چند روزیست که تصاویر خونین نوزادی معصوم و بی گناه، در یکی از محله های فقیر نشین حاشیه شهر اصفهان افکارشهروندان را درگیرو قلبهایی را محزون ساخته والبته بسیاری از مرفهین و شاسی یلند سوارهای جامعه بی دردانه را، تنها تماشاگر خود ساخته است.
هر سازمان مسئولیت پذیر؛ انگشت بی مسئولیتی خود را از بالا تا پایین به سازمانی اشاره می کند و در این رهگذر تنها چانه زنی دیده می شود و نه رفع درد که درد را درمان می خواهد و درمان را درمانگری کار آزموده و همدل، که بگوید و قانون گذاراجرا کند، و حال آنکه کدامین میز و کدامین اتاق فکری در اختیار جوانان کار آزموده و همدل گذاشته شده....!!تا پای جان همانند مهدی باکی ؛ ابراهیم همت ؛ حسین خرازی ودیگر شهدای والامقام بایستد و گره از کار مردم باز کنند .
از این که گذر کنیم به اصل مساله می رسیم،
در زیر آسمان پر فروغ شهری که آوازه اش از زیبایی ؛ صنعت وزمان کٌهن تاریخیش ومردم وفادارش که گوش فلک را کر کرده ومسولینش پُزاصفهان شهر پر طمطراق خواهر خواندگی باشهرهای معرف وتاریخی جهان مانند « فلورانس » و...را به دنبال القاب مسئولیت شان یدک می کشند چه می گذرد وباور ندارند که بر سر زنان و کودکان این سرزمین پر آوازه چه می گذرد و زنان وکودکان چگونه بر اثر بی تدبیری حاکمانش پرپر می شوند وآقایان یقه سفید بی احساس و عواطف وبی مسئولیت این فقر دهشناک رانادیده می گیرند ؟!
نگاهی به گذشته می اندازم، زمان دانشجویی، اتوبوس حدوداً در دل شب یا سحر گاه به اصفهان میرسید، و بانوان که اکثرا جوان بودند برای گذر از شب به نماز خانه پناه میبردند و با کمال تعجب با درب بسته و بدون ناظری مواجه می شدند، با کمی واکاوی و پیگیری، گفته شد به ما اجازه نداده اند که نماز خانه باز باشد، مگر زمان نماز و در طول روز ...، جالب بود، آن دانشجو شاید یک شب امنیتش به خطر می افتاد!اما زنانی داریم که هر شب با همین مساله بی خانمانی مواجه هستند و چند شب ممکن است با خطر روبرو نشوند؟!! چند شب ممکن است گرما و سرمای شبانه و گرسنگی را تحمل کنند؟!! چند شب می توانند حقارت را بپذیرند؟! تا چه زمان می توانند از قانون" نه" در برابر خواسته های مردانه استفاده کنند؟!!
آقا و خانم مسئول، شما که پشت میز قانون گذاری استانداری ، شهرداری، نیروی انتظامی و یا بهزیستی و... نشسته ایی، شما جوابت چیست!؟ پاسخ ات به زنان و کودکانی که به هر دلیلی آواره شده اند وشب را با شکم گرسنه و بیغوله کردن در ساختماهای نیمه کاره ؛ لوله های فاضلاب وحتی در قبوروکارتن ها...چیست؟!
و این اولین و آخرین اتفاق دردناک تباه شدن جان کودکی و شاید مادرش در جایی دیگر، نیست... این یک فرآیند تکرار شونده است.
چرا که چهار راه ها و معابر شهرم پر شده از زنان و کودکان و مردانی آواره وگرسنه وبی خانمان است، پس بخود بیایید و راه چاره ایی را علاج کنید تا شاهد این فجایع انسانی و آوارگی زنان و کودکان نباشیم.
«کانون واواصفهان» حقوق شهروندی زنان