سرویس سبک زندگی جوان آنلاین: چند وقت دیگر ایام امتحانات پایان سال دانش‌آموزان فرامی رسد و حمایت تحصیلی والدین کمکی کلیدی به بچه‌هاست تا بتوانند در آزمون‌ها نتیجه مطلوبی را کسب کنند. زمانی که والدین به زندگی تحصیلی بچه‌ها در مدرسه ورود می‌کنند، بی‌تردید آن‌ها عملکرد بهتری پیدا خواهند کرد.
دلایل زیاد و خوبی برای والدین وجود دارد تا در امور مدرسه داوطلبانه مشارکت کنند و بدانند که مدرسه درواقع خانه دوم آن‌ها نیز محسوب می‌شود. این مشارکت یک راه عالی برای والدین است تا نشان دهند که آن‌ها علاقه‌مند به موفقیت تحصیلی بچه‌هایشان هستند. در این زمینه ۱۰ راهکار و پیشنهاد به والدینی که دارای دانش‌آموزان پایه‌های نخستین هستند ارائه می‌کنیم.
شرکت در اردو‌ها و حضور در جلسه اولیا و مربیان
حضور در برنامه‌های اردویی مدرسه موجب می‌شود والدین راهی عالی برای شناخت معلمان فرزندشان و انتظارات آن‌ها پیدا کنند. مسئولین مدرسه هم ممکن است درباره برنامه‌ها و سیاست‌های مدرسه صحبت کنند. مشارکت در جلسه اولیا و مربیان نیز راه دیگری برای آگاه شدن از برنامه‌ها و اقدامات مدرسه است. این نوع مراسم معمولاً چند بار در سال برگزار می‌شود. این جلسات فرصتی برای شروع یا ادامه گفتوگو با معلم فرزند شماست تا در مورد راهبرد‌های کمک تحصیلی به فرزندتان در کلاس به بحث و گفتوگو بپردازید. ملاقات با معلمان همچنین به فرزندتان نشان می‌دهد هر آنچه در مدرسه می‌گذرد با خانه هم در میان گذاشته می‌شود. چنانچه فرزند شما دارای نیاز‌های یادگیری خاصی باشد، می‌توانید جلسات بیشتری را با معلمان و سایر کارکنان مدرسه برنامه‌ریزی کنید تا برنامه‌های آموزشی فردی یا برنامه‌های آموزشی دیگری را در کنار برنامه عادی در نظر بگیرند. والدین همچنین می‌توانند در طول سال تحصیلی جلساتی را با معلمان، مدیران، مشاوران مدرسه یا سایر پرسنل مدرسه درخواست کنند.
اطلاع دقیق از امکانات فیزیکی و برنامه‌های مدرسه
مشاهده طرح و چیدمان فیزیکی داخل ساختمان مدرسه و محوطه آن می‌تواند به شما در برقراری ارتباط با فرزندتان وقتی مثلاً در مورد ورزش در مدرسه صحبت می‌کنید، کمک کند. خوب است شما هم از محل دفتر اصلی، اتاق مربی بهداشت، کیوسک اغذیه، سالن ورزش، زمین ورزش، محوطه بازی، آمفی‌تئاتر و... بازدیدی داشته باشید و بدانید در چه موقعیتی هستند. همچنین با مراجعه به تارنما یا وب‌سایت مدرسه می‌توانید اطلاعاتی در مورد تقویم آموزشی مدرسه، اطلاعات تماس اولیای مدرسه، رویداد‌ها و برنامه‌های آتی مانند اردو‌های آموزشی و تاریخ برگزاری آزمون‌ها به دست بیاورید. بسیاری از معلمان نیز در قسمت خودشان در تارنمای مدرسه جزئیات تکالیف تکمیلی، تاریخ آزمون‌های کلاسی، برنامه‌های آتی کلاس و اردو‌ها را مشخص می‌کنند. معمولاً منابع اطلاعاتی ویژه‌ای برای والدین و دانش‌آموزان در تارنمای آموزش و پرورش منطقه، مدرسه یا معلمان در دسترس قرار می‌گیرد.
پشتیبانی و نظارت بر انجام تکالیف
نظارت والدین علاوه بر حصول اطمینان از اینکه فرزندشان می‌فهمد آن‌ها به تکلیف درسی وی اهمیت می‌دهند، همچنین می‌تواند به ایجاد یک محیط مطالعاتی مؤثر کمک کند. هر گونه محیط فیزیکی دارای روشنایی کافی، آرام و با وسائل لازم برای انجام تکالیف در این فرآیند مؤثر خواهد بود. همچنین اجتناب از چیز‌هایی که حواس آن‌ها را پرت کند مانند روشن بودن تلویزیون در اتاق درس یا تعیین زمان شروع و پایان تکالیف نیز می‌تواند به آن‌ها کمک کند. در مقطع ابتدایی، یک قاعده خوب برای انجام تکالیف مؤثر و مدت مطالعه ایده‌آل هر درس تقریباً ۱۰ دقیقه است. برای مثال، دانش‌آموزان پایه چهارم باید حدود ۴۰ دقیقه تکلیف و یا مطالعه درسی در منزل انجام دهند. اگر متوجه شدید که اغلب از این مدت زمان خیلی طولانی‌تر است، با معلم فرزندتان صحبت کنید.
در حالی که کودک مشغول انجام تکالیفش است، برای توضیح دادن دستورالعمل انجام تکلیف، ارائه راهنمایی، پاسخ به سؤالات و مرور تکلیف تکمیل شده، والدین در دسترس او باشند. اما در مقابل این موضوع که به جای او به سؤالات تکالیف درسی پاسخ صحیح داده و یا به جای آن‌ها تکالیف‌شان را کامل کنند، باید مقاومت کنید. یادگیری از اشتباهات، بخشی از روند آموزشی است و والدین نباید این مهم را از فرزندشان دریغ کنند.
خواب کافی و تغذیه مناسب قبل از ورود به مدرسه
صبحانه مغذی انرژی لازم را برای کودک فراهم کرده و او را برای فعالیت روزانه آماده می‌کند. به طور کلی، بچه‌هایی که صبحانه کاملی می‌خورند انرژی بیشتری دارند و در مدرسه عملکرد بهتری خواهند داشت. کودکانی که صبحانه می‌خورند کمتر در کلاس غیبت دارند و کمتر به‌خاطر درد معده یا دل‌درد ناشی از گرسنگی نزد مربی بهداشت مدرسه می‌روند. والدین می‌توانند با تهیه مواد غذایی غنی از غلات، فیبر، پروتئین و البته کم‌شیرین در وعده صبحانه میزان توجه، تمرکز و حافظه کودک را افزایش دهند. چنانچه فرزند شما دیر از خواب برمی خیزد، به او میوه تازه، آجیل خام، ماست، یا نصف قالب کره بادام زمینی یا ساندویچ پنیر و گردو بدهید.
بچه‌ها همچنین نیاز به زمان کافی و مناسب برای خواب دارند تا هوشیار و آماده یادگیری در تمام طول روز باشند. بیشتر بچه‌ها در سن مدرسه به طور متوسط نیاز به ۱۰ ساعت خواب دارند. در این دوران مشکلات زمان خواب ممکن است به دلایل مختلفی بروز کند. تکالیف منزل، ورزش، فعالیت‌های پس از مدرسه، تلویزیون، کامپیوتر، بازی‌های ویدئویی و همچنین برنامه‌های شلوغ خانوادگی می‌توانند مانع خواب کافی بچه‌ها باشند. عدم خواب کافی می‌تواند موجب بروز رفتار‌های کج‌خلقی یا بیش‌فعالی شود و ممکن است تمرکز دانش‌آموز در کلاس را دشوار کند. قبل از رفتن به تختخواب حتماً زمان کافی در اختیار او بگذارید تا اگر خواست بازی یا سرگرمی داشته باشد بتواند به آن بپردازد، لیکن فعالیت‌های مهیج مانند تماشای تلویزیون، بازی‌های ویدئویی و دسترسی به اینترنت را محدود کنید.
سازماندهی به شیوه دانش‌آموزی
هنگامی که بچه‌ها سازماندهی می‌شوند، به جای گذران زمان به بطالت و نامرتبی و سرگردانی، می‌توانند همچنان متمرکز بمانند، اما منظور ما از این که در مقطع ابتدایی سازماندهی بشوند، چیست؟ بابت کارهای مدرسه، سازماندهی بدین معناست که مثلاً برای پیگیری وضعیت درسی و تحقیقات کلاسی بچه‌ها یک دفتر یا پوشه منزل داشته باشند (برخی مدارس خودشان آن را در اختیار دانش‌آموزان می‌گذارند). دفتر یا پوشه منزل او را هر شب کنترل کنید، تا مانع عقب‌افتادگی درسی او شوید. برای ورقه‌هایی که باید بررسی شده یا امضا کنید، صندوقچه‌ای تهیه کنید. همچنین یک جعبه مخصوص برای تکالیف یا تحقیقات تمام‌شده و طبقه‌بندی شده نگه دارید و ورقه‌های اضافی را دور بریزید. با بچه‌ها در مورد مرتب نگه‌داشتن میزشان در مدرسه صحبت کنید تا اوراقی که باید به خانه بیاورند را گم نکنند. استفاده از تقویم یا دفتر برنامه‌ریزی شخصی را به کودک‌تان آموزش بدهید تا سازماندهی در ذهن‌شان بنشیند. همچنین می‌توانید به فرزندتان نحوه تهیه یک لیست از کارهای لازم را آموزش بدهید تا به او کمک کنید بتواند وظایفش را اولویت‌بندی کند، لیستی هر چند ساده برای مواردی مانند تکالیف منزل، بازی و فوتبال و یا قرار دادن لباس‌ها سر جای خود. هیچ‌کس با مهارت‌های کامل سازمانی متولد نشده، پس لازم است بچه‌ها آن‌ها را یاد بگیرند و تمرین کنند.
آموزش شیوه‌ها و مهارت‌های مطالعه
مطالعه و آماده شدن برای امتحان برای بچه‌ها می‌تواند توأم با ترس و نگرانی باشد. بسیاری از مربیان هم تصور می‌کنند والدین در طول مدرسه به بچه‌هایشان کمک می‌کنند که شاید این گونه نباشد؛ لذا آموزش و معرفی مهارت‌های مطالعه، موجب ایجاد عادت‌های یادگیری خوبی در طول زندگی بچه‌ها خواهد شد. بچه‌ها معمولاً تاریخ آزمون‌های پایان هر درس مانند دروس ریاضیات، املا، علوم و مطالعات اجتماعی را می‌دانند. حتماً زمان آزمون را جویا شوید تا بتوانید به مطالعه کودک خود در مدت زمان مناسبی به‌جای درس خواندن شب امتحان، کمک کنید. همچنین ممکن است لازم باشد به فرزندتان یادآوری کنید مفاد کامل درسی‌اش مانند یادداشت‌ها، کتب اصلی یا کمک‌درسی را به خانه آورده یا آماده کند تا با او تمرین کنید.
به فرزندتان چگونگی تفکیک وظایف کلی به بخش‌های کوچک‌تر و قابل مدیریت را آموزش دهید تا آمادگی برای آزمون چندان برایش دشوار نبوده و خود را در برابر آن ناتوان نبیند. به خاطر داشته باشید که یک استراحت کوتاه پس از مدت ۴۵ دقیقه درس خواندن روش مفید و مهمی برای کمک به بچه‌ها برای پردازش و به یاد آوردن اطلاعات و مطالب درسی است. در مدرسه ابتدایی احتمالاً بچه‌ها در معرض آزمون‌های استاندارد شده قرار می‌گیرند. البته اغلب دانش‌آموزان در واقع نمی‌توانند برای آزمون‌های استاندارد مطالعه کنند، لذا در عوض برخی آموزگاران آزمون‌های تمرینی برای کاهش دلشوره دانش‌آموزان به آن‌ها می‌دهند. به طور کلی، اگر مطالعه و آزمون‌ها به عامل استرس‌زایی برای کودک تبدیل شود، حتماً وضعیت را با معلم یا مشاور مدرسه در میان بگذارید.
آگاهی از مقررات انضباطی مدرسه
مدارس معمولاً مقررات مدرسه را در قالب دفترچه راهنمایی به دانش‌آموزان می‌دهند. این قوانین انتظارات مدرسه و عواقب ناشی از نادیده گرفتن مقررات توسط دانش‌آموز در خصوص مواردی مانند رفتار، نوع پوشش، استفاده از دستگاه‌های الکترونیکی و ادبیات کلامی مقبول (مودبانه) را گوشزد می‌کنند. این سیاست‌های انضباطی شامل جزئیاتی مربوط به حضور و غیاب، خرابکاری در مدرسه، تقلب، دعوا و نزاع و... می‌شود. بسیاری از مدارس نیز سیاست‌های مخصوص به خود را در مورد رفتار ناپسند و گستاخانه دانش‌آموز دارند. لازم است والدین با مواضع مدرسه در خصوص رفتار‌های بی‌ادبانه دانش‌آموزان، پیامد‌های آن، حمایت از دانش‌آموزان ضعیف (قربانی) و روند گزارش‌دهی رفتار دانش‌آموزان بی‌انضباط آشنا شوند. مهم است که فرزندتان بداند در مدرسه چه انتظاری از او می‌رود و شما از اقدامات یا جرایمی که مدرسه برای دانش‌آموز خاطی در نظر گرفته، حمایت می‌کنید. وقتی انتظارات از دانش‌آموز در مدرسه و خانه همخوانی داشته باشد، کار برای دانش‌آموزان بسیار راحت می‌شود، چون بچه‌ها هر دو محیط را به عنوان مکان‌های امن و نظارت‌کننده بر رفتارشان که مانند یک تیم کار می‌کنند، می‌بینند.
مشارکت فعال در امور تحصیلی و مدرسه
بسیاری از دانش‌آموزان مقطع ابتدایی دوست دارند والدین خود را در محیط مدرسه یا در برنامه‌های آن ببینند. البته والدین بهتر است نشانه‌های رفتاری فرزندشان را هم دنبال کنند تا میزان و حدود مناسب تعامل دوجانبه برای طرفین را بدانند. اگر فرزندتان با حضور شما در مدرسه یا مشارکت شما در فعالیت‌های فوق‌برنامه چندان احساس راحتی نمی‌کند، رویکرد حضور در پشت صحنه را انتخاب کنید. برایش روشن کنید که شما برای جاسوسی اعمال او آنجا نیستید، بلکه فقط در تلاش برای کمک به جمع حاضر در مدرسه حضور دارید. والدین می‌توانند در فعالیت‌هایی مانند همراهی در سفر‌های کوتاه علمی یا تفریحی، برنامه‌ریزی جشن‌های کلاسی، حضور در جلسات آموزگاران، همکاری به عنوان یک دستیار کتابخانه و شرکت در گروه سرود و نمایش مدرسه مشارکت کنند.
جدی گرفتن حضور در مدرسه و ورود و خروج به موقع
دانش‌آموزان بیمار که دچار عوارضی مانند تب، تهوع، یا بیرون‌روی هستند ناچارند در منزل بمانند. کودکانی که اشتهای خود را از دست می‌دهند، کاملاً غیرمستقل، خمود و بی‌حال هستند. از درد شکایت می‌کنند یا حالشان مثل سایر روز‌ها مناسب نیست؛ به ناچار باید مرخصی استعلاجی بگیرند. در غیر این صورت، بچه‌ها هر روز سر وقت باید به مدرسه برسند، چراکه اگر از درس و کار کلاس یا تکلیف منزل عقب بیفتند، می‌تواند برای آن‌ها استرس‌زا بوده یا وقفه در یادگیری به‌وجود بیاید. اگر فرزند شما به علت بیماری به دفعات مکرر در مدرسه غایب می‌شود، حتماً با معلم درباره هر تکلیفی که باید انجام شود، هماهنگ شوید. یک ایده خوب هم این است که سیاست حضور و غیاب مدرسه را جویا شوید. گاهی اوقات دانش‌آموزان به دلیل مشکل با سایر همکلاسی‌ها، تکلیف درسی یا نمره و یا حتی معلمان از مدرسه گریزان می‌شوند. این مسئله می‌تواند عوارضی مانند سردرد یا معده‌درد ایجاد کند. اگر فکر می‌کنید مشکلی در مدرسه وجود دارد، با فرزندتان و سپس با معلم صحبت کنید تا بفهمید چه چیزی موجب اضطراب او می‌شود. مشاور یا روانشناس مدرسه نیز ممکن است قادر به کمک باشد.
اختصاص زمان برای صحبت کردن در مورد مدرسه
معمولاً گفتوگو با دانش‌آموزان مقطع ابتدایی چندان دشوار نیست تا درباره آخرین اخبار مدرسه صحبت کنید. احتمالاً اکثر والدین می‌دانند که فرزندشان در حال خواندن چه کتاب‌هایی است، اما والدینی که مشغول کار خود هستند، گاهی فراموش می‌کنند حتی سؤالات ساده‌ای از فرزند خود بپرسند که می‌تواند بر موفقیت تحصیلی او تأثیر بگذارد. هر روز وقت بگذارید و با فرزند خود صحبت کنید؛ در آن صورت او می‌فهمد آنچه در مدرسه در جریان است برای شما هم مهم است. وقتی بچه‌ها بدانند والدین‌شان به زندگی تحصیلی‌شان علاقه‌منداند، آن‌ها هم نگرشی جدی‌تر به مدرسه پیدا می‌کنند. از آنجا که ارتباطات یک خیابان دو طرفه است، خوب صحبت کردن و گوش دادن به کودک می‌تواند بر نحوه شنیدن و پاسخگویی وی تأثیر بگذارد. مهم است که با دقت به حرف‌های آن‌ها گوش کنید، تماس چشمی برقرار کنید و در زمان گفتوگو خود را به کار دیگری مشغول نکنید. حتماً سؤالاتی را مطرح کنید که فراتر از پاسخ‌های صرفاً «بله» یا «نه» باشد.
سال‌های اول مدرسه رفتن بچه‌ها دوران مهمی برای والدین است که از آموزش فرزندشان آگاه بوده و از آن‌ها حمایت کنند و در نهایت زمینه رشد و تکامل کودکان خود را به عنوان فراگیرانی کم سن و سال فراهم کنند.
برگرفته از سایت: https://kidshealth.org
نوشته: کاترین هوفسس
