که در برابر تحریم پیروز می‌شود. دنبال چه می‌گردید؟ این آقا قهرمان نشود آن آقا قهرمان نشود، نگذارید این دولت قهرمان شود دولت بعدی قهرمان شود، اصلاً دولت قهرمان نمی‌شود، رئیس‌جمهور قهرمان نمی‌شود، قهرمان ملت ایران است ما در این سه سال که مقاومت کردیم چه کسی قهرمان مقاومت بود؟»
رئیس جمهور در پایان سخنان خود بار دیگر منتقدان سیاست‌های اقتصادی کشور را به «تسویه حساب سیاسی» متهم می‌کند و از آن‌ها می‌خواهد: «خواهش می‌کنم در این مقطع حساس کسی دنبال تسویه حساب سیاسی و جناحی نباشد. این‌ها را بگذارید سال ۱۴۰۰ که ان‌شاءالله کرونا کمتر و فضا بهتر می‌شود، انتخابات می‌شود مقداری روحیه، آن وقت بگویید، تسویه حساب سیاسی هم قاعدتاً خیلی‌ها در انتخابات انجام می‌دهند، الان موقع تسویه حساب سیاسی نیست، الان بنای ما به آرامش است برای اینکه کشور بتواند پیشرفت کند.»
آقای رئیس جمهور! هفت سال زمان کمی برای پیشرفت و توسعه سیاسی کشور و تلاش برای رفع وابستگی کشور به بیگانه نبود، اما هرگاه نقدی بر جهت‌گیری‌های دولتی که قرار بود «تدبیر» کند و «امید» بیافریند، وارد شد، با همین اتهامات و تعابیر تخطئه شد. سال‌هاست از زمان انشا گذشته و اکنون وقت حساب است. حسابی که اگر قابل‌اندازه‌گیری و ملموس برای مردم نباشد، به تعبیر آقای جهانگیری معاون اولتان، سیاستمداران را ادب خواهد کرد. انتخابات ۱۴۰۰ می‌تواند نوعی حساب کشی از هشت سال مدیریت دولت برآمده از اصلاحات باشد.
