بهره‌برداری سیاسی از سوءاستفاده‌ها و فساد‌های نفتی در کشور تبدیل به یک اپیدمی در رسانه‌های اصلاح‌طلب شده‌است. این رسانه‌ها با بازتولید مطالب قدیمی، واگذاری تریبون به مهره‌های اصلی فساد و ارائه گزاره‌های غلط و آدرس‌های انحرافی، در صدد مهندسی افکار عمومی به سود جبهه سیاسی متعلق به آن هستند.
در این میان، روزنامه شرق نقش برجسته‌ای ایفا می‌کند؛ روزنامه‌ای که به محض دمیدن شایعه یا سوءتفاهمی به سرعت تیتر یک خود را به موضوعی اختصاص می‌دهد که یا غلط است یا به صورت گزیده بخشی از ماجرای فساد را روایت می‌کند. تیتر‌های این روزنامه که هنوز در ایام انتخابات سیر می‌کند، به گونه‌ای شگفت‌انگیز است که آدمی تعجب می‌کند چرا این رسانه و رسانه‌های شبیه به آن، چنین در گرداب اطلاع‌رسانی غلط گرفتار شده‌اند.
طی چند سال اخیر چند پرونده فساد مربوط به دولت گذشته حاشیه‌های بسیاری به پا کرده‌است؛ بابک زنجانی، دکل گمشده و اخلال در نظام اقتصادی در شرکت بازرگانی پتروشیمی سه پرونده‌ای هستند که شرق علاقه فراوانی به واکاوی آن دارد، ولو با اطلاعات غلط و کهنه. سه سال پیش که ماجرای دکل گمشده به میان آمد، این جریده در سلسله گزارش‌هایی مستند روایت درست و دقیقی را از آن ارائه کرد و در مرحله بعد با معرفی مهره اصلی این پرونده یعنی رضا مصطفوی طباطبایی، سوابق و نحوه کلاهبرداری وی را عیان کرد. اسنادی که در دادگاه نیز مورد استناد قرار گرفت به خوبی نشان داد روایت صحیح از یک پرونده فساد تا چه اندازه می‌تواند به تنویر افکار عمومی کمک کند، اما روزنامه شرق در یک اقدام عجیب، تیتر یک خود را به طباطبایی اختصاص داد تا این دلال برایتون‌نشین، به دفاع تمام‌قد از خود بپردازد و با برچسب‌زدن به برخی مدیران، خود را فرشته نجات صنعت نفت معرفی کند؛ طباطبایی خود را فعال بخش خصوصی‌ای می‌داند که توانسته با تکیه بر توان و ارتباطات خود دکل‌های حفاری را وارد ایران کند و جریان فساد برای وی پرونده‌سازی کرده‌است که این دروغ محض را روزنامه شرق و البته خبرگزاری رسمی جمهوری اسلامی ایران پوشش دادند و هر دو رسانه در کنار بی‌بی‌سی فارسی و صدای امریکا در خدمت طباطبایی بودند و هستند.
این روزنامه چند روز پیش هم با بازتولید خبر‌های سوخته و قدیمی، به نقل از وکیل تأسیسات دریایی مطالبی را منتشر کرد که همه آن‌ها پیشتر در رسانه‌های کشور به ثبت رسیده‌بودند، اما از آنجا که شرق علاقه بسیاری به اینگونه اطلاع‌رسانی دارد، به کار خود مشغول بود و در مرحله بعد، تریبون یک طرفه‌ای را طبق معمول در اختیار طباطبایی قرار داد تا وی با عنوان کردن مطالبی، خود را تبرئه کند. طباطبایی در آن مصاحبه ادعا‌هایی را مطرح کرده و شرق هم تیتر زده‌است: «پای ۳۰ دکل در میان است». اینکه یک رسانه بخواهد تیتر یک خود را به چه کسی هدیه کند بر اساس اهداف و تشخیص خود عمل می‌کند، اما آیا دادستانی و مدعی‌العموم نباید به پشت پرده این موضوع ورود کند؟ چرا و به چه دلیل یک دلال شراب‌ساز و همکار با اپوزیسیون طاغوتی به راحتی می‌تواند رپرتاژی را که در رسانه‌های ضدانقلابی منتشر می‌کند، در شرق منتشر کند و در صدد انحراف افکار عمومی از اتفاقات رخ داده باشد؟
این رسانه پیشتر هم درباره فساد پتروشیمی هم دست به بزرگنمایی زده و به دروغ تیتر یک خود را به اختلاس ۵/۶ میلیارد یورویی اختصاص داد که با تکذیب دادستان تهران و قاضی پرونده مواجه شد، اما این روزنامه به روی خود نیاورد که چگونه با دروغ، اعتماد عمومی به نظام را خدشه‌دار کرده‌است. حالا هم این روزنامه خطی را در پرونده پتروشیمی پیگیری می‌کند که نزدیکی‌ای به واقعیت ندارد و به گونه‌ای خبررسانی صورت می‌گیرد که احساس می‌شود اشتراک منافعی در این‌باره با متهم اصلی پرونده وجود دارد. تریبون‌های یک‌طرفه برای افرادی که متهم اصلی در پرونده‌های فساد‌های اخیر هستند و از نظر رسانه‌های اصلاح‌طلب کاسبان تحریمی هستند جای تعجب دارد. اگر کاسب تحریم پدیده‌ای نوظهور در اقتصاد سیاسی جمهوری اسلامی ایران است، حضور پررنگ آن‌ها در این رسانه‌ها به چه معناست؟ رسانه‌هایی که مدام از کاسبان تحریم و دور زدن تحریم انتقاد می‌کنند، این روز‌ها پشتیبان همان‌ها هستند و تطهیر آن‌ها را به شکلی ویژه پیگیری می‌کنند.
چرا با قاطعیت برخورد نمیشود....چرا...چرا...چرا... 
