سرویس حوادث جوان آنلاین: ۲۲بهمن‌سال۹۲، مأموران پلیس تهران از ناپدید شدن دختر ۱۹ساله به نام غزاله باخبر و تحقیقات خود را آغاز کردند. در روند تحقیقات مشخص شد او آخرین بار با پسری ۱۸ساله به نام آرمان تماس داشته‌است. آرمان بعد از بازداشت و با اقرار به قتل غزاله گفت: «ما در سفر ترکیه با هم آشنا شدیم، اما بعد از مدتی غزاله تصمیم گرفت با هم رابطه‌ای نداشته باشیم. روز حادثه او به خانه‌مان آمده بود، اما کار به درگیری رسید. از عصبانیت با میله بارفیکس پنج‌ضربه به سرش زدم که کشته شد و جسدش را داخل چمدان گذاشتم و داخل سطل زباله‌ای رها کردم.»
با اقرار‌های متهم، اما تلاش مأموران برای کشف جسد ناکام ماند و پرونده با صدور کیفرخواست برای آرمان به اتهام قتل عمد در شعبه چهارم دادگاه کیفری یک استان تهران تحت رسیدگی قرار گرفت. متهم در جلسه رسیدگی، اما جرمش را انکار کرد وگفت: «بعد از مشاجره غزاله در حال ترک خانه بود که روی پله‌ها سقوط کرد و جانش را از دست داد. من هم از ترس جسدش را داخل چمدان گذاشتم و از خانه بیرون بردم.» متهم بنا به مدارک موجود به قصاص محکوم شد و این رأی از سوی دیوان نیز تأیید شد، اما با اعتراض وکلای متهم این پرونده بار دیگر در حال بررسی بود که خبر رسید دو نفر از قضات صادر کننده حکم از این رأی عدول کرده‌اند!
با این حال متهم سحرگاه چهارشنبه ۱۸دی‌سال۹۸ پای چوبه دار موفق به گرفتن مهلت یک ماهه از اولیای‌دم شد تا اینکه وکلای آرمان موفق شدند با استناد به عدول قضات دادگاه حکم قصاص را نقض کنند. به این ترتیب پرونده به شعبه پنجم دادگاه کیفری یک استان تهران ارجاع داده شد. متهم در ۲۲شهریورماه امسال بار دیگر محاکمه شد و در جلسه رسیدگی اولیای‌دم با اصرار بر قصاص گفتند مهلت داده شده به متهم برای کشف جسد بود. در ادامه متهم بار دیگر جرمش را انکار کرد و از خودش دفاع کرد. هیئت قضایی بعد از شنیدن آخرین دفاع متهم و وکیل وی وارد شور شده و آرمان را به قصاص محکوم کردند.
صدور حکم قصاص برای فردی که زیر۱۸سال متهم به قتلی است که نه جسدی کشف شده و نه نزد قاضی دادگاه اقرار کرده و این همه تلاش دستگاه قضایی برای قصاص چنین شخصی برای چیست؟ 
