سرویس ایران جوان آنلاین: هر ساله با فرا رسیدن اردیبهشت ماه، دشت لاله‌های واژگون چهارمحال و بختیاری هم به بهشت کوچکی تبدیل می‌شوند که دیدن و لحظاتی را در آن مکان بودن، جزو اتفاقاتی است که هر ایرانی باید حداقل یکبار آن را تجربه کند. زیبایی این دشت آن قدر زیاد است که بتواند سالانه صد‌ها هزار مسافر و گردشگر را به چهارمحال و بختیاری و ۱۲ کیلومتری شهر چلگرد مرکز شهرستان کوهرنگ و در نزدیکی روستای بنواستکی بکشد. ولی حالا نه اردیبهشت، که شاید هیچ چیز دیگر هم نتواند سفره لاله‌های قرمز و واژگون را در این منطقه پهن کند، وقتی گردشگرانی که در حال لذت بردن و آرامش در این سرزمین رویایی ساقه گل‌ها را می‌شکنند و با برداشت پیاز لاله‌ها این دشت را تا یک قدمی نابودی کشانده‌اند.
با اینکه هر ساله و با فرا رسیدن اردیبهشت ماه گردشگران زیادی از نقاط مختلف کشور راهی چهارمحال و بختیاری می‌شوند تا در کنار تمام اماکن دیدنی و طبیعیش، سری هم به دشت لاله‌ها بزنند، اما طی سال‌های اخیر و با شکستن و چیدن این لاله‌های واژگون توسط مسافران و بی‌توجهی به حفظ این منطقه سبب شده که وسعت رویش این لاله‌های واژگون کمتر و کمتر شود. به گفته مسئولان استانی در چند سال اخیرخسارت‌های قابل توجهی به این منطقه وارد شده است و رویش لاله‌های واژگون در این نقطه از ایران تحت تأثیر قرار گرفته که حتی امکان از بین رفتن آن وجود دارد. براساس گزارش و آمار‌های سال گذشته روزانه حدود ۶ هزار گردشگر به منطقه وارد شده که از مهم‌ترین دلایل تخریب این دشت به شمار می‌آید. بر همین اساس جداکردن پیاز لاله‌ها موجب از بین رفتن گونه‌های مقاوم لاله در این منطقه شده است و در حال حاضر لاله‌هایی که دارای ارتفاع یک متر بودند اکنون از نیم‌متر بیشتر رشد نمی‌کنند.
مرگ لاله‌ها مرگ طبیعت است
شکستگی ساقه‌های لاله‌های واژگون و بیرون آوردن پیاز این گل ارزشمند و خارج کردن آن از منطقه از مهم‌ترین خسارت‌های گردشگران است که هر ساله در این منطقه مشاهده می‌شود. انجام تبلیغات گسترده در گذشته موجب جذب گردشگران بسیاری در دشت لاله‌های واژگون شد که هرساله از این منطقه بازدید می‌کنند، اما تعداد بسیار زیاد گردشگران خارج از توان عرصه بوده است. در همین رابطه معاون فنی اداره‌کل منابع طبیعی و آبخیزداری چهارمحال و بختیاری با بیان اینکه گونه گیاهی لاله واژگون در دشت لاله شهرستان کوهرنگ در حال انقراض است، می‌گوید: «چیدن و جدا کردن پیاز لاله‌ها، ورود خودرو به داخل عرصه و له شدن این گونه زیبا و حرکت دام روی سطح لاله را از مهم‌ترین عامل‌های از بین رفتن لاله‌های واژگون در چند سال گذشته بوده است.» غلامحسین نصیری ادامه می‌دهد: «لاله واژگون یک گونه با ارزش مرتعی نیست، اما بسیاری از گونه‌های دیگر گیاهی همراه با این گونه در منطقه در حال رشد هستند که از لحاظ زیست‌محیطی، گردشگری و اکوسیستمی ارزشمند است و اگر لاله نباشد این گونه‌ها نیز رشد نخواهد کرد.» وی تأکید می‌کند: «این عوامل موجب فرسایش و ضعف خاک همچون از بین رفتن مواد آلی آن و در نهایت ضعف لاله شدند که سال گذشته اقداماتی در راستای تقویت خاک و مبارزه با آفات و امراض احتمالی صورت گرفت.» به عقیده کارشناسان، خاک ضعیف بذر مطلوب تولید نکرده و گونه لاله دارای ساقه و برگ مناسب نخواهد شد و اکنون وضعیت در دشت لاله بحرانی تلقی می‌شود و نیازمند شدید به احیا، قرق و اصلاح گونه به حالت طبیعی آن دارد. با این توضیح که این منطقه قریب به ۱۰ هزار هکتار شامل چهار منطقه توف سفید، آب‌کاسه، بنواستکی و مُله زرد است که ۳ هزار و ۶۰۰ هکتار از آن محدوده رویش لاله‌های واژگون است.
