جلسه شورای امنیت رأس ساعت ۱۱ صبح آغاز شد و همین شروع به وقت، نشان میداد ترامپ مسئله را کاملاً جدی گرفته است. پنس، اسپر، شاناهان، دانفور، پمپئو، هسپل، مولوینی، آیزنبرگ، سیپولون و من در آن جلسه شرکت داشتیم. با وجود جلسات متعدد شورای امنیت و دیگر گفتگوهای میان افراد کلیدی در هفتههای گذشته، موضوع مهم محل بحث همچنان بدیع بود و هیچ مبنای اساسی پیشینی برای آن وجود نداشت. من مسائل پیشرویمان را تشریح کردم و سپس از دانفور خواستم تا توضیح دهد که چه اتفاقی برای پهپاد گلوبال هاوک افتاده است. او گفت هواپیمای بدون سرنشین ما که تقریباً ۱۴۶ میلیون دلار ارزش داشته است، در راستای مأموریت خود در حال پرواز در مسیرهای بینالمللی هوایی بوده که به آن شلیک شده است و ما توانستهایم موقعیت مکانی سلاحی را که به آن شلیک کرده است، شناسایی کنیم. دانفور سپس پیشنهاد حمله به سه پایگاه ایران و چند هدف دیگر را که در جلسه صبحانه کاری روی آن توافق کرده بودیم، مطرح کرد. ما که در جلسه صبح حاضر بودیم حرفهای دانفور را تأیید کردیم.
ایزنبرگ گفت میخواهد نگاهی به این پیشنهاد بیندازد و تصریح کرد هیچ تضمینی نمیدهد که این تصمیم مسئله حقوقی نداشته باشد. او به هیچ فرم و شکلی نپرسید که میزان تلفات این حمله ممکن است چقدر باشد. ترامپ پرسید: آیا پایگاههایی که پیشنهاد کردهایم روسی هستند و اینکه برآورد قیمتی آنها چقدر است؟ دانفور به او اطمینان داد آنها ساخت روسیه هستند، اما به اندازه پهپاد ما گران نیستند! در ادامه جلسه ما پیرامون تلفات احتمالی روسها طی این حمله بحث کردیم. هر چند دانفور تعداد دقیقی نگفت، اما توضیح داد این حمله در نیمههای شب که تعداد افراد حاضر در پایگاه کم هستند، رخ خواهد داد. برای من شفاف بود که ترامپ در ذهنش دنبال گزینهای میگشت که بتواند خسارت بیشتری از آنچه ما پیشنهاد داده بودیم، وارد کند.