سالهاست که نگاهها به تیم ملی والیبال ایران تغییر کرده است، اما دیگر پدیده نیستیم. این مهمترین مسئلهای است که شاگردان کولاکوویچ در دومین دوره از رقابتهای لیگ ملتهای والیبال باید مورد توجه قرار دهند. این شاید از انتظاری که سرمربی تیم هم دارد مهمتر باشد. مرد اول نیمکت تیم ملی انتظار صعود به نیمهنهایی لیگ ملتها را دارد. حال آنکه تیمش بدون بازی تدارکاتی وارد این تورنمنت شده و ۱۵ بازی مهم، سخت و حساس را تا رسیدن به این هدف در پیش دارد.
سالهاست که تیم ملی والیبال ایران از آن پوسته آماتوری خود بیرون آمده و توانسته توان و قدرتی را که دارد به رخ دنیا بکشد، اما بعد از رنسانسی که والیبال ایران داشت، شاهد یک پوستاندازی سخت هم بودیم. به طوریکه تیم پدیدهای که ولاسکو به دنیا معرفی کرد با وجود جای گرفتن در بین قدرتهای دنیا روزهای سختی را هم پشت سر گذاشت. به طوریکه بعد از موفقیتهای قابل توجه، دو سال گذشته موفق به کسب نتایج قابل قبول نشد. اما آنچه در دومین مرحله از لیگ ملتهای والیبال باید مورد توجه قرار گیرد این است که ایران دیگر پدیده نیست و به یک قدرت تبدیل شده است؛ قدرتی که حریفان در صدد کنار زدن آن هستند برای بالا رفتن و این همان اندازه که انتظارات را بالا میبرد، کار را هم سخت میکند.
والیبال ایران روزهای سخت و حساسی را پشت سر میگذارد. به طوریکه میتوان گفت: یاران کولاکوویچ بعد از یک پوستاندازی سخت باید خودی نشان داده و یک بار دیگر قدرت والیبال ایران را بر سر زبانها بیندازند؛ کاری که البته چندان هم آسان نیست. خصوصاً که تیم ایران برخلاف رقبا و حریفانش در این تورنمنت هیچ دیدار تدرکاتی نداشته و همین مسئله میتواند باعث شود تا بازیهای هفتههای اول جنبه تدارکاتی و دستگرمی داشته باشند برای هماهنگی بین نفرات تیم. حال آنکه کسب نتیجه در هفتههای ابتدایی میتواند گامی بلند در راستای کسب موفقیت و پیروزی در دیدارهای بعدی باشد.
لیگ ملتها اگرچه اهمیت بالایی دارد و موفقیت در آن از لحاظ روحی- روانی شاگردان کولاکوویچ را مهیای نبرد برای المپیک میکند، اما همان اندازه هم میتواند یک اردوی تدارکاتی تمامعیار با دیدارهای تدارکاتی پر و پیمان باشد برای بازیهای انتخابی و هموار کردن راه کسب سهمیه و حضور در المپیک. هرچند سرمربی تیم ملی تأکید دارد که یکشبه نمیتوان به المپیک رفت، اما تیم تحت فرمان او ۱۵ هفته فرصت دارد تا خود را مهیای انتخابی تیم المپیک و کسب جواز حضور در این رقابتها کند. آن هم با کسب نتایج قابل قبول در لیگ ملتهای والیبال؛ رقابتهایی که میتواند استارتی دیگر باشد برای به تصویر کشیدن قدرت والیبال ایران. البته به شرط آنکه والیبالیستهای ایران که کولاکوویچ آنها را جزو بهترینهای دنیا میخواند بتوانند با حفظ تمرکز خود، به آنچه از آنها انتظار میرود دستیافته و عدم موفقیت دو سال گذشته را جبران کرده و گامی بلند برای حضور در المپیک بردارند؛ المپیکی که کسب جواز حضور در آن نیازمند داشتند آمادگی بالایی است و کدام تورنمنت بهتر از لیگ ملتهای والیبال برای دستیابی به این آمادگی.
قرار نیست که این رقابتها تنها جنبه آمادهسازی برای المپیک را داشته باشد. هدف از حضور در لیگ ملتهای والیبال دستیابی به موفقیت و به رخ کشیدن قدرت والیبال ایران است؛ قدرتی که سالها قبل ولاسکو یک چشمه از آن را به رخ دنیا کشید و بعد از آن دیگر هیچ تیمی نتوانست این توانایی و قدرت را نادیده بگیرد. حالا، اما بعد از گذشت سالها، این قدرت باید یک بار دیگر به معنای واقعی به رخ کشیده شود و لیگ ملتهای والیبال بهترین فرصت برای این خودنمایی است؛ اما با برنامه و حساب شده. خصوصاً که تیم ملی برخلاف ۱۵ تیم حاضر در این تورنمنت نتوانسته تدارکات خوب و قابل توجهی داشته باشد و تنها روی تمرینات درونتیمی و تاکتیکی کار کرده، اما بدون شک هیچ تدارکاتی بالاتر از مصاف با بهترینهای دنیا نیست؛ فرصتی که باید دید تیم ملی والیبال ایران به چه شکلی از آن برای به نمایش گذاشتن تواناییهای خود استفاده میکند.