سرویس بین الملل جوان آنلاین: سعید الشهابی نویسنده و فعال بحرینی در تحلیلی در روزنامه القدس العربی نوشت : حاکمان امارات چه قدرت و توانی برای مهار خشم و عصبانیت افکارعمومی(امارات و ) دارند، که وقتی احساس اهانت و سازش دیگران بر سر حقوقشان را احساس کنند، هرگز بانیان و عاملان آن را نخواهد بخشید.
آیا حاکمان امارات این نکته را درک نمی کنند که توده های مردمی هرگز از سرزمین فلسطین چشم پوشی نخواهند کرد یا حاکمیت پروژه رژیم صهیونیستی بر سرزمین معراج را به رسمیت نخواهند شناخت؟
وی افزود شاهد آگاهی و بیداری مردمی علیه سیاسهای آمریکایی هستیم به ویژه با توجه به اینکه احساس آزادیبخشی نزد بسیاری از ملتها که با استعمار جنگیدند، وجود دارد.
جهان عرب متفاوت قبلا متفاوت از امروز بود و واکنش اعراب هنگامی که مصر معاهده سازش را امضا کرد، واکنش قاطعی به این اقدام بود که نتیجه آن تحریم مصر و انتقال مقر اتحادیه عرب از قاهره به تونس و قلمداد کردن عادی سازی روابط با دشمن به عنوان خیانت بود.
نیم قرن پیش در چنین روزهایی یعنی تابستان 1970، جهان عرب از درگذشت جمال عبدالناصر رئیس جمهور مصرشوکه شد، رئیس جمهوری که رهبر الهام بخش و نمادی از نمادهای مبارزه با اشغالگران اسرائیلی سرزمین فلسطین بود، این در حالی بود که وی دستاورد زیادی در زمینه رویارویی نظامی با اشغالگران نداشت، در آن روز احساس عمیق توده های مردمی در خصوص مسئله فلسطین و محور بودن آن در آگاهی و هوشیاری راهبردی عربی و اسلامی بود که غرب را مسئول تحمیل رژیم صهیونیستی بر منطقه و محروم کردن ملت فلسطین از سرزمینش قلمداد می کرد.
قطعا فضاهای جنگ سرد در بروز حالت قطب بندی فکری و ایدئولوژیکی در جهان تاثیر داشت که این مسئله سبب پوشش حمایتی از مسئله فلسطین در سطح جهان شد و به نوبه خود در تحمیل محاصره سیاسی و دیپلماسی بر رژیم اسرائیل سهیم بود.
کمتر از 10 سال بعد بود که فضای سیاسی با سفر انور سادات به قدس تغییر یافت، ساداتی که پس از درگذشت عبدالناصر رئیس جمهور مصر شده بود.
پس از آنکه انور سادات توافق صلح را با رژیم اسرائیل امضا کرد، در آن زمان جهان کاملا متفاوت از وضعیت امروزی اش بود، واکنش عربی در آن زمان به اقدام مصر قوی و قاطعانه بود و مصر تحریم و مقر اتحادیه عرب از قاهره به تونس منتقل و عادی سازی روابط با دشمن هم خیانت قلمداد شد.
در آن زمان احساسات خشم و انزجار تمام منطقه را فرا گرفت، زیرا انوار سادات از خطوط قرمز تجاوز کرد و احساسات امت را به چالش گرفت و کمتر از دو سال طول کشید تا سادات هدف عملیات ترور قرار گرفت آن هم در روز روشن و زمانی که در حال سان دیدن از از نیروهای مسلح در یک رژه نظامی در ششم اکتبر به مناسبت جنگ 1973 بود.
این معنایش چیست؟ حاکمان کشورهای عربی جایگاه مسئله فلسطین را در وجدان مردمی و نیز موقعیت آن را در روابط بین المللی می دانند، و اینکه بیش از هفتاد سال است که لاینحل باقی مانده است.
به همین سبب، با وجود تلاشهای برخی حکومتها برای برقراری روابط دیپلماتیک با رژیم اسرائیل، حاکمانشان وارد مسیر عادی سازی کامل روابط نشده اند، چراکه می دانند چنین کاری آنها را رودر روی تمام طیفهای امت قرار خواهد داد وقیام علیه آنها را تشویق خواهد کرد.
اردن و مغرب نیز با اسرائیل رابطه برقرار کردند، ولی تلاش نکردند احساسات توده های عربی را که مخالف اشغالگری و هر کس که برای عادی سازی با اشغالگران تلاش کند، باقی خواهند ماند، به چالش بکشند.
مخالفت با کمک گرفتن از نظامیان بیگانه آشکار بود زمانی که توده های مردمی در تظاهراتی که در کشورهای بزرگ عربی در پاییز 1990 در مخالفت با تصمیم حکومت سعودی برای کشاندن نظامیان بیگانه به منطقه برای اخراج نیروهای عراقی(رژیم صدامی) از کویت به خیابانها ریختند
یک احساس عمیق در مخالفت با سلطه طلبی غربی بر منطقه وجود داشته است که این احساس پس از ریاست جمهوری دونالد ترامپ در آمریکا تشدید شده است، مخالفت عربی به ویژه فلسطینی با اشغالگری اسرائیلی هم به ویژه در دوره بنیامین نتانیاهو نخست وزیر فعلی دشمن عمیق تر شده است.
مسئله قطعی این است که توده های عربی از حالت ضعف مادی و روحی پس از دهه ها سرکوب و خفقان رنج می برند، ولی این ضعف بر باورهای اکثریت مطلق اعراب و مسلمانان مبنی بر ضرورت آزادسازی سرزمین معراج پیامبر(فلسطین) و عدم به رسمیت شناختن اسرائیل تاثیرنگذاشته است.
به همین سبب شاهد مخالفت قاطع مردمی با اقدام اخیر امارات در عادی سازی روابط با رژیم اشغالگر و اظهارنظرهای سازمانهای مدنی و فعالان و برخی دولتها علیه این اقدام بودیم، این مخالفت تنها به احساس عمومی مردمی محدود نخواهد شد، بلکه بعید نیست که موجودیت امارات و ساختار اقتصادی آن هدف قرار گیرد، هنگامی که خبر انفجاری که هفته گذشته در ابوظبی رخ داد، پخش شد که طی آن سه نفر کشته شدند، این خبر با مقداری نگرانی و اضطراب دریافت شد، هیچ کس نمی خواهد منطقه را هدف اقدامات خشونت و قتل ببیند.
سئوال که مطرح می شود، این است که آیا حاکمان امارات از این حقیقت آگاه نبودند؟ یعنی این حقیقت که توده های مردمی جهان عرب هرگز با چشم پوشی و کوتاه ماندن از سرزمین فلسطین یا به رسمیت شناختن حاکمیت پروژه صهیونیستی بر سرزمین معراج موافقت نخواهند کرد. شایسته بود که حاکمان امارات دیپلماتیک تر و محتاط تر عمل می کردند و عزیزترین چیز نزد ملتهای عریب را هدف قرار نمی داند، شایسته بود که ولیعهد امارات و همتایان وی در عربستان و بحرین حساسیت ملتها را درک می کردند و از حرکت در رکاب انور ساداتی که قربانی غرور و خودکامگی و نادیده گرفتن احساسات ملتها شد، خودداری کنند.
حقیقت واضح این است که تصمیم عادی سازی روابط با اسرائیل، تصمیمی سه جانبه بود که شامل حکومتهای عربستان و بحرین هم می شود تصمیمی که با فشار دولت ترامپ گرفته شده است و سفر اخیر وزیر خارجه اش به منطقه فضا این اقدام دراماتیک را فراهم کرد.
سئوال این است آیا حاکمان امارات ضرورت احترام به احساسات بیش از یک میلیارد مسلمان این کره خاک که با چشم پوشی و کوتاه آمدن از فلسطین مخالف هستند، درک نکردند، آیا پیامدهای تصمیم سادات در چهار دهه پیش را ندیدند و اینکه وی چگونه جانش را به عنوان هزینه ماجراجویی های نسنجیده و احمقانه از دست داد.
آیا حاکمان امارات این مسئله را نمی دانستند که مصر مجبور شد سرعت قطار عادی سازی روابط را پس از آنکه متوجه خطای بزرگ و فاحش انور سادات شد، کُند کند.
درست است که مسئله فلسطین بر روی آتش بسیار داغ قرار دارد و برخی هستند که تلاش می کنند آن را به طور کامل مهار کنند، ولی این حرارت خاموش نشدنی است ، این احساس ملت فلسطین است که با وجود تمام مصایب و دردها و رنجهای مادی و انسانی از موضع خود عقب شینی نکرده است و همدستی میان حکام سه کشور برای عادی سازی روابط با اشغالگران برای حمایت از پروژه عادی سازی که مرده به دنیا آمده است، کافی نیست.
همچنان اکثر کشورهای عربی و اسلامی با چشم پوشی و کوتاه آمدن از مسئله فلسطین از طریق عادی سازی روابط با اشغالگران این سرزمین مخالفت می کنند، همچنانکه نمی توانند با دلارهای نفتی مسئله فلسطین را محو کنند، زیرا این مسئله فراتر از زمان و مکان است و یک مسئله انسانی باقی مانده است که انسانهای آزاده و دارای وجدانهای بیدار و پایبند به ارزشها و اخلاق آن را فراموش نخواهند کرد.
عربستان سعودی در حالی اعلام کرد حریم هوایی خود را به روی هواپیماهای اسرائیلی گشوده است، که همچنان آسمانش به روی یکی از اعضای شورای همکاری(قطر) بسته است، حکومت بحرین هم پس از عربستان اعلام کرد که حریم هوایی خود را به روی هواپیماهای اسرائیلی که به ابوظبی پرواز می کنند، می گشاید.
دیگر این مسئله سر و راز نیست که بحرین به زودی صفحه خیانت جدیدی علیه فلسطین از طریق برقراری روابط دیپلماتیک با رژیم اسرائیل و بستن دفتر تحریم این رژیم در منامه باز خواهد کرد، این گامه خودجوش نیست، همچنانکه تصمیمات حاکمیتی نیست، بلکه دستوراتی از کاخ سفید در برابر حمایت آمریکا از حکومتهای ریاض و بحرین در برابر خشم فزاینده و کوبنده ای است که در حال گسترش است.
شاید برخی گمان می کنند که عربستان سعودی و بحرین در مواضع خود بازنگری خواهند کرد و از پیوستن به پروژه صهیونیستی سازش پس از دیدن حجم مخالفت ملتهای عربی خودداری خواهند کرد، ولی طولی نکشید که مشخص شد ریاض و منامه کاملا با پروژه عادی سازی روابط با اشغالگران همدست هستند و تصمیم عادی سازی در حقیقت فرمانی از سوی واشنگتن است نه از داخل این کشورها.
این فعال بحرینی خاطر نشان کرد مشکل در اینجاست که عادی سازی روابط نه تنها پیامدهایش با تنش در روابط کشورهای عربی با یکدیگر متوقف نخواهد شد، بلکه امنیت منطقه خلیج(فارس) بیش از هر زمانی در گذشته در معرض تهدید و خطر قرار گرفته است، این تصمیم شکاف در داخل کشورهای عربی حاشیه خلیج (فارس) از یک سو و آن سوی منطقه را عمیق تر خواهد کرد.
این تحلیلگر در پایان با اشاره به مخالفتهای فزاینده در منطقه با رویکرد خیانت بار و سازشکارانه حاکمان امارات و پیامدهای خطرناک این ماجراجویی برای امنیت و ثبات منطقه تاکید کرد : ایران اجازه دادن به اسرائیلی ها برای حضور در مرزهایش را تهدیدی برای امنیت ملی خود قرار می کند، در کویت هم مخالفتها با عادی سازی روابط تشدید شده است، عادی سازی روابطی که پای اسرائیلی ها را به خلیج(فارس) فراوانی در مخالفت با عادی سازی روابط باز خواهد کرد و آنها امنیت آن را برهم خواهند زد و مانع ثبات ملتهایش خواهند شد.
