بلاتکلیفی سخت‌ترین شرایطی است که یک فدراسیون می‌تواند با آن دست و پنجه نرم کند. شرایطی که همه مسائل را تحت‌الشعاع خود قرار می‌دهد و بالطبع بیشترین ضرر متوجه تیم‌های ملی است. ابهام در زمان برگزاری انتخابات برخی فدراسیون‌های ورزشی در حالی ورزش کشور را تحت تأثیر قرار داده که آقایان از ملی‌پوشان انتظار درخشش در المپیک را دارند، اما با تعلل‌های بی‌دلیل خود برنامه‌های آماده‌سازی تیم‌های ملی را با مشکل مواجه کرده‌اند. ضمن اینکه با این اوضاع راه برای حاشیه‌سازی تعدادی از کاندیدا‌ها هموار شده است.
مسئولان ارشد وزارت ورزش در همه اظهارنظر‌ها و مصاحبه‌های خود به سخت و حساس بودن سال پیش‌رو اشاره می‌کنند و از همه اهالی ورزش تقاضای همکاری دارند. مشکلات اقتصادی که گریبانگیر کشور شده از یک‌سو و حضور در رقابت‌های کسب سهمیه المپیک از سوی دیگر شرایط را برای تیم‌های ورزشی سخت و حساس کرده است. با این حال ورزشکاران و مربیان همانند گذشته می‌کوشند تا به نوبه خود دین‌شان را با سختکوشی، تحمل ناملایمات و کمبود‌ها ادا و با رسیدن به مدال‌های خوشرنگ دل مرد را شاد کنند. در این بین باید ببینیم مسئولان نیز به همین اندازه خود را در قبال مردم و کشور مسئول می‌دانند و به وظایفشان عمل می‌کنند یا نه.
در حالی که کشور‌های رقیب از مدت‌ها قبل مشغول آماده‌سازی تیم‌ها و نماینده‌هایشان برای حضور موفق در بازی‌های المپیک هستند، اما اینجا در کشور ما وزارت ورزش هنوز اندر خم یک کوچه مانده و گویا توانایی برگزاری مجمع انتخاباتی دو فدراسیون مدال‌آور را ندارد!
واقعاً جای تعجب دارد که چرا با گذشت چند ماه فدراسیون‌های کشتی و وزنه‌برداری کماکان با سرپرست اداره می‌شوند و هنوز هم خبری از اعلام زمان برگزاری انتخابات آن‌ها نشده است. به نظر می‌رسد آقایان یادشان رفته که این دو رشته چطور در سال‌های گذشته با مدال‌های خوشرنگ آبروی ورزش ایران را در المپیک و رقابت‌های حیثیتی خریده‌اند. به نظر می‌رسد بعضی‌ها دلشان نمی‌خواهد که کشتی و وزنه‌برداری با آرامش و تمرکز کافی سال قبل از المپیک را طی کنند و با حداکثر سهمیه در توکیو به جنگ قدرت‌های جهان بروند.
بلاتکلیفی مدیریتی بزرگ‌ترین آفتی است که می‌تواند تیشه به ریشه یک فدراسیون بزند و دود آن هم مستقیماً به چشم مدال‌آوران و المپین‌ها می‌رود. در روز‌هایی که ثبت‌نام کاندیدا‌های ریاست این دو رشته انجام و حتی تکلیف تأیید یا عدم تأیید صلاحیت کاندیدا‌ها مشخص شده، وزارتی‌ها قدمی برای برگزاری انتخابات برنمی‌دارند. در چنین اوضاعی است که برخی از نامزد‌های اسم و رسم‌دار برای رسیدن به اهداف خود و تکیه زدن بر صندلی ریاست کشتی ایران دست به هر کاری می‌زنند؛ از تطمیع اعضای مجمع گرفته تا تهدید و روش‌های دیگر. در مجموع در چند هفته گذشته اخبار نگران‌کننده و البته ناراحت‌کننده زیادی در خصوص بی‌اخلاقی شیفتگان ریاست فدراسیون کشتی شنیده شده است، ولی گویا این اخبار برای وزارت اهمیتی ندارد که اگر داشت زودتر زمان برگزاری مجمع انتخاباتی کشتی و وزنه‌برداری را مشخص می‌کردند. تنها در این صورت است که رؤسای جدید با هر تفکر و برنامه‌ای شناخته می‌شوند و پس از آن تیم‌های ملی حداقل می‌دانند برنامه‌ها و مشکلات خود را باید با چه کسی مطرح کنند.
رسیدن به نتایج ایده‌آل و گرفتن مدال المپیک موضوعی نیست که یک‌شبه و با برنامه‌ریزی کوتاه‌مدت میسر شود. در ورزش ما که همه شب امتحانی هستند و مدیران و مسئولان قبل از اعزام تیم‌ها یاد مدال‌آورانشان می‌افتند، حالا در نظر بگیرید که ورزش اول کشور بدون رئیس اداره می‌شود و خیلی‌ها برای تصاحب آن به جان هم افتاده‌اند. در چنین اوضاعی چطور می‌توان انتظار داشت تیم‌های ملی کشتی با خیال راحت در میدان بزرگ المپیک بجنگند، در حالی که هنوز نمی‌دانند رئیس جدید چه زمانی انتخاب می‌شود و چه رویکردی برای آینده این رشته دارد!
