سرویس تاریخ جوان آنلاین: اثری که هماینک در معرفی آن سخن میرود، یکی از واپسین پژوهشهای زندهیاد حجتالاسلام والمسلمین روحالله حسینیان و در باب چند و، چون واقعه عاشورای حسینی (ع) است. آن مرحوم در این کتاب، با اتکاء به منابع معتبر، سعی کرده است تا این رستاخیز شور و شعور را با زبان ساده برای همگان و به ویژه جوانان، بازگو سازد و پارهای تحریفها و پیرایهها را از آن بزداید. مؤلف در دیباچه خویش بر این تحقیق، در باب انگیزهها و منابع خویش، در پدید آوردن این مجموعه چنین آورده است: «یکی از شبهای محرم در مجلس عزای حسینی شرکت کردم، مداح روضهای خواند که بیش از آنکه حزنی برانگیزد، مرا عصبانی کرد! نذر کردم اگر خداوند زیارت کربلا را نصیبم کند، کتابی مستند از مصایب حسین (ع) را برای جوانان بنویسم. البته منظورم از نذر هدف کاسبکارانه نبود که تا چیزی نگیرم کاری نکنم، بلکه میخواستم صحنه جنگ، موقعیت سوقالجیشی اردوی امام حسین (ع)، مواضع دشمن و محل شهادت شهدا را از نزدیک ببینم تا با آگاهی بیشتری بنویسم. خداوند نذرم را اجابت کرد و خود توفیق داد تا من نیز به عهدم وفا کنم. ابتدا سعی کردم همه مصادری که در قرنهای اولیه اسلامی درباره حادثه کربلا نوشته شده یا بخشی از کتاب را به آن واقعه اختصاص داده مطالعه کنم. به همین جهت کتابهای ذیل را مطالعه و فیشبرداری نمودم:
۱- الطبقات الکبری، ابن سعد (م ۲۳۰)
۲- الامامه و السیاسه (تاریخ الخلفا) ابی محمد عبدالله بن مسلم بن قتیبه الدینوری (م ۲۷۶)
۳- انساب الاشراف، بلاذری (م ۲۷۹)
۴- اخباری الطوال، احمدبن داوودی الدینوری (م ۲۸۲)
۵- تاریخ الیعقوبی، احمدبن ابی یعقوب (زنده ۲۹۲)
۶- تاریخ الامم و الملوک (تاریخ طبری)، محمدبن جریر طبری (م ۳۱۰)
۷- الفتوح، ابن اعثم کوفی (م ۳۱۲)
۸- مقاتل الطالبین، ابوالفرج اصفهانی (م ۳۵۶)
۹- کتاب الامالی و کتاب معانی الاخیار، شیخ صدوق (م ۳۸۱)
۱۰- الارشاد، شیخ مفید (م ۴۱۳)
۱۱- مقتل الحسین، موفق بن احمد مکی خوارزمی (م ۵۶۸)
۱۲- مناقب آلابیطالب، محمدبن علی بن شهرآشوب (م ۵۸۸)
۱۳- الکامل فیالتاریخ، ابن اثیر (م ۶۳۰)
۱۴- مثیرالاحزان، نجمالدین جعفربن محمدنما (م ۶۴۵)
۱۵- اللهوف علی فتلیالطفوف، سیدبن طاووس (م ۶۶۴)
البته بعضی مصادر دیگر مانند تحفالعقول، ابن شعبه حرانی هر چند به واقعه کربلا نپرداخته بودند، اما خطبه امام حسین (ع) در بین علما در مکه را نقل کرده بود که آن نیز مورد استفاده قرار گرفت و به روایات بحارالانوار مجلسی نیز در بعضی مواردی که مصادرش به دست وی رسیده بود، ولی اکنون موجود نیست، مراجعه شد. پس از فیشبرداری و تطبیق آنها سعی شد آنچه معقولتر است یا قرائن دیگر آن را تأیید میکنند، مورد استفاده قرار گیرد. سعی دیگرم آن بود که وقایع بر مبنای سلسله رخدادها مرتب شود، به همین جهت استنباطاتی در واگرایی تاریخ از لحاظ تقدم و تأخر صورت گرفت. تلاش دیگرم این بود که کتاب با زبانی ساده و نثری دلنشین تدوین شود که خستگی بر دل خواننده وارد نکند و از طرفی آموزندگی واقعه کربلا در متن کتاب نیز مستقیم و غیرمستقیم خواننده را مورد خطاب قرار دهد.»