سرویس ایران جوان آنلاین: در ۷۵ کیلومتری شمال غربی شهر همدان و در روستای علیصدر از توابع شهرستان کبودرآهنگ یکی از عجایب طبیعی جهان و نمونه نادری از غارهای آبی قابل قایقرانی، به نام «غار علیصدر» واقع شده که دارای ۱۹۰۰ متر ارتفاع از سطح دریا است. بزرگترین غار آبی شگفتانگیز خاورمیانه که به دلیل فقدان نور طبیعی، فاقد حیات جانوری است و عمق آن در مناطق مختلف از نیم متر تا ۱۴ متر متغیر است و ارتفاع آن نیز در برخی از تالارها به بیش از ۱۶ متر میرسد و به جرئت باید گفت: یکی از شاهکارهای خلقت است.
براساس گفته گردشگران و غارنوردان غار علیصدر از کمنظیرترین، بزرگترین و در عین حال زیباترین غارهای آبی جهان است که سال ۱۳۴۲ توسط گروهی از کوهنوردان همدانی کشف شد. این غار از بسیاری جهات، به خصوص به علت وجود گذرگاههای ممتد آبی و دریاچههای وسیع و قابل قایقرانی که در سراسر غار گسترده شدهاند، یکی از زیباترین جلوههای طبیعی ایران و جهان و پدیدهای منحصربه فرد در نوع خود است که فقط در معدودی از غارهای جهان، مثل غار مولیس در فرانسه و غارهای شوالیه و بوکان در استرالیا، چنین زیباییهای خیره کنندهای وجود دارد. دریاچه زیرزمینی غار علیصدر دارای آبی زلال، بیرنگ و بیبو است به گونهای که در نور کم یک چراغ قوه دستی میتوان عمق چند متری آب و کف غار را که پر از سنگهای زیبا و مرمرین است تماشا کرد و دارای راهروها و تالارهای متعددی به صورت کوچهها و شاخههایی است که برخی بنبست است و بسیاری دیگر نیز به هم مرتبط هستند. به اعتقاد گروههای متعدد علمی که همه ساله از اروپا، امریکا و شرق آسیا برای مطالعات زمین شناسی به این غار میآیند، علیصدر بینظیرترین، شگفت انگیزترین و بزرگترین غار آبی قابل قایقرانی در جهان است.
علیصدر معجزه خلقت
با توجه به ثبات دمای داخل غار در تمام ایام سال روی ۱۴ درجه سانتیگراد، دیدار کنندگان تابستانی در غار احساس سرما و دیدارکنندگان زمستانی احساس محیطی گرم دارند هر چند آب دریاچه به دلیل وجود چشمه سارهای زیرزمینی همواره سرد و نشاطآور است. نکته قابل توجه این مجموعه آن است که طول کوهی که غار علیصدر در زیر آن قرار دارد، با توجه به ارتفاع کم آن و پستی مناطق اطراف، به زحمت به یک و نیم کیلومتر میرسد و این یعنی معجزه خلقت و یعنی کیلومترها غار بیانتها در زیر یک بلندی کوچک در دشت علیصدر.
زمین شناسان قدمت سنگهای این کوه را به دوران دوم زمین شناسی یعنی دوره ژوراسیک نسبت میدهند و شواهد به دست آمده از درون غار حاکی از آن است که این غار پناهگاه انسانهای اولیه بوده است. آب غار در قسمتهای مختلف آن از صفر تا ۱۴ متر در نوسان است و آب دریاچه غار از چشمههای زیر زمینی ریزش مداوم آب از دیوار و سقف غار تأمین میشود که منشأ آنها به طور کلی از محل ریزشهای جوی است و هوای داخل غار سبک بوده و حالت سکون مطلق دارد به طوری که چنانچه شمعی در آنجا روشن کنند هیچ گونه حرکتی در شعله شمع دیده نمیشود. در حال حاضر پس از طی مسیر قابل قایقرانی غار نوردی پیاده در قسمت خشکی غار آغاز میشود و گردشگران پس از طی مسافتی نسبتاً طولانی مجدداً با قایق ادامه مسیر میدهند.