در حالی که همه با اخبار و گزارشات بارش‌ها و سیل و خرابی‌هایش سرگرم هستند، گرما قدم به قدم به ایران نزدیک می‌شود و امروز و فرداست که صدای کولر‌ها و به تبع آن مصرف برق و کمبود آب دوباره به گوش برسد. با این وجود در بیشتر استان‌هایی که از کمبود انرژی و گرانی برق می‌نالند، پتانسیلی وجود دارد که می‌تواند علاوه بر تأمین انرژی مورد نیاز به ایجاد اشتغال و درآمدزایی نیز منجر شود. اکثر استان‌های ایران به دلیل شرایط اقلیمی و آب و هوای گرم، در طول سال از ۳۰۰ روز تابش نور خورشید بهره‌مندند. منبعی که در حال حاضر بهترین روش برای تولید انرژی برق به شمار می‌آید. استان‌هایی مانند کرمان، خوزستان، همدان، بوشهر و خراسان‌های شمالی و رضوی و جنوبی نقاطی که به لحاظ تابش‌های مداوم نور خورشید مورد توجه سرمایه‌گذاران خارجی هم قرار گرفته‌اند و با توجه به اینکه هزینه استفاده از انرژی خورشیدی خیلی کمتر از انرژی الکتریکی است، قطعاً صرفه‌جویی قابل ملاحظه‌ای در هزینه‌های برق و دیگر انرژی‌ها را به همراه خواهد داشت. اما متأسفانه وجود برخی قوانین دست و پاگیر و عدم حمایت از سرمایه‌گذاران در این بخش باعث شده تا کار به سختی پیش رود و کماکان مردم از قطعی و گرانی برق بنالند و مسئولان از توان پایین نیروگاها.
امروزه وابستگی شدید جوامع بشری به منابع انرژی جهت رفع احتیاجات صنعتی از یک سو و آلودگی‌های زیست‌محیطی ناشی از احتراق سوخت‌های فسیلی موجب به وجود آمدن اختراعات و ابداعات گوناگون جهت دستیابی به منابع جدید انرژی شده است. از این رو شناخت، مطالعه، و به کارگیری روش‌های نوین جهت استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر، به عنوان یک ضرورت درآمده است. با اینکه در تمام دنیا سعی بر این است تا به هر نحو ممکن از نور و انرژی خورشیدی بهره‌برداری شود، اما متأسفانه در ایران هنوز برنامه مشخصی برای استفاده از انرژی‌های پاک و بخصوص نور خورشید وجود ندارد و دلیل این ادعا همین بس که متقاضیان داخلی و خارجی سرمایه‌گذاری در این بخش، آنقدر اسیر رفت و آمد و بروکراسی اداری می‌شوند که عطای کار را به لقایش می‌بخشند. در میان استان‌های ایران، کرمان، سیستان و بلوچستان، یزد و خوزستان از جمله استان‌هایی هستند که به شدت به انرژی برق احتیاج دارند. در این میان خوزستان استانی گرم و شرجی است که در تابستان‌هایش به دلیل استفاده مداوم از وسایل خنک کننده، مصرف برق آنقدر بالا می‌رود که نیروگاه‌ها پاسخگوی تقاضا‌ها نیستند. به دلیل تابش نور خورشید در طول روز منابع خوبی برای تولید انرژی خورشیدی در خوزستان وجود دارد که می‌توان از این منابع برای کاهش بار شبکه برق الکتریکی استفاده کرد. این مسئله وقتی مهم‌تر می‌شود که بدانیم هزینه استفاده از انرژی خورشیدی خیلی کمتر از انرژی الکتریکی است و به همین دلیل اگر مصرف این نوع انرژی در استان فرهنگ‌سازی شود قطعاً صرفه‌جویی بیشتری در هزینه‌های برق صورت می‌گیرد. هر چند وزارت نیرو برای کاهش استفاده از انرژی‌هایی که از سوخت‌های فسیلی تولید می‌شود بر تولید انرژی‌های نو که منابع دائمی هستند تأکید دارد. اما هنوز گام مؤثری برای اجرایی کردن پروژه‌های استفاده از انرژی‌های پاک برداشته نشده و گواه این ادعا هم وضعیت روستا‌های استان‌های گرم و خشک از نظر میزان تأمین انرژی و قیمت برق مصرفی است. کافی است سری به استان‌های مختلف بزنیم و مروری داشته باشیم بر حرف‌ها و وعده و وعید‌های مسئولان تا مشخص شود که آن‌ها از مزیت انرژی‌های پاک و پتانسیل‌های استان خود مطلعند، اما همه نشسته‌اند و منتظر ورود یک سرمایه‌گذارند. سرمایه‌گذارانی که با ورود به این عرصه عملاً یک بازی بروکراسی پیچیده را آغاز خواهند کرد تا از نفس بیفتند و از کرده خود پشیمان و نادم به عقب برگردند. طی سال‌های گذشته بود که ۱۲۰ متقاضی سرمایه‌گذاری برای بیش از ۵۳۰۰ مگاوات انرژی تجدیدپذیر در خراسان ابراز تمایل کردند. منطقه‌ای که به خاطر دارا بودن تابش ۳۰۰ روزه خورشید یکی از منابع مستعد تولید انرژی به شمار می‌آید، اما متأسفانه تنها با ۲۶ متقاضی برای ۱۱۶۰ مگاوات قرارداد منعقد شده و تنها ۴ مگاوات این طرح‌ها نصب شد. با این شرایط آیا باید به حرف‌ها و وعده‌های مسئولان دل خوش کرد یا واقعیت‌ها را دید و حسرت خورد!
