«مدیر یک رادیوی مخالف حکومت ایران دستگیر شد.» این گزاره‌ای است که بی‌بی‌سی در روز‌های اخیر سعی کرد آن را برای مخاطب فارسی‌زبان خود از دستگیری جمشید شارمهد توسط ایران جا بیندازد. جمشید شارمهد، لیدر گروهک تروریستی تندر یا انجمن پادشاهی ایران است که جمعه توسط سربازان گمنام زمان دستگیر شد. این گروهک تروریستی در ایران با واقعه انفجار حسینیه سیدالشهدای شیراز شناخته می‌شود؛ حادثه‌ای که در آن ۱۴ تن، از جمله دو کودک شهید و ۲۰۰ نفر مجروح شدند. اما بی‌بی‌سی فارسی، شارمهد را تنها با گزاره مدیر یک رادیوی مخالف حکومت معرفی می‌کند. طراح عملیات بمبگذاری در جمع مردم عادی که کودکان هم در آن حضور دارند، آیا فقط مخالف حکومت است؟!
بی‌بی‌سی در روز‌های اخیر تریبون لازم را در قالب گفتگو‌هایی در اختیار دختر و پسر جمشید شارمهد قرار داد تا آن‌ها از پدرشان بگویند و از اینکه مهربان و صمیمی بوده و آزارش به یک مورچه هم نمی‌رسیده است. اما از فیلمی که شارمهد در آن با افتخار از انفجار حسینیه سیدالشهدا گفته است، صحبتی نمی‌شود تا تصویر‌سازی بی‌بی‌سی از شارمهد در قالب یک فعال رسانه‌ای مخالف جمهوری اسلامی کامل شود. دختر شارمهد حتی مدعی می‌شود که پیشتر جمهوری اسلامی فردی را برای ترور پدرش به امریکا (ترور در خاک امریکا!) فرستاده بوده است. بی‌بی‌سی حتی برای طرح سؤالی پیرامون آنچه ادعای ایران در مورد شارمهد می‌خواند، از عبارت اقدامات خشونت آمیز و نه اقدامات تروریستی استفاده می‌کند. پیش از این هم بی‌بی‌سی برای اشاره به وقایع حمله داعش به مجلس یا رژه اهواز، از عبارت اقدام تروریستی مصرانه پرهیز کرد و موجب موجی از اعتراض توسط ایرانیان و حتی افراد همسو با بی‌بی‌سی شد.
رقم زدن مرگ مردم بی گناه و حتی کودکان در هیچ کجای جهان نشانی از مبارزه سیاسی با حکومت به شمار نمی‌رود. ناامن‌سازی ایران اقدامی ضد ملت است و نه فقط ضد حکومت. رسانه‌ای هم که تلاش می‌کند تروریسم علیه مردم را عادی جلوه دهدو تروریست‌ها را فعالان رسانه‌ای جا بزند، بازوی غیرنظامی تروریست‌هاست.
