سرویس دانشگاه جوان آنلاین: در ترم سوم دانشگاه باید واحد درسی دشواری که پیش‌نیازِ سایر دروس نیز بود، اخذ می‌کردیم. دانشجویان سال بالایی تأکید داشتند که این درس را با یک استاد چیزفهم اخذ کنیم تا در آینده دچار ضعف اطلاعاتی نشویم.
زمان انتخاب واحد متوجه شدیم یک گزینه انتخاب بیشتر نداریم، باز جای شکرش باقی است که من موفق به اخذ همان یک گزینه شدم.
طبق روال هر ترم باید ساعت یک دقیقه بامداد سایت دانشگاه علوم و تحقیقات برای انتخاب واحد باز شود که البته این خوش‌قولی کم اتفاق می‌افتاد، نهایتاً بعد از چند بار رفرش کردن سایت که ساعت شد ۲۰ دقیقه بامداد موفق به ورودِ به سیستم انتخاب واحد شده و با ته‌دیگ‌ها و ته‌مانده‌های واحد‌های درسی روبه‌رو شدم.
طبق برنامه هر ترم شب‌زنده‌داری من برای دو واحد درسی شروع شد تا بالاخره ساعت ۴ صبح یک ظرفیت خالی شد و من از این آزمون بزرگ سربلند بیرون آمدم.
می‌گویید چرا تعداد واحد درسی به اندازه تعداد دانشجویان نیست؟ خب جواب روشن است. سال ورود من به دانشگاه ۴۰۰ نفر هم‌رشته من وارد دانشگاه شدند، در حالی که تعداد ورودی‌های سال قبل از ما ۱۰۰ نفر بود.
دانشگاه هم فقط تعداد صندلی‌ها را زیاد کرده بود و افزایش تعداد استاد و سایر امکانات را در برنامه کارش قرار نداده بود. در جریان هستید که تعدادِ خارج از ظرفیت دانشجویان در یک کلاس غیرقانونی است، به‌خاطر همین، دانشجو‌ها گاهی دو ترم صبر می‌کردند تا بتوانند یک درس پیش‌نیاز را اخذ کنند. طبق این فرمول: تعداد واحد کمتر= تعداد ترم تحصیلی بیشتر= مقدار شهریه ثابت بیشتر!
بعد از اخذ درس با آن همه دشواری با استادی روبه‌رو شدیم که حتی اصول ابتدایی درس را برای یاد دادن به دانشجویان بلد نبود، اصولاً شگرد این دسته از استادان انداختن دانشجویان است تا بر بی‌سوادی‌شان سرپوش بگذارند، البته اگر بتوانید رابطه دوستانه با استاد برقرار کنید یا سلیقه استاد برای کادو خریدن دستتان باشد احتمال پاس شدن درس‌تان بیشتر می‌شود!
از این قبیل موارد به کثرت در دانشگاه مشاهده می‌شود، استاد و شاگرد دائم به یکدیگر نان قرض می‌دهند.
