سرویس جامعه جوان آنلاین: با وجود این در ادامه تلاش دوباره برای احیای طرح شکستخورده هیئتامناییکردن بیمارستانهای دولتی این بار طرح بیمارستانهای زنجیرهای از روی نسخه بیمارستانهای زنجیرهای امریکایی کپیبرداری شد تا در حوزه سلامت، همه الزامات یک ساختار لیبرالی در سلامت را پیادهسازی کنیم. اداره بیمارستانها به شیوه هلدینگهای بزرگ در حالی کلید میخورد که ثابتشده، هلدینگهای بزرگ اغلب مستعد بروز فساد و ابهام هستند.
به گفته بهزاد کلانتری، مدیرکل دفتر مدیریت بیمارستانی و تعالی خدمات بالینی وزارت بهداشت راهاندازی بیمارستانهای شبکهای یا زنجیرهای، اقدامی است که در دنیا در حال انجام است و وزارت بهداشت هم مدتی است آییننامه آن را تدوین کرده است.
وی درباره این مدل اداره بیمارستانی اینگونه توضیح میدهد: «بیمارستان زنجیرهای یا شبکهای به این معناست که بیمارستانهای کوچکی که اداره آنها از نظر اقتصادی بهصرفه نیست، زیر مجموعهای از بیمارستانهای بزرگتر و به نوعی جزیی از بیمارستانهای بزرگتر میشوند. با این اقدام دیگر بیمارستانهای کوچک رئیس، امور مالی و اداری مستقل نداشته و همه اقداماتشان در بیمارستان بزرگتر انجام میشود. بر این اساس رئیس بیمارستان بزرگتر باید بیمارستان کوچک را هم مدیریت کند. در واقع بیمارستانهای بزرگ معین بیمارستان کوچک محسوب میشود.»
کلانتری با بین اینکه در کشور ۸۲ بیمارستان زیر ۳۲تختخوابی داریم و ۲۶۵بیمارستان زیر ۱۰۰تختخوابی داریم، میافزاید: «البته باید درباره همه این بیمارستانها به صورت مجزا تصمیمگیری و بررسی کرد. این تصمیم به نوع فعالیت بیمارستان و آیتمهای دیگری بستگی دارد.»
بنا به تأکید وی، اینطور نیست که همه بیمارستانها شبکهای شوند بلکه براساس مطالعات وزارت بهداشت برخی بیمارستانهای واجد شرایط زیرمجموعه یک بیمارستان بزرگ قرار میگیرند.
مدل لیبرالی – امریکایی
در حال حاضر ۴۷درصد کل بیمارستانهای کشور اعم از خصوصی، دولتی و سایر سازمانها زیر ۱۰۰تختخوابی هستند و همچنین ۸۰ درصد کل بیمارستانهای کشور یعنی ۸۰۰ بیمارستان زیر ۲۰۰تختخوابی است. سایر بیمارستانها نیز بالای ۲۰۰ تخت بوده و اکثر بیمارستانهای بالای ۲۰۰ تخت هم در سیستم دولتی قرار دارند.
به گفته مدیرکل دفتر مدیریت بیمارستانی و تعالی خدمات بالینی وزارت بهداشت میتوان ۶۲۴ بیمارستان دولتی را در قالب ۲۰۰ هلدینگ بیمارستانی به صورت شبکهای اداره کرد. این طرح برای بیمارستانهایی است که منابعش از سوی دولت پرداخت میشود. اگر بیمارستانهای خصوصی هم تمایل داشته باشند میتوانند از این دستورالعمل استفاده کنند. این طرح برای مدیریت هزینه است و هزینه بیمارستانها را هم کاهش خواهد داد.
بیمارستانهای زنجیرهای مدل امریکایی و لیبرالی اداره نظام سلامت است. طرح خودگردانی بیمارستانها که در دهه ۷۰ و با پیشنهاد بانک جهانی در کشور اجرایی شد نیز به دنبال همین نگاه بود، اما این طرح همچون سایر مدلهای کپیبرداری شده شکست خورد. به نظر میرسد طرح بیمارستانهای زنجیرهای هم مقدمهای بر واگذاری این بیمارستانها به بخش خصوصی باشد.
در حال حاضر بیمارستانهای محب و بیمارستانهای عرفان مصادیقی از بیمارستانهای زنجیرهای در بخش خصوصی هستند. طرح بیمارستانهای زنجیرهای در مرحله نظرخواهی است و هنوز عملیاتی نشده است. مدلی که سودآوریاش برای فروشندگان خدمات سلامت اثبات شده، اما اینکه هزینههای درمان را بالاتر از این نبرد و دسترسیها را کم نکند، امری است که باید دید در پیادهسازی این طرح به چه سمتوسویی میرود.