تمامی ندارد و انگار نمی‌خواهد جایی ترمز بی‌تدبیری‌هایی که در ورزش کشور دیده می‌شود، کشیده شود. گویا قرار است هرچند وقت یک‌بار قهرمانان را به طریقی دلسرد کنند. یک روز آن‌ها را پول‌پرست می‌نامند و روز دیگر مانند شنبه‌شب دعوتشان می‌کنند پاستور برای مراسم تجلیل از مدال‌آوران و پرداخت پاداش‌هایشان، اما مراسم‌شان صحبت‌های دهان پرکن سیاسی حسن روحانی می‌شود، بدون اینکه به مصائب و سختی‌هایی که پیش‌روی ورزشکاران است، اشاره‌ای شود و در پایان هم خبری از پرداخت پاداش نمی‌شود تا ورزشکاری که با هزار امید و آرزو و با وعده وزیر به ریاست جمهوری آمده، دلسردتر از قبل راهی خانه‌اش شود. اتفاقی که شنبه‌شب در مراسم دیدار ورزشکاران با رئیس‌جمهور افتاد، آینه تمام‌نمای مدیریت ورزش کشور است. مدیریتی که همواره در سال‌های اخیر نشان داده نگاهی بالا به پایین به مدال‌آوران دارد و هیچ‌گاه نتوانسته در سال‌های گذشته رابطه خوبی با قهرمانان برقرار کند.
در حالی وزارت ورزش به عنوان متولی اصلی ورزش کشور باید همراه یک قهرمان باشد که مسعود سلطانی‌فر و معاونانش در وزارت نشان داده‌اند که راه و رسم قهرمان‌مداری را بلد نیستند. آن‌ها تا توانسته‌اند در این مدت اخیر با حرف‌ها، وعده‌ها و تصمیمات نسنجیده، فاصله قهرمانان و وزارت ورزش را بیشتر و بیشتر کرده‌اند. این رفتار نسنجیده سبب شده امروز کمتر مدال‌آوری باور داشته باشد که مدیران وزارت ورزش قرار است باری از روی دوششان در راه کسب افتخار بردارند و آن چیزی که در چند سال گذشته عیان بوده، رفتار تبعیض‌آمیز وزارت با قهرمانان بوده است. رفتاری که سبب شده مدال‌آوران این روز‌ها کمتر امیدی به آینده روشن ورزش داشته باشند، به‌خصوص که مسعود سلطانی‌فر و معاونانش نشان داده‌اند که هر چقدر دستشان برای پول‌پاشی برای فوتبال، آن‌هم بدون اینکه این رشته ورزشی افتخاری کسب کند باز است، در مقابل برای مدال‌آوران منهای فوتبالی که ورزش کشور هرچه در المپیک و جهانی افتخار دارد از آنهاست، دستشان بسته است.
اتفاق شنبه‌شب و خلف وعده مسئولان برای پرداخت پاداش مدال‌آوران، آخرین نمونه از رفتار تبعیض‌آمیز و به دور از تدبیر وزارت ورزش با قهرمانان کشورمان بود. مدال‌آورانی که از رئیس‌جمهور گرفته تا وزیر ورزش و معاونانش همواره در گزارش‌هایشان با آن‌ها پز می‌دهند. واکنش‌های ورزشکاران پس از دیدار با حسن روحانی بیانگر دلسردی آنان است. دلسرد از اینکه مدیرانی که همواره مدال‌های ورزشکاران را در کارنامه مدیریتی‌شان ثبت می‌کنند، هوای مدال‌آوران را ندارند. در حالی وعده پرداخت پاداش مدال‌آوران شنبه‌شب عملی نشد و برخلاف وعده وزیر، دیدار با روحانی تبدیل به مراسمی برای صحبت‌های رئیس‌جمهور در باب مذاکره با امریکا شد که همچنان وعده‌های قبلی دولت به قهرمانان مانند استخدامشان هم عملی نشده است. خلف‌وعده‌ای که سبب شد بار دیگر قهرمانان عملی شدن آن را از رئیس‌جمهور بخواهند.
در چنین شرایطی خروجی رفتار خارج از تدبیر وزارت ورزش تنها دلسردی بیشتر ورزشکارانی است که سال آینده باید در المپیک توکیو برای کشورمان مدال کسب کنند. بی‌توجهی به مطالبات مدال‌آوران و دلسرد کردن آن‌ها در سال جاری که سال مهمی برای کسب سهمیه المپیک است، نگران‌کننده است. برخورد نامناسب مسئولان ورزش با مدال‌آوران سبب شده قهرمانان در سخت‌ترین شرایط از نظر روحی آماده تلاش برای کسب سهمیه المپیک شوند و چشم‌انداز روشنی پیش‌روی ورزش کشورمان در سال کسب سهمیه و همچنین سال آینده در المپیک نیست.
هرچند وجود مشکلات اقتصادی کشور که نقش مؤثری در شرایط سخت ایجاد شده برای قهرمانان دارد، قابل انکار نیست و مدال‌آوران نیز آن را درک کرده‌اند، اما تصمیمات و صحبت‌های نسنجیده وزیر ورزش و معاونانش نشان می‌دهد که آن‌ها همانطور که اشاره شد راه و رسم برخورد با قهرمانان را نمی‌دانند و این مسئله سبب شده با دادن وعده‌هایی که عملی نمی‌شود در کنار صحبت‌های کنایه‌آمیز به قهرمانان، جامعه ورزش را دلسردتر از همیشه کنند. دلسردی که در فاصله یک سال مانده به المپیک زنگ خطر را برای ورزش ایران به صدا درآورده است. در چنین شرایطی در صورتی که انتظار داریم سال آینده در توکیو با دست پر به تهران برگردیم، وزارت ورزشی‌ها باید با دلجویی از قهرمانان و رفع تبعیض در تصمیم‌گیری‌هایشان با به وجود آوردن یک فضای همدلی سعی در ایجاد شرایط مناسب برای ورزشکاران برای شرکت در المپیک و سایر رقابت‌ها داشته باشند و مانند امروز بین خودشان و قهرمانان فاصله نیندازند.
