ماتیاس شماله، رئیس آژانس امداد و نوتوانی سازمان ملل متحد برای پناهندگان فلسطینی (آنروا)، در مصاحبه با یک رادیوی محلی در ایالت بایرن آلمان گفته اینکه امریکا می‌خواهد ابتدا مشکلات اقتصادی فلسطینیان را با طرح خود حل کند و بعد به مشکلات سیاسی بپردازد، «ساده‌لوحانه است.» این واکنش یک مقام بین‌المللی به طرح دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور امریکا، برای حل و فصل مناقشه قدیمی و ریشه‌دار فلسطینی- اسرائیلی است و ناظر به کنفرانسی است که پیرامون این موضوع در منامه، پایتخت بحرین، در روز‌های سه‌شنبه و چهارشنبه در جریان بود. به نظر می‌رسد این نگاه ناامیدانه تنها محدود به این مقام بین‌المللی نباشد و حتی مجری اصلی این طرح هم حالا با ناامیدی به برنامه خودش نگاه می‌کند. جرالد کوشنر، داماد و مشاور ارشد ترامپ، مجری اصلی معامله قرن است که طی دست کم ۵/۱ سال اخیر مستمراً برای پیشبرد این طرح کار کرده و سفر‌های متعددی به منطقه داشته است. کوشنر در منامه یادآور تلاش‌هایی در گذشته شد که برای حل و فصل این مناقشه انجام شده بود، اما در نهایت منجر به شکست شده بود و با این یادآوری نشان داد که چندان امید جدی به تحقق طرحش ندارد و می‌داند که امکان ناکامی آن وجود دارد. این ناامیدی او بیشتر از این جهت معلوم می‌شد که جدای از غیبت هیئتی از سوی فلسطینی‌ها و دست کم دولت خودگردان فلسطینی، نماینده‌ای از طرف دولت اسرائیل هم نیامده بود و به جز چند تاجر و مقام سابق دیگر این رژیم، کس دیگری در منامه حاضر نشده بود، بنابر این ساده‌لوحانه است که در مورد موفقیت طرحی حرف زد که طرف‌های اصلی آن برای بحث و گفتوگو حاضر نیستند و اصولاً راه هر بحث و گفت‌وگویی قطع شده باشد. با وجود این، کوشنر به منامه آمد تا با جمع کردن متحدان منطقه‌ای امریکا از جمله سعودی‌ها و اماراتی‌ها در بحرین دست کم از طرح خود پرده‌برداری کند و امید داشته باشد که وعده و وعید‌های اقتصادی این طرح از یک سو و دلالی مرتجعین عربی از سوی دیگر، در نهایت فلسطینی‌ها را به سمت مذاکره بر سر این طرح ترغیب کند. میزبانی بحرین برای این کنفرانس و خوش‌خدمتی پادشاهی آن به امریکا و فعالیت جدی سعودی‌ها نشانه‌هایی جدی از همکاری متحدان منطقه‌ای امریکا با کوشنر است، اما باید گفت که فلسطینی‌ها چنان موضع جدی در قبال این طرح گرفته‌اند که بعید است دلالی عرب‌های مرتجع تاثیری در اراده آنان داشته باشد.
موضع قاطع و جدی فلسطینی‌ها بیشتر بر این مبناست که آن‌ها می‌دانند طرح اقتصادی کوشنر تنها یک بخش از معامله قرن ترامپ است که برای بخش دیگر آن باید از حقوق اولیه و اساسی خودشان صرف‌نظر کنند. محمد اشتیه، نخست وزیر تشکیلات خودگردان فلسطینی، مطلبی را در روزنامه واشنگتن‌پست منتشر کرده و طرح اقتصادی کوشنر در منامه را تنها یک بازطراحی از مفهوم «کهنه و بی‌اعتبار صلح اقتصادی» دانسته که به نظر او بار‌ها از سوی بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل، مطرح شده بود. او به سرمایه‌گذاری ۵۰ میلیارد دلاری طرح کوشنر در اقتصاد فلسطین و کشور‌های عربی همسایه و ۵ میلیارد دلار برای ایجاد کریدور اقتصادی بین کرانه غربی و نوار غزه اشاره کرده، اما تأکید می‌کند که کوشنر و همکارانش متوجه نیستند که «فلسطینیان به اعانه نیازی ندارند و آن را نمی‌خواهند. ما به آزادی و حق و حقوق‌مان نیاز داریم و اینکه اسرائیل به سلطه بر حیات اقتصاد ما خاتمه دهد... آنچه به نظر می‌رسد کوشنر و دیگر نویسندگان این طرح درکی از آن ندارند، این است که نمی‌توان فلسطینیان را خرید یا به آن‌ها رشوه داد تا به چیزی کمتر از آزادی و حقوق کامل خود راضی شوند. این قفس طلایی که کوشنر و نتانیاهو برای ما در ذهنشان دارند، همچنان یک قفس است.» این عبارات نشان می‌دهد که حتی جناح اهل مذاکره و سازش در کناره غربی رود اردن هم نمی‌تواند رشوه یا «قفس طلایی» کوشنر را قبول کند، چون از مطامع امریکا و اسرائیل در پس این رشوه باخبر است، در واقع ترامپ در این دو سال از ریاست جمهوری‌اش چنان در مورد پرونده قدیمی فلسطین و اسرائیل رفتار کرده که آخرین عذر و بهانه اهل سازش در میان فلسطینیان هم از بین رفته و آنان هم مجبور به همصدایی با مقاومت در مقابل واشنگتن و اسرائیل شدهاند. انتقال سفارت امریکا به بیت‌المقدس و به رسمیت شناختن حاکمیت اسرائیل بر بلندی‌های جولان آنقدر شتابزده و اشتباه بود که به طور کلی معامله قرن ترامپ را برای فلسطینی‌ها از سکه انداخت و باعث شد تا این معامله و رشوه‌های کوشنر در امواج ناامیدی سرگردان شود.
