سرویس ایران جوان آنلاین: بیش از ١٧٠ هزار خانوار که بخش عمدهای از جمعیت لرستان را تشکیل میدهند در بخش کشاورزی مشغول به کار و تولید هستند. زیرا این بخش، فعالترین و تأثیرگذارترین بخش اقتصادی درآمد و هزینه مردم به شمار آمده و رونق این صنعت میتواند تحولی بزرگ در زندگی و امرار معاش لرستانیها باشد. با این شرایط و با بیتوجهیهایی که به بخش کشاورزی و فعالان این عرصه صورت میگیرد بخش زیادی از دست رنج آنها در طول تولید هدر رفته و هرگز به سرمایه تبدیل نمیشود. سال گذشته بود که رئیس سازمان جهادکشاورزی وقت لرستان اعلام کرد حجم تولیدات استان شامل محصولات زراعی، باغی و دامی نزدیک به ۳ میلیون تن میرسد. عبدالرضا بازدار تأکید کرده بود: «در سال رونق تولید استفاده بهینه از آب و خاک و امکانات موجود بهمنظور افزایش بهرهوری و تولید بیشتر و افزایش درآمد اقتصادی بخش کشاورزی وظیفه مجموعه جهاد کشاورزی است.» هر چند این مسئول معتقد بود که «انجام فعالیتهای آموزشی، ترویجی و افزایش دانش کشاورزان با استفاده از نرمافزارهای جدید و نو که توسط همکارانشان در بخش ترویج انجام شده گامی در جهت رسیدن به رونق تولید بوده»، اما معلوم نشد با هدر رفت ۳۰ درصد محصولات چطور میتوان از رونق حرف زد.
مسئولان پشت میز نشین و مشکلات کشاورزان
از بین رفتن یک سوم تولیدات کشاورزی لرستان ضربه بزرگی به فعالان این عرصه است. با اینکه مسئولان و متولیان در جهادکشاورزی بارها و بارها از حمایتهایشان از کشاورزان صحبت کردهاند، اما در عمل تاکنون هیچکاری صورت نگرفته و اتفاقی به نفع آنها رخ نداده است و گواه این ادعا هم حرفهای رئیس سازمان جهاد کشاورزی فعلی لرستان که گفته ٣٠ درصد محصولات قبل از مصرف و عرضه به بازار خراب میشوند. اسفندیار حسنیمقدم گفته: «با توجه به اینکه برنامهریزی اصولی و دقیق برای توسعه بخش کشاورزی نیازمند آمار و اطلاعات صحیح سطح زیرکشت، تولید و عملکرد محصولات کشاورزی بوده لذا تشکیل بانک جامع اطلاعات کشاورزی بسیار ضروری و حیاتی است.» حرفهای این مسئول در شرایطی مطرح میشود که کشاورزان میگویند: «اگر کسی به خود ما مراجعه کند تمام نیازها و دردها و مشکلات را بازگو میکنیم و دیگر نیازی نیست این همه وقت و بودجه و سرمایه را برای جمعبندی اطلاعات هدر بدهند.» شاید بزرگترین مشکل بخش کشاورزی، وجود مدیران پشت میزنشین و دستوری باشد. کسانی که به جای ورود به میدان و دیدن نیازها و کمبودها و مشکلات کشاورزان ترجیح میدهند همچنان از راه دور همه چیز را کنترل کنند و طرحهایشان هم معمولاً هیچ وقت نه اجرایی میشود و نه به نتیجه میرسد. مثل رئیس سازمان جهاد کشاورزی لرستان که دستور داده با توجه به نزدیک شدن به زمان کشت محصولات کشاورزی کارندهها، کود، سم و بذر موردنیاز بهرهبرداران بخش کشاورزی تأمین شود و برنامهریزی به شکلی باشد که برنامه کشت عقب نیفتد. البته حسنیمقدم به این موضوع هم پرداخته که سوخت ادوات کشاورزی به موقع تأمین و توزیع شود و رفع تداخلات اراضی کشاورزی و منابع ملی با در نظر گرفتن حقوق دولت و در جهت رضایتمندی مردم پیش برود.
بشود، میشود، برود، خواهد شدهای مسئولان، بلایی سر صنایع آورده که دیگر کسی به حرفهای آنها نه گوش میدهد و نه امیدی به عملی شدنشان دارد. به جای این همه دستورات بیاثر، فقط کافی بود آقایان بدانند که اولین نیاز کشاورزان و باغداران لرستانی صنایع تبدیلی است زیرا در کانونهای تولید محصولاتی مانند سیب، انار، انجیر، زردآلو، گردو و... با ایجاد صنایع تبدیلی و غذایی میتوان جلوی حجم بالایی از هدر رفتها را گرفت. در همین راستا یکپارچهسازی اراضی کشاورزی جزو اولویتهای بخش کشاورزی است و تأمین و توزیع عادلانه نهادههای کشاورزی از قبیل کود، سم و بذر همچنین نهادههای دامی ضروری است که بدون واسطه به دست مصرف کننده برسد. نباید فراموش کنیم یکی از صنایعی که در دوران تحریم و کرونایی توانسته به کار خود ادامه دهد، همین کشاورزی است. به گواه مرکز آمار ایران رشد اقتصادی بخش کشاورزی تابآوری خوبی در شرایط تحریم داشته و حتی با رشد بالای سه درصد نیز مواجه بوده است. با این تفاسیر، امروز رئیس سازمان جهاد کشاورزی لرستان به جای عملی کردن حرفهای قبلی خود، صحبتهای روسای قبلی را تکرار کرده و میگوید: «ما متولیان بخش کشاورزی با همدلی، همراهی و همفکری و همچنین با استفاده از همه توان خود در جهت توسعه بخش کشاورزی افزایش تولید و بهرهوری بیشتر در واحد سطح تلاش میکنیم.»، اما وقتی این مسئول در ادامه تأکید میکند که «کل بخش کشاورزی یک صدای واحد داشته و منطبق با دیدگاههای مقام عالی وزارت و براساس آن پیش میرویم.» مشخص میشود رضایت مدیران بالادستی بیش از هر چیز دیگری برای آنها اهمیت دارد و اگر واقعاً قرار بود کاری صورت میگرفت تاکنون شده بود.