سرویس ایران جوان آنلاین: حدود چهار سال پیش وقتی معاون بازرگانی سازمان صنعت، معدن و تجارت لرستان از ثبت جهانی برند فرش دستباف لری خبر داد، بارقه‌های امید در دل فعالان این عرصه پیدا و چنین احساس شد که این اتفاق می‌تواند در بهبود وضعیت صنعت فرش استان تأثیر بزرگی داشته باشد. فرشبافان لُر فکر می‌کردند حتماً دنیای کار و بارشان رونق خواهد گرفت و از این پس باید پاسخگوی نیاز‌ها و سفارشات خارجی باشند، اما بعد از گذشت چند سال آن‌ها درخواست کوچک‌تری دارند و می‌گویند چه کسی مسئول ساختن حداقل، بازارچه‌ای دائمی برای فروش تولیداتشان در داخل کشور است؟ نیازی که سال‌هاست فریاد می‌زنند و کسی هم گوش شنوا برای پاسخگویی به کمترین خواسته‌شان ندارد.
بعد از سال‌ها تلاش و پیگیری، در نهایت سال ۱۳۹۵ بود که برند فرش لری در سازمان تجارت جهانی ثبت شد و فعالان آن با امید به اینکه این ثبت جهانی می‌تواند آینده کاری آن‌ها را نیز متحول کند، با دلگرمی، کار خود را از نو آغاز کردند.
در آن زمان معاون بازرگانی سازمان صنعت، معدن و تجارت لرستان با بیان اینکه ثبت‌جهانی برند فرش لری تنها نمی‌تواند تأثیرگذار باشد و به همین دلیل به دنبال تهیه طرح فرش لری هستیم، گفت: «اگر این کار انجام شود می‌توانیم بر اساس الگو‌های مادر مورد نیاز را طراحی کرده و فرش‌های بافته شده در لرستان بر اساس الگو‌های پایه بافته شوند.»
بهزاد منصوری با تأکید بر اینکه طرح فرش لری باید توسط طراحان چیره‌دست تهیه شود، ادامه داد: «در همین راستا اقدامات لازم برای شناسایی طراحان را نیز انجام داده‌ایم و به نظر می‌رسد در صورت تخصیص اعتبارات مورد نیاز طراحی نقشه فرش لری بتوان در مدت زمان شش تا هشت ماه شاهد تحقق این هدف باشیم.»
حالا چند سالی از ثبت جهانی برند فرش لری می‌گذرد و نه تنها کار خاصی برای معرفی و صادرات فرش لری انجام نشده است، بلکه ۲۳هزار بافنده این استان که ۱۸هزار نفر از آن‌ها مدرک خود را از فنی و حرفهای دریافت کرده‌اند و سالانه بیش از ۱۳هزار مترمربع تولید دارند هنوز از نبود بازارچه‌ای دائمی برای فروش محصولات خود رنج می‌برند و کسی هم پاسخگوی آن‌ها نیست.
وعده‌های سرخرمن و مدیریت ناکارآمد
وقتی برند فرش لری در سال ۹۵ ثبت جهانی شد، انگار بدن خیلی از مسئولان گرم بود و در همان زمان معاون وقت صنعت، معدن و تجارت لرستان با بیان اینکه ایجاد بازارچه فرش در خرم‌آباد در دستور کار است، از تخصیص اعتبار ۲۵۰ میلیون تومان آن هم خبر داد و گفت تا پایان سال از آن بهره‌برداری می‌کنیم. البته رئیس سازمان صنعت، معدن و تجارت نیز فرش را یکی از ظرفیت‌های خوب لرستان عنوان و تأکید کرد بعد از موفقیت در ثبت بین‌المللی برند فرش لرستان باید این حوزه به شکلی ساماندهی شود که رونق بگیرد.
یک‌سال بعد استاندار لرستان هم فعالان و بافندگان فرش در این استان را بیش از ۲۰ هزار نفر اعلام کرد و بازارچه و نمایشگاه دائمی فرش را یکی از تقاضا‌های تولیدکنندگان فرش دانست و گفت: «مشکلات و موانع پیش‌روی این امر باید به‌زودی مرتفع شود.»
وقتی سال ۱۳۹۶ به نام تولید، اشتغال و اقتصاد مقاومتی مزین شده بود، شاید ساختن یک بازارچه می‌توانست تحولی در بازار فرش لرستان و کمک شایانی در جهت کاهش بیکاری این استان باشد، اما در کمال تأسف باز هم اتفاقی نیفتاد که نیفتاد.
ناگفته نماند در آن زمان گفته بودند برای ساخت بازارچه فرش و در جهت حل مشکلات فعالان این عرصه یک سیلو با مساحت هزار و ۵۰۰ متر به این بخش اختصاص داده شد و قرار است با ۲۵۰ میلیون اعتباری که گرفته‌اند این بازارچه با بافتی زیبا و سنتی در ۵۴غرفه آماده شود. به هر حال بازارچه فرش در سیلو هم ساخته نشد و امروز در سال ۹۹ مسئولان استانی از نبود اعتبار می‌نالند و فرشبافان به دستان مدیران نالایقی چشم دوخته‌اند که جز حرف زدن و بافتن گره‌های مشکلات در هم کار دیگری نمی‌دانند.
