صدای تپش قلب و تصویر خطوط آشفته دستگاه‌های مانیتورینگ که نظم یا بی‌نظمی‌شان بیانگر حال و هوای بیمار بستری در ICU است و ممنوعیت ملاقات به جز از پشت شیشه‌های قطوری که احساس امنیت و آرامش حضور عزیزان از آن به سختی عبور می‌کند، خودش می‌تواند به عاملی برای اضطراب برای بیمار و به تعویق انداختن سلامت وی تبدیل شود.
در بسیاری از کشور‌های پیشرفته دنیا، بخش مراقبت‌های ویژه محیطی بسته و ملاقات ممنوع نیست بلکه این بخش به محیطی با خط مشی «ملاقات باز» تبدیل شده که پژوهش‌های فراوانی تأثیر مثبت این مدل بستری را تأیید می‌کنند. دلیل چنین سیاستی نیز این است که پذیرش بیمار در بخش مراقبت‌های ویژه خود‌به‌خود استرس‌زاست و با درد، اختلال در عملکرد فیزیولوژی و عاطفی، محرومیت از خواب، محدودیت حرکتی و ملاقات همراه است. مطالعات نشان می‌دهد که این مسائل به علت محدودیت‌های حسی و اشکال ارتباطی با پرسنل درمان، شدید‌تر می‌شود و می‌تواند منجر به سندروم ICU و هذیان در این بیماران شود. درمان در بخش مراقبت‌های ویژه نه تنها برای بیمار بلکه برای خانواده‌اش نیز استرس‌زاست. به همین خاطر هرگونه مداخله‌ای که تأثیر این تنش‌ها را در خانواده کاهش دهد، به طور مستقیم به نفع بیمار است؛ چراکه کاهش استرس خانواده باعث بهبود مراقبت و حمایت عاطفی بیمار توسط اعضای خانواده می‌شود و احتمال بروز مشکلاتی، چون سندروم ICU را در بیمار کاهش می‌دهد.
دستورالعمل‌های بالینی در بسیاری از کشورها، سیاست ملاقات باز را در بخش مراقبت‌های ویژه در راستای مراقبت‌های خانواده‌محور توصیه می‌کنند. حالا وزارت بهداشت و سازمان بیمه سلامت طرح تازه‌ای را برای بیماران بستری در بخش ICU کلید زده‌اند؛ پوشش بیمه‌ای طرح مراقبت در منزل توسط بیمه سلامت. به گفته رئیس سازمان بیمه سلامت این طرح برای بیمارانی که نیاز درمانی ندارند ولی نیاز مراقبتی دارند، قابل اجراست و راهنما‌های بالینی آن اعم از اینکه چه کسانی می‌توانند از این طرح استفاده کنند و چه پزشکی می‌تواند این تشخیص و تجویز را داشته باشد، تهیه شده است.
طاهر موهبتی می‌افزاید: «موضوع پرستاری و مراقبت در منزل نیز در سال گذشته آغاز شد. خدمات مراقبت در منزل در شش استان در حال حاضر با پوشش بیمه‌ای به صورت آزمایشی اجرا می‌شود و احتمالاً تا دو ماه آینده می‌توانیم بازخوردی از این کار داشته باشیم.»
به گفته وی، در مرحله اول این طرح، بحث ICU و بیماری‌های مزمن قلبی و در مرحله بعد زردی نوزادان و سرطان در این طرح اجرایی می‌شود.
رئیس هیئت‌مدیره سازمان بیمه سلامت معتقد است: یکی از مشکلات در این طرح، این است که برخی باور ندارند نیازی نیست بیمار برای دریافتی بعضی خدمات حتماً در بیمارستان بستری باشد. وی می‌گوید: «حداقل ظرف ۱۰ سال آینده بسیاری از خدمات براساس زیرساخت‌های فناوری اطلاعات و در منزل ارائه می‌شود که ما در بیمه سلامت برای پوشش این طرح‌ها اعلام آمادگی کردیم.»
طرح پوشش بیمه‌ای مراقبت از بیماران در منزل هر چند می‌تواند هزینه‌های وزارت بهداشت و بیمه سلامت را کاهش دهد و ضریب اشغال تخت‌های بیمارستانی در بخش مراقبت‌های ویژه را کم کند، اما به همین میزان می‌تواند برای خانواده‌ها هزینه‌بر و استرس‌زا باشد و با فضای ملاقات باز در ICU بسیار متفاوت است؛ هزینه‌زا بودن این طرح با عنایت به نیاز‌های پزشکی و مراقبتی بیماران ICU و استرس‌زا بودن آن هم به دلیل فقدان حضور پزشک یا پرستاری است که بتوانند در هنگام نیاز به بیمار خدمات پزشک مناسبی ارائه کنند. از سوی دیگر حضور یک پرستار غریبه در خانه نیازمند پیوست‌های فرهنگی خاصی است که شاید چندان با فرهنگ ما همخوانی نداشته باشد. در عین حال نمی‌توان منکر شد، حضور بیمار در محیط خانه و در میان اعضای خانواده به‌لحاظ روحی می‌تواند برای وی تقویت‌کننده باشد.
موهبتی در پاسخ به انتقادات وارد به این طرح با تأکید بر آزمایشی‌بودن آن می‌گوید: «یکی از دلایل اجرای آزمایشی طرح بیمه خدمات پرستاری در منزل سنجش همین نکات مثبت و منفی است.» وی با اشاره به طرح‌های تشویقی همچون فرانشیز ۵ درصدی برای ۱۰ روز نخست بستری در خانه، ادامه این طرح را به نتایج حاصل از اجرای پایلوت آن منوط می‌داند که قرار است تا دو ماه دیگر بیرون بیاید.
