سرویس ورزش جوان آنلاین:
گراهام هانتر | آیاسپورت
غرور مادریدیها خدشه دار شده؛ چهار شکست پیاپی خانگی با نتیجه ۱۱ بر ۲ در مجموع به این معناست که آنها فصل را بدون هیچ جامی به پایان خواهند رساند، اتفاقی که نزدیک به یک دهه اخیر سابقه نداشته است. به همین خاطر پرز سومین مربی این فصلش را بعد از دوران کوتاهمدت لوپتگی و سولاری انتخاب کرد. مشکل بزرگ رئال نداشتن متد و رویکردی مشخص برای باشگاهداری است و صرفاً خرید بازیکنان بزرگ در فوتبال مدرن به تنهایی جواب نمیدهد، به همین دلیل اگر زیدان به جای مربی، به عنوان مدیر ورزشی باشگاه انتخاب میشد، میتوانست این مسئله را حل کند و حکم یوهان کرویف را برای رئال پیدا میکرد. مردی که خالق بارسلونای جدید بود و با فلسفه، دید و قضاوت خودش باشگاهی را ساخت که امروز همه آن را میشناسیم. پرز، اما با انتخاب دوباره زیدان به عنوان مربی و نه مدیر ورزشی باشگاه، این فرصت را از رئال گرفت که، چون ققنوس از زیر خاکستر این فصل تلخ و تاریک بلند شود و آیندهای روشن برای نسلهای بعدیاش رقم بزند. زیدان در اولین مصاحبه بعد از بازگشت به برنابئو از پروژه دوم و نیاز به تغییر برای سالهای پیشروصحبت کرد. بدون شک زیزو بهترین گزینه برای این شغل بود، اما مسئله اینجاست که شغلی مهمتر از مربیگری برای او در این بین وجود داشت که میتوانست کمک بیشتری به باشگاه کند. نگاه پرز باید به آینده باشد و بنای زیرساختی مستحکم برای باشگاهش، نه صرفاً برای این فصل و فصل بعد و فصل بعدش. افت وحشتناک رئال در این فصل فقط به خاطر رفتن رونالدو، کم شدن انگیزه و عطش دیگر بازیکنان تیم بعد از چهار بار فتح چمپیونز لیگ ظرف پنج سال نبود. زیدان بعد از پایان فوتبالش و بازگشت رسمیاش به رئال در سال ۲۰۰۹ نقشهای زیادی برای باشگاه بازی کرد. او مربی کاستیا، مدیر فنی، رئیس استعدادیابها و سفیر باشگاه بود. مردی که پل ارتباطی بازیکنان با پرز به حساب میآمد. زیدان در تمام مسائل ریز و درشت باشگاه نقش داشت؛ از اینکه کدام بازیکن را بخرند، کدام بازیکن را بفروشند و کدام بازیکن آکادمی را جدیتر بگیرند. زیدان نقش تأثیرگذاری روی جذب بازیکنانی داشت که بین چند راهی رئال، منچستریونایتد یا منچسترسیتی بودند. به همین دلیل مهم پرز میتوانست از زیدان به عنوان مدیرفنی در رئال استفاده کند، اما حالا با محدود کردن زیدان به نیمکت تیم، او با ریسک تکرار اشتباهی تاریخی مواجه میشود!