سرویس ایثار و مقاومت جوان آنلاین: لشکر ۷۷ پیروز ثامن‌الائمه (ع) در زمان اجرای عملیات شکست حصر آبادان نقش بسیار مهمی در پیشبرد و موفقیت عملیات ایفا کرد و با تقدیم کردن شهدایی گرانقدر یکی از بزرگ‌ترین موفقیت‌های رزمندگان در نخستین سال‌های دفاع‌مقدس را رقم زد. در ادامه نگاهی گذرا به زندگی تا شهادت چند فرمانده شهید این لشکر داریم که کمتر صحبت از رشادت و شجاعت‌شان به میان می‌آید.
امیر شهید پرویز حبرانی
شهیدحبرانی با پیروزی انقلاب اسلامی با تلاش و پشتکار به ادامه خدمت خود در ارتش ادامه داد. با شروع جنگ، آرزو و خواسته قلبی او، در مورد حفظ ناموس، میهن اسلامی و نهایتاً شهادت، او را به سوی جبهه‌های جنگ سوق داد. به جبهه رفت و فرماندهی گردان را بر عهده گرفت و در بیشتر مناطق نبرد هم به دلیل تکلیف و هم علاقه حضور مؤثری داشت. او همرزمانش را در کنار ایثار و مقاومت به دینداری و تقوا سفارش می‌کرد و در‌حالی که شهادت را تولدی دوباره قلمداد می‌کرد به همسرش این چنین سفارش کرد: «نبودنم نباید در زندگی شما تغییری ایجاد کند؛ بلکه فرزندان‌مان را با فکر و تربیت اسلامی پرورش بده و برای موفقیت آن‌ها در اجتماع و امر تحصیلات از هیچ کوششی دریغ نکن.» سرانجام پس از ماه‌ها مبارزه و انتظار، پرویزحبرانی در‌حالی‌که فرماندهی گردان ۱۱۰ پیاده لشکر ۷۷ پیروز ثامن الائمه (ع) را بر عهده داشت، در هشتم مهر ۱۳۶۰ سلحشورانه درعملیات ثامن الائمه (ع) شرکت جست و در محورآبادان- ماهشهر مورد اصابت مستقیم گلوله دشمن قرارگرفت و به درجه والای شهادت دست یافت.
امیر شهید‌محمود منظم تولایی
شهید تولایی در دوران انقلاب سعی می‌کرد از درگیری نیرو‌های ارتش با مردم و ایجاد خونریزی جلوگیری کند. با وجود اینکه در زمان پیروزی انقلاب می‌توانست بازنشسته شود، ولی حاضر به این امر نشد و می‌گفت: حالا خدمت برای ارتش و دفاع از میهن ارزش دارد، نه زمان طاغوت. او از همان نخستین روز‌های جنگ به‌عنوان یک فرمانده مسئول و نظامی متعهد، در فکر رفتن به جبهه بود و حضور در جبهه را به‌عنوان یک وظیفه برای خودش می‌دانست. مسئولیت شهید منظم تولایی در جبهه، فرماندهی گردان ۱۲۹ پیاده جمعی لشکر ۷۷ پیروز ثامن الائمه (ع) بود. شهید‌محمود منظم تولایی در تاریخ بیست و نهم آذر ۱۳۵۹ در منطقه عملیاتی جنوب- در درگیری با ارتش متجاوز عراق به شهادت رسید. پیکر مطهر شهید‌تولایی بعد از انتقال به مشهد، در حرم مطهر رضوی به خاک سپرده شد.
امیر شهید‌سید‌کاظم نسطورفر
شهید‌نسطورفر به دلیل علاقه‌اش به ارتش و با هدف خدمت به وطن، وارد دانشکده افسری شد و پس از گذراندن آموزش‌های لازم، در نیروی زمینی مشغول به خدمت شد. با شروع انقلاب، از طرفداران راه و هدف امام خمینی (ره) بود و اعتقاد داشت که رژیم شاهنشاهی کاری جز ظلم بر این مردم ندارد. از دیگر خصوصیاتی که در وجود وی متبلور بود، مبارزه، شجاعت و فداکاری بود. در زمان پیروزی انقلاب اسلامی، او درجه سرگردی داشت و معاون گردان ۱۲۹ از تیپ قوچان، لشکر ۷۷ پیروز خراسان بود. با شروع شورش‌های ضدانقلاب در کردستان، برای سرکوبی ضدانقلاب به آن منطقه اعزام شد. طی سه ماه درگیری، یکبار مجروح شد و پس از بهبودی دوباره به شهر «بانه» برگشت و در سمت فرماندهی پادگان بانه به مبارزه با گروه‌های ضدانقلاب ادامه داد. پس از آغاز جنگ تحمیلی مأموریت حرکت به سمت آبادان به او ابلاغ شد. دوست شهید می‌گوید: «پس از ابلاغ مأموریت به او، شب در منزل ما میهمان بود موقع خوردن شام رو به ما کرد و با خنده گفت: این شام آخر ما در منزل شماست، مثل شام آخر مسیح.» شهید نسطورفر در ۱۹ دی ۱۳۵۹ در ایستگاه سوم آبادان بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید. وی در زمان شهادت مسئولیت فرماندهی گردان ۱۲۹ پیاده از لشکر ۷۷ پیروز خراسان را بر عهده داشت.
شهید‌فرامرز عباسی
شهید‌عباسی در سال ۱۳۳۹ با ورود به دانشکده افسری به استخدام ارتش در آمد و در سال ۱۳۴۳ در لشکر ۷۷ خراسان منتقل و مشغول انجام وظیفه شد. با توجه به اینکه در آن زمان جو خدمت در ارتش به گونه‌ای بود که افراد متدین و متعهد راهی برای پیشرفت نداشتند، ایشان به نحوی عمل می‌نمود که ضمن رعایت مقررات، مُبلغی خوب و مؤثر برای همرزمانش باشد. تمامی کسانی که با او هم خدمت بودند یک دل و یک صدا معتقد به این بودند که ایشان با همه متفاوت است. پس از پیروزی انقلاب اسلامی و با شروع جنگ تحمیلی، رسالت خود را حضور در جبهه دانست و در منطقه عملیاتی جنوب در کنار رزمندگان لشکر ۷۷ پیروز ثامن‌الائمه (ع) به دفاع از آرمان‌های اسلام و انقلاب مشغول شد. شهید عباسی که به تازگی به درجه سرگردی نائل شده بود، آنچنان رشادتی از خود نشان داد که در همان ابتدای جنگ تعداد زیادی از مزدوران بعثی را به خاک سیاه نشاند و به خاطر همین شجاعت و رشادتی که از خود نشان داد از سوی فرماندهی مورد تشویق قرار گرفت. امیر شهید فرامرز عباسی سرانجام درتاریخ ۲۱ اردیبهشت ۱۳۶۰ در‌حالی‌که در منطقه عملیاتی آبادان، فرماندهی گردان ۱۰۴ پیاده لشکر ۷۷ پیروزثامن‌الائمه (ع) را بر عهده داشت، بر اثر اصابت ترکش خمپاره دشمن بعثی، شربت شهادت را نوشید.
