عباس سلیمی نمین، کارشناس سیاسی در بخشی از گفتوگوی تفصیلی خود با جام جم گفته که «دولت بین آقای جهانگیری و آقای نهاوندیان که زیرکتر است و چندان در دید نیست و همچنین آقای واعظی تقسیم شده است... آقای روحانی به لحاظ فیزیکی و جسمی نمیتواند در تنظیم روابط بین افراد کابینه وقت بگذارد از این رو ترجیح میدهد کار را به کسی منتقل کند که به او اعتقاد بیشتری دارد بنابراین قدرت آقای واعظی افزایش پیدا کرده است.»
او در مورد اینکه چرا قدرت واعظی بیشتر از جهانگیری شده هم گفته که «اصلاحطلبان آقای روحانی را به عنوان برترین گزینه مطرح کردند... احساس میکردند آقای هاشمی میتواند برای اهداف آنها نقطه اتکا باشد آقای روحانی نیز این امر را متوجه است که او را در مقام بازیگری سیاسی قبول دارند و پیوند فکری رسمی بین آنها وجود ندارد. از این رو آقای روحانی همواره دغدغهای فکری نسبت به اصلاحطلبان دارد. بنابراین میتواند به آقای واعظی اعتماد کند ولی به آقای جهانگیری اعتماد ندارد این مسئله به داد و ستدهای سیاسی بر میگردد که آرامشی در این حوزه وجود ندارد و رویکردها بر اساس منافع تقسیم میشود و نه اعتقاد.»
او به تضاد و تغییرهای اصلاحطلبان هم اشاره کرده است: «زمانی تندروهای اصلاح طلب حتی ارتباط با پاکستان را نمیپسندیدند، چون عقیده داشتند پاکستان تحت تسلط امریکا است و حتی نباید با ضیاء الحق ارتباط برقرار کرد. امروز در متنهای آقای تاجزاده میخوانیم که بهترین فرصت برای مذاکره با امریکا است و چه و چه یعنی تغییری اینچنین فاحش رخ داده است.»