سرويس ورزشی جوان آنلاين: پایان لیگ برتر بسکتبال امسال برخلاف آنچه همه تصور می‌کردند رقم خورد تا برای چندین و چندمین بار ثابت شود در ورزش حتی نوع حرفه‌ای آن این پول، سرمایه و نام‌ها نیستند که نتایج را رقم‌می‌زنند.
صعود تیم‌های نفت آبادان و شهرداری گرگان به فینال رقابت‌های لیگ برتر بسکتبال در حالی صورت گرفت که به لحاظ آماری این دو تیم شانس‌های سوم و چهارم قهرمانی محسوب می‌شدند، اما روحیه جنگندگی و شور و نشاط جوانی حاکم بر این دو تیم در سایه حمایت هواداران گرگانی و آبادانی به همه چیز غلبه کرد تا دو تیم مدعی پتروشیمی و شیمیدر که با هزینه‌های بالا و چهره‌های نامدار بسکتبال رؤیای قهرمانی در سر می‌پروراندند به راحتی کنار بروند. تصورش سخت بود وقتی مرحله اول مسابقات به پایان رسید پتروشیمی ۳۱ امتیازی بود و شیمیدر ۳۰ امتیازی و این در شرایطی بود که پتروشیمی را تیم ملی نام گذاشته بودند و شیمیدر هم خوب خرج کرده بود برای به خدمت گرفتن نام‌های بزرگ بسکتبال، نمونه‌اش مهدی کامرانی که با هزینه‌ای زیاد به جمع بازیکنان تیم پرمدعای پایتخت اضافه شد تا بتواند قهرمانی را به دست آورد.
با تمام شدن مرحله پلی‌آف تقریباً برای کسی جای شک و شبهه باقی نمانده بود که شیمیدر و پتروشیمی فینال را برگزار می‌کنند. برتری قاطع این دو تیم در این مرحله برابر پگاه و نیروی زمینی نشان از قدرت بالای آن‌ها و عزم جزم شده‌شان برای فتح جام قهرمانی داشت. در سوی مقابل دو تیم دیگر یعنی نفت آبادان و شهرداری گرگان هر چند در بازی‌های دوم حریفان خود ذوب‌آهن و آویژه صنعت را خوب بردند، اما با این حال هنوز هم کسی تصور فینالیست شدنشان در تقابل با دو تیم پرهزینه لیگ را نداشت. مرحله نیمه‌نهایی، اما ورق برگشت. وقتی گرگانی‌ها در تهران شیمیدر را بردند و نفتی‌ها در بندر عرصه را به پتروشیمی تنگ کردند، دو تیم پرمدعا فهمیدند که در محاسباتشان اشتباه کرده‌اند، اما دیگر دیر شده بود و به قول معروف کار از کار گذشته بود. آن‌ها در آبادان و گرگان حرفی برای گفتن مقابل پتانسیل بالای تیم‌های سوم و چهارم مرحله اول لیگ نداشتند و به راحتی میدان فینال را تقدیم جوانان پرانگیزه و پرشور دو تیم نفت آبادان و شهرداری گرگان کردند تا در نهایت در فینال جذاب و دیدنی این نفتی‌های آبادان باشند که جام قهرمانی را بالای سر ببرند و این گرگانی‌ها باشند که به شعار همیشگی‌شان که گرگان پایتخت بسکتبال ایران است، جامه عمل بپوشانند. پتروشیمی همان تیم ملی بود و شیمیدر اینقدر خرج کرده بود که تصور می‌کرد صاحب اول و آخر لیگ برتر بسکتبال است. این را می‌شد در نوع برخورد مسئولان این تیم با برگزارکنندگان لیگ و حتی تیم‌های مقابلشان دید، اما میدان مسابقه شرایط خاص خودش را دارد و قرار نیست هر که بیشتر خرج کرد و هر که بیشتر بازیکن جمع کرد همیشه نتیجه بگیرد. اتفاقی که رخ داد درس بزرگی به همه داد. نفت آبادان و شهرداری گرگان هر دو با شایستگی به فینال رسیدند. سه بازی از چهار بازی را هم بردند تا هیچ کس نتواند انگ صعود شانسی یا با بخت و اقبال را به آن‌ها بزند. این دو تیم به بقیه تیم‌ها مخصوصاً به دو تیم مدعی و پر هزینه و پر بازیکن لیگ ثابت کردند که همه چیز پول و بازیکن نیست و باید جانانه کار کرد و جنگید و به نتیجه دلخواه دست یافت. قهرمانی نفت پایانی بود بر تکرار قهرمانی‌های تیم‌های پرهزینه و روزنه امیدی شد برای تیم‌هایی که فکر می‌کردند همیشه باید زیر سایه پول و سرمایه و بازیکنان این تیم‌ها برای کسب مقام‌های سوم به بعد بجنگند.
