سرویس فرهنگ و هنر جوان آنلاین: برای شروع درباره جشنواره پویانمایی تهران و جایگاه آن در میان جشنوارههای بینالمللی انیمیشن بگویید.
در خاورمیانه جشنوارهای در حوزه انیمیشن به کیفیت جشنواره بینالمللی پویانمایی تهران نداریم و از نظر کیفی یکی از درخشانترین جشنوارههای انیمیشن است. برگزاری این جشنواره باعث ایجاد انگیزه و حس رقابت میان انیماتورهای ایرانی میشود.
جشنواره تهران به صورت دوسالانه برگزار میشود، آیا بهتر نیست با این سطح از تاثیرگذاری و ایجاد رقابت، به صورت سالانه آن را برگزار کنند؟
به نظرم هم اکنون هم جنبه رقابتی جشنواره پویانمایی تهران در بخش ملی و بینالملل آن دیده میشود. درباره برگزاری سالانه جشنواره یعنی برگزاری مشابه جشنوارههای فیلم باید گفت: یک فیلم سینمایی حداکثر طی چند ماه تولید میشود ولی فیلم انیمیشن مانند ساخته دودوک و پتروف، حداقل بین دو تا پنج سال زمان برای ساخت احتیاج دارد. هم اکنون نیز پروژههای سینمایی انیمیشن زیر دو سال ساخته نمیشوند. برای همین فکر میکنم برگزاری دوسالانه زمان خوبی برای انیمیشن باشد.
توجه جشنواره پویانمایی تهران به فیلم کوتاه انیمیشن است، جایگاه انیمیشن کوتاه ایرانی در جهان کجاست؟
از نظر حرفه انیمیشنهای کوتاه که در ایران ساخته میشود با آثار کشورهای صاحبنام انیمیشن مانند فرانسه و کشورهای اروپایشرقی همسطح است. ما فیلمسازان زیادی داریم که توانستهاند جوایز مهم انیمیشن را کسب کنند، اما در انیمیشن سینمایی که بحث بازگشت سرمایه و فروش وجود دارد ما فاصله زیادی با انیمیشن جهان داریم.
چرا انیمیشن کوتاه ما در سطح جهان جایزه میگیرد، اما در فیلم بلند از دنیا عقب هستیم؟
در انیمیشن کوتاه این شخص است که کار را بر اساس سفارش به تنهایی انجام میدهد و میتواند یک انیمیشن را در گوشه اتاقش بسازد، اما در انیمیشن بلند، نمیتوان یک نفره کار را ساخت و نیازمند پروداکشن و نیروی انسانی است. خیلی سخت است که یک نفره بشود فیلم بلند انیمیشن تولید کرد.
برای ساخت هر کار سینمایی نیازمند حمایت است. اگر از ساخت انیمیشن در ایران حمایت شود، ما هم میتوانیم مانند کشورهای صاحب صنعت انیمیشن از این کار درآمد ارزی داشته باشیم.
منظور از حمایت از انیمیشن چیست؟ باید سرمایهگذاری شود یا از نظر تکنیکی دچار ضعف هستیم؟
حمایت در اینجا صرفاً میتواند حمایت مالی باشد، چون در ایران به حد کافی نیروی متخصص در تولید انیمیشنهای دو بعدی و سه بعدی داریم. نگاه کنید، وقتی میخواهید کاری تولید کنید باید به درستی از انیماتور حمایت کنید.
کمی درباره این انیمیشن «خیمه خورشید سوخت» توضیح دهید.
واقعیت این است که اصلاً قرار نبود این انیمیشن در جشنواره حضور داشته باشد. از طرف کانون پرورش فکری به من سفارش ساخت این اثر داده شد و قرار بود در ایام مناسبتی از تلویزیون پخش شود یا روی سایت کانون قرار گیرد. کار کوتاهی بود و از نظر تکنیکی و فرم تلاش کردم همخوانی با موضوع داشته باشد.
همان طور که از نام اثر مشخص است، کار درباره عاشوراست!
بله، علت نامگذاری شعری بود از عمران صلاحی که بر اساس آن شعر به صورت نریشن روی قالب انیمیشن اجرا میشود. تلاشم این بود که تصویرسازی درستی انجام داده باشم تا با شأن موضوع انتخاب شده بخواند، چون کارهای زیادی با تم مذهبی دیده بودم که به خاطر اجرای ضعیف عملا به ضد موضوع اصلی تبدیل شده بودند.
در تلویزیون بارها شاهد پخش انیمیشنهای ضعیف با موضوعات مذهبی در ایام مناسبتی بودهایم، چرا با وجود اینکه جامعهای مذهبی داریم، در ساخت اثر مذهبی انیمیشن تا این حد ضعیف هستیم؟
شاید علتش این باشد که سفارش دهنده به همه سفارش ساخت میدهد و افرادی هم هستند که به دلیل مشکل مالی حاضرند پول بگیرند و کار را با چنین کیفیتی تحویل بدهند. کار اصیل زمانبر و هزینه دار است و کسی که آن را انجام میدهد باید دارای انگیزه باشد.
ما این پتانسیل را داریم که انیمیشنهای مذهبی را به کشورهای مسلمان منطقه بفروشیم، پس کار خوب قطعا دیده میشود ولی چرا در تولید چیزی ساخته میشود که در ایران مخاطب ندارد؟
ما در بحث فرهنگی و مذهبی میتوانیم در منطقه بسیار تاثیرگذار باشیم، علاوه بر کشورهای عربی، ما میتوانیم انیمیشنهای فرهنگی برای تاجیکستان، افغانستان، پاکستان یا جمهوری آذربایجان بسازیم.
ساخت انیمیشن بر اساس داستانهای شاهنامه قطعا در کشورهای فارسیزبان با استقبال روبهرو میشود، اما اینکه چرا کارهای خوبی ساخته نشده به خاطر این است که سرمایهگذاری روی انیمیشن انجام نمیشود. بسیاری از انیماتورهای ایرانی در شرایط سختی زندگی میکنند.
حوزه انیمیشن بسیار حساس است باید مدیریت فرهنگی کشور به انیماتورها به عنوان سرمایههای مملکت نگاه کند. اگر این اتفاق بیفتد، انیمیشن میتواند قدرتمندانه عمل کند.