شخصیت مستقل حسان دیاب با رویکرد واقعی مبارزه با فساد برای بسیاری از سیاستمداران لبنانی قابل تحمل نبود و با سرعت برای ناکام گذاشتن حکومت وی دست به کار شدند و انفجار بندر بیروت و موج سواری داخلی و خارجی بر این فاجعه، در کنار بحران فروپاشی اقتصادی و خطر آوار شدن اوضاع بر تمام طرفها، به استعفای حساندیاب منجر شد. آنچه طرفهای اروپایی و امریکایی را بیش از هر چیزی حساس میکرد اینکه فقدان مدیریت محتاط در این مرحله، نه تنها کنترل تحولات را از دست آنها خارج کند، بلکه رخدادهای امنیتی و درگیریهای احتمالی، آسیبهای راهبردی در لبنان یا برای رژیم صهیونیستی رقم بزند؛ لذا فرانسه و ماکرون با رویکردی تقریباً متفاوت از اولویتهای امریکا بلافاصله با کاستن از سقفهای تعجیزی سیاسی و اقتصادی و بسیاری از شعار، وارد میدان شده و حتی امریکا، از رویکرد فشار حداکثری برای تحمیل سیاستهای خود بر لبنان دست کشیده و همزیستی با حزبالله را در ساختار رسمی وحکومتی پذیرفتند.
نگرانی در مرزهای فلسطین اشغالی و هراس نتانیاهو از واکنش مجازاتی حزبالله، دوبار به آتشباری و درگیری توهمی صهیونیستها با خودشان منجر شد؛ لذا اولویت همه طرفهای داخلی و خارجی بر تشکیل حکومت و کابینه جدید و کاستن از اهرمهای فشار یا تعویق و تأخیر آن قرار گرفت. اوضاع در لبنان و در سطح منطقه و نیازمندیهای بازیگران اصلی منطقهای و یا غربی بازتاب خود را در دستهبندیهای سیاسی و انتخاب نخستوزیر جدید نشان داد. به طوریکه ائتلاف ۱۴ مارس انسجام خود را از دست داد. چرا که باند صهیون- سعودی که سعد حریری را از لیست خود خارج کرده بودند، بخشی از جریان المستقبل (حریری) و یا ۱۴ مارس را به گزینههای افراطی هدایت کردند و بخشی دیگر از این ائتلاف بر شخصیت سوم تمرکز کردند، این در حالی بود که ائتلاف ۸ مارس با اجرای یک بازی هوشمند، سعد حریری را مبنای رایزنی قرار دادند تا شکاف ۱۴ مارس بیشتر شود و سعد حریری به انزوای خود در حمایتهای داخلی و خارجی پی برده و عقب نشینی کند. نهایت رایزنیهای سیاسی که با دستبرتر ۸ مارس همراه بود، در مداخله ماکرون جلوهگر شد و ۱۴ مارسیها هر کدام بر گزینههای خود تأکید کردند و به دلیل حساسیت روندهای سیاسی، مصطفی ادیب به عنوان چهرهای غیرحزبی، ولی فاقد سابقه اجرایی، با اکثریت حمایتی مسئولیت تشکیل کابینه را به عهده گرفت و همزمان با سفر دوم ماکرون به لبنان کابینه پیشنهادی را ارائه کرده که باید در ترکیبی جدید کابینه و حکومتی تکنوکرات و با رویکردی اصلاحاتی رأی اعتماد بگیرد تا از کمکهای وعده داده شده ماکرون و نشست مجازی پاریس بهرهمند شود. اگرچه در توانمندیهای حکومت ادیب برای مبارزه واقعی با فساد و نفوذ سیاستمداران کهنهکار لبنانی تردید جدی وجود دارد، ولی اجماع نسبی داخلی و حمایتهای مشروط فرانسوی و تا حدودی غربی، تنها شانس کابینه ادیب است. رویکردهای نظام تأسیسی جدیدی که ماکرون آن را وعده داده، موکول به گفتمان و اجماع تمامی جریانها سیاسی لبنان است که به شکل بدیهی نیازمند زمان است؛ لذا کابینه ادیب به جز مشکلات اقتصادی و نیازهای فوری بازسازی در بیروت، تا سقف معینی از محاکمه مقصرین انفجار یا تغییر و تعدیل و اصلاح سیاستهای اقتصادی، مالی و بانکی پیش خواهد رفت تا نتیجه گفتمان ملی روشن شود. افق تحولات سیاسی و امنیتی و اقتصادی در لبنان به برخی رخدادهای منطقهای و بینالمللی از جمله نتایج انتخابات ریاست جمهوری امریکا مرتبط خواهد بود.