جوان آنلاین: در صفحه ۳۶۹ و ۳۷۰ از کتاب «اتاق حوادث» میخوانیم: هنوز از سفر اسرائیل بازنگشته بودم که متوجه شدم، در واشنگتن بحث بر سر تحریمهایی آغاز شده که سرانجام ترامپ تصمیم گرفته بود، علیه دفتر رهبر عالی ایران اعمال کند. پنتاگون مخالف این تصمیم بود. با وجود اینکه شورای امنیت ملی پافشاری کرده بود که جلسه تصمیمگیری در خصوص این تحریمها تا زمانی که من و پمپئو در سفر بودیم به تعویق بیفتد، جلسه ویژه تشکیل شد. من مجبور شدم با مراقبتهای ویژه از طریق ماهوارهای که در ساختمان کنسولگری سابق امریکا در اورشلیم که سفارت موقت شده بود، در جلسه شرکت کنم. اسپر و دانفور گفتند که نگرانند این تحریمها موجب بیمیل شدن ایرانیها به مذاکره شود و توانایی ما برای مذاکره را کاهش دهد. (پمپئو به دلیل سفری که داشت، نتوانسته بود در جلسه شرکت کند، اما بعداً به اسپر گفته بود که از نگرانی آنها متأثر شده است، اما تصور میکند که میتواند این نگرانی را کنترل کند.)
ترامپ در ادامه جلسه بحث را بر سر توقف دستور حمله به ایران کشاند و گفت: «حتی دشمنان ما هم دوست نداشتند که ما حمله کنیم.» باور کنید او این حرف را زد و من اصلاً با شما شوخی نمیکنم. ترامپ همچنین گفت: «ما اکنون سرمایه انباشته داریم. این میتواند بهترین عملکرد ریاست جمهوری در دهههای گذشته باشد. خیلی خوب کار کردهایم.»
منوشین خواست که به دستور کار مکتوب جلسه بازگردیم. او پیشنویسی برای تحریمهای محل بحث آماده کرده بود. طبق پیشنویس او ما نه خود [آیتالله]خامنهای را بلکه دفتر او را مورد تحریم قرار میدادیم. از نظر من این کار اشتباهی بود. ترامپ هم گفت: «اگر ما شخص رهبری ایران را تحریم کنیم، تأثیرگذاری بیشتری خواهد داشت.» حرف ترامپ به نظر من بدون هیچ تردیدی درست بود.
بحثهای گیجکنندهای مطرح شد و نهایتاً ترامپ گفت: «ما واقعاً نمیدانیم که این تحریمها چه تأثیری خواهد داشت. در حقیقت من فکر میکنم این تحریمها به روند مذاکره کمک کند. اکثراً هم همین را میگویند، ولی چرا ما فرمانده نیروی قدس، قاسم سلیمانی، را تحریم نکنیم؟ نام خود او را در این تحریمها بنویسد.» یک نفر گفت: «سلیمانی ممکن است تحت تحریمهای دیگری هم قرار گرفته باشد.» ترامپ پاسخ داد: «باشد. در هر حال نام او را هم بنویسید.» سپس ترامپ رو به من کرد و از من خواست که نام سلیمانی را هم در کنار نام رهبر عالی ایران، در تحریمهای تازه بنویسم. من گفتم: «چشم قربان!» ترامپ سپس بهعنوان جمعبندی جلسه توضیح داد: «من نمیدانم این کاری که میکنیم عاقبت خوبی خواهد داشت یا نه، اما به هر حال آن را انجام میدهیم. آنها باید دلایلی برای تمایل به مذاکره داشته باشند. راستی! اسم ظریف را هم اضافه کن. آنها را مجازات کنید. مجازتهای قوی.» با اضافه شدن نام ظریف، ترامپ خوشحالیم را تکمیل کرد.
با بالا آمدن این پیشنهاد و بایکوت شدن پیشنویس اولیه جلسه، دانفور و اسپر برای موقعیتشان احساس خطر کردند. من فکر میکردم ترامپ با خطاب قرار دادن من و قبول پیشنهادم میخواهد به دیگران نشان دهد بهرغم مخالفت من با تصمیم تأسفآور روز پنجشنبهاش که همه از آن مطلع بودند، هنوز نمیخواهد که من اخراج شوم. من جمعبندی شورای امنیت ملی را پیروزمندانه تلقی میکردم. (پاول پت، منشی دولت، بعداً ترامپ را ترغیب کرد که تحریم ظریف را به مدت ۳۰ روز به تعویق اندازد.)