یگانهایی از سرویس ضد تروریسم عراق شامگاه پنج شنبه ۲۵ ژوئن به مقر تیپ ۴۵ حشدالشعبی وابسته به کتائب حزبالله یورش بردند و گفته میشود ۱۴ نفر از اعضای این گروه را دستگیر کردند. این اتفاقی بیسابقه بود و به سرعت در رسانهها منتشر شد، به خصوص رسانههایی که خصومت آنها با جبهه مقاومت عراق بر کسی پوشیده نبود و گمانهزنیهایی با عنوان رویکردی جدید در دولت عراق مطرح میکردند. محور این گمانهزنیها حول نخستوزیر عراق مصطفی الکاظمی میچرخید، چنان که گویا او به دنبال مهار حشدالشعبی است و با این کار پیام خود را به این سازمان داده است. آن جریان با آزادی بازداشتشدگان خاتمه یافت، اما هشداری بود به سیاستمداران عراقی که سمت و سوی الکاظمی به کدام جهت است و پرسشها در مورد او وقتی جدی شد که مشاهده کردند در مقابل سه حادثه مهم واکنش مناسبی از خود نشان نداده است.
نخستین حادثه مهم در همان روزها و با حملات زمینی و هوایی ترکیه به شمال عراق اتفاق افتاد. هرچند که این حملات اتفاق تازهای نبود و آنکارا بارها به شمال عراق و با ادعای سرکوب نیروهای حزب کارگران کردستان ترکیه (پ. پ. ک) به آنجا حمله کرده بود، اما زمزمههایی از ایجاد یک منطقه امن توسط ارتش ترکیه حرف تازهای است که عملاً به معنای اشغال خاک عراق است. اتفاق دوم مربوط میشود به توهینی که روزنامه وابسته به دربار سعودی الاشرقالاوسط در جمعه گذشته به آیتالله سیدعلی سیستانی کرد. این توهین به سرعت باعث خشم عمومی در عراق شد و جدای از موضعگیری جریانهای سیاسی، تظاهراتهای مردمی نیز علیه سعودیها برگزار شد. اتفاق سوم اقدام امریکا برای استقرار سامانه ضدموشکی در منطقه سبز بغداد بود که با شلیکهای آزمایشی در یکی دو روز گذشته سعی داشت توجه عمومی را به این اقدام جلب کند. واکنش الکاظمی در هر سه مورد به نحوی بود که حساسیت نمایندگان پارلمان را برانگیخته تا او را در این زمینه و دیگر زمینههای اقتصادی، بهداشتی و خدمات دولتی به پارلمان احضار کنند.
واقعیت این است که الکاظمی در مقابل هر سه اتفاق حتی در حد و اندازه نخستوزیران پیشین ظاهر نشد. پارلمان عراق در همان روز اول حمله ترکیه را محکوم کرد، اما بیانیه الکاظمی هم خیلی دیر بود و هم اینکه به نحو عجیبی زبان ملایم داشت. واکنش الکاظمی به توهین سعودی الاشرقالاوسط آن قدر ضعیف بود که به شدت از سوی برخی سیاستمداران عراقی مورد انتقاد قرار گرفت و سید علاءالدین الجزائری، معاون دبیر کل مقاومت اسلامی نجباء، او را متهم به سستی و ضعف در مقابل این موضوع کرد. گفته میشود استقرار سامانه ضدموشکی با مجوز دولت الکاظمی بوده، اما پارلمان آن را محکوم کرده و آن را نقض حاکمیت عراق دانسته است. این اتفاقات سریالی و واکنش نامتناسب الکاظمی به آنها باعث شده این سؤال مطرح شود که آیا الکاظمی برای حفظ استقلال و عزت عراق انتخابی درست بوده به خصوص با توجه به مذاکرات راهبردی بین عراق و امریکا که از ۱۱ ژوئن شروع شده است و گفته میشود که الکاظمی قصد دارد در سفر آینده خود به واشنگتن این مذاکرات را دنبال کند. تردیدها نسبت به شایستگی الکاظمی در این موضوع و مسائل دیگر آن قدر هست که نمایندگان فهرست پرسشهای خود را آماده کردهاند و قصد دارند با کشاندن الکاظمی به پارلمان او را ملزم به پاسخ دادن به این پرسشها کنند.
فاضل جابر، نماینده ائتلاف فتح، گفته که ممکن است جلسه حضور الکاظمی در پارلمان به دلیل عدم موفقیت وی در چند پرونده مبدل به جلسه استیضاح شود. هرچند که حرف از استیضاح در حال حاضر تنها یک گزینه است، به خصوص با توجه به مشکلات موجود و سختی تعیین جایگزین برای الکاظمی، اما اگر نمایندگان پارلمان متوجه شوند که الکاظمی در انجام وظایفش به خصوص استقلال و عزت عراق در مقابل تجاوزات نظامی و فرهنگی امریکا و برخی کشورها به خطر افتاده، شاید این گزینه تنها گزینه آنها باشد.