سرویس جامعه جوان آنلاین: حضرت آیتالله خامنهای در این مراسم در سخنانی، یکی از نیازهای اساسی امروز بشریت و جامعه اسلامی را فهم معارف قرآنی و عمل به آن دانستند و با اشاره به تصریح قرآن بر مقابله با استکبار و کفر و طواغیت و ایستادگی در مقابل آنها، گفتند: عزت روزافزون و پیشرفت فوقالعاده ملت ایران در چهل سال گذشته، به علت عمل به قرآن و ایستادگی بوده است و امروز نیز تنها راه غلبه بر شیاطین و کفار، ایستادگی است.
حضرت آیتالله خامنهای یکی از مشکلات امروز دنیای اسلام را آشنا نبودن با معارف قرآنی و عمل نکردن به آنها برشمردند و افزودند: آنهایی که از موضع رئیسجمهور و یا پادشاه برخی کشورها، بر سر ملتها عربده میکشند، همانهایی هستند که قرآن صراحتاً دستور مقابله با آنها را داده و تأکید کرده است به آنها اعتماد نکنید.
ایشان با اشاره به حرکت بیداری اسلامی و قیام مردم در برخی کشورها در چند سال پیش، خاطرنشان کردند: این حرکت به علت قدر ندانستن آن و اعتماد به امریکا و رژیم صهیونیستی خاموش شد، اما ملت ایران به برکت امام بزرگوار که سرشار از معارف قرآنی بود، قدر حرکت و انقلاب خود را دانست و از همان روز اول به قدرتهای استکباری اعتماد نکرد و در مقابل آنها ایستاد.
ایشان در بخش دیگری از سخنان خود، قرآن را یک اثر هنری بی نظیر خواندند و با تأکید بر اینکه قرآن باید در جلسات و محافل، هنرمندانه قرائت شود، گفتند: قرائت هنرمندانه قرآن و تکیه صحیح و بجا بر عبارات، موجب تأثیرگذاری بر مخاطبان و فهم آن میشود.
رهبر انقلاب اسلامی، فهم قرآن را زمینهساز گشوده شدن درهای معارف گوناگون دانستند و با اشاره به جلسات و محافل قرائت قرآن در ماه مبارک رمضان، تأکید کردند: باید این محافل در طول سال در مساجد برگزار و مساجد به پایگاههای قرآنی تبدیل شوند.
حضرت آیتالله خامنهای افزودند: علاوه بر محافل قرائت قرآن باید جلسات تفسیر قرآن نیز برگزار شود تا سطح معارف قرآنی و دینی جامعه افزایش یابد.
ایشان تأکید کردند: انس جامعه با معارف قرآنی موجب استحکام و قوام جامعه در شئونات و مسائل مربوط به حیات دنیوی و حیات اخروی خواهد شد.
رهبر انقلاب فرمودند: در گذشته، آن زمانی که ما بودیم در عرصه و میدیدیم، توجه قرآنی یک هزارم الان هم نبود، اما بعضی از عادتهای خوب وجود داشت که یکی از آنها، همین دورههای خانگی قرآن بود.
حضرت آیتالله خامنهای تأکید کردند: مساجد را پایگاه قرآن قرار بدهید. دو جور میشود [این کار را کرد]؛ یکی این که دور هم جمع بشوند و اساتید تذکرات را بگویند؛ یکی هم این که جمع بشوند و یک نفر برود بالای منبر و بخواند.
رهبر انقلاب تصریح کردند: این کار البته کمکم معمول شده؛ من واقعاً کاری که در ماه رمضانها در مشهد و قم و... راه افتاده که یک جزء را همه میخوانند، واقعاً لذت میبرم. این حرکت که از قم هم شروع شد خیلی کار خوبی است. این بایستی در مساجد مختلف در طول سال تکرار بشود. مساجد گوناگون پایگاههای قرآن باشند. یک نفر قرآن بخواند، و به ترجمه هم نگاه کنید.
حضرت آیتالله خامنهای بیان کردند: در مورد جلسات قرآنی هم که تشویق میکنید و «الله الله» میکنید، بعضیها هم از روی این نوارهای عربها هیاهوهایی انجام میدهند. بعضی سعی میکنند همانها را تقلید کنند. تشویق خوب است، منتها میبینم گاهی وقتی بعضی خوانندههای خارجی اینجا میخوانند، حضاری که در جلسه نشستند انگار موظفند بعد از هر آیهای با صدای بلند تشویق کنند. این باعث میشود که او میفهمد که شما تلاوت را درست نمیفهمید! چون او بد میخواند و شما ملتفت نیستید.
رهبر انقلاب ادامه دادند: البته بچههای خودمان را هرچی تشویق کنید، اشکال ندارد با اینها مخالف نیستم؛ اما وقتی آن قاری بیرونی میآید، بدانیم این جور نباشد که موظف باشید که با هر آهنگی که او بخواند «الله الله» کنیم.
در این محفل نورانی جمعی از اساتید و پیشکسوتان، قاریان جوان، گروههای جمعخوانی، تواشیح و مدیحهسرایی و مناجاتخوانان به اجرای برنامه پرداختند.
در پایان این مراسم نماز مغرب و عشا به امامت رهبر انقلاب اسلامی اقامه شد.
گفتنی است پایگاه اطلاع رسانی رهبر انقلاب همچنین روز گذشته بیانات ایشان را در جلسه درس خارج فقه چند روز پیش منتشر کرده است. در بخشی از این بیانات آمده است:
ماه رمضان فرصت خیلی خوبی است، فرصت بسیار خوبی است. البتّه فرصت تبلیغ است، فرصت تبیین است، فرصت اُنس با مردم است، فرصت کمک به فقرا است لکن از همه اینها بالاتر، فرصت تعبّد است، فرصت تقرّب است، فرصت روزهای است که میگیرید، فرصت نشستن سر سفرهی رحمت الهی، سر سفرهی ضیافت الهی است. این سفرهی ضیافتی که میگویند، این ضیافت، همین روزهی شما است، همین نافلهی شما است، همین نماز شما است که به جا میآورید.
البتّه اعمال ماه رمضان خیلی زیاد است؛ شما ملاحظه کنید در اقبال سیّدبنطاووس، برای هر شب چقدر اعمال، چقدر نمازهای مختلف و گوناگون [ذکر میکند]که ما واقعاً بعضیمان قاصریم، بعضیمان [هم]جاهل به اهمّیّت این کارها هستیم -که حالا محلّ [بحث نیست]- لکن یک قدرِ متیقّنهایی، یک قدرِاقلهایی وجود دارد که اینها را نباید از دست داد.