سرویس فناوری جوان آنلاین: محققان به تازگی یک سیستم جدید توسعهیافته برای کمک به روباتها در مسیر حرکت اشیا با سرعت استفاده میکنند. در واقع استفاده از این سیستم دقت کار روباتها را افزایش و به آنها امکان میدهد که فعالیتهای مکانیکی متنوعی را انجام دهند که تا به حال قادر به انجام آنها نبودهاند.
این سیستم میتواند همکاری و دقت بیشتری را توسط روباتها در زمینه بستهبندی و مونتاژ و با استفاده از هواپیماهای بدونسرنشین انجام دهد که مأموریتهای جستوجو و نجات را انجام میدهند. در واقع محققان نشان میدهند که روباتها با استفاده از این سیستم میتوانند اشیای برچسبدار را در فاصله ۵/۷ میلیثانیه، به طور متوسط و با خطای کمتر از یک سانتیمتر قرار دهند.
در این سیستم یک برچسب (شناسایی فرکانس رادیویی) میتواند برای هر شئ اعمال شود. الگوریتمی که از تمام سیگنالهای منعکسشده برای یافتن پاسخ استفاده میکند. محاسبات نهایی سپس از حرکت استفاده میکنند. این سیستم میتواند جایگزین انواع نرمافزارها و سختافزارهای دید رایانهای شود که معمولاً دقت زیادی ندارند و دقت و توان روباتها را محدود میکنند. توان دید محدود و عدم امکان ردگیری اشیا در صورت سرعت حرکت بالا دیگر نقطه ضعف سیستمهای ردگیری بصری رایانهای است.
محققان میگویند که این سیستم میتواند یک دیدگاه کامپیوتری برای برخی از مأموریتهای روباتیکی را جایگزین کند. همانند همتای انسانیاش، دید کامپیوتر به آنچه میتواند ببیند محدود است و نمیتواند در محیطهای آشفته به اشیا توجه کند. سیگنالهای رادیویی فاقد چنین محدودیتهایی هستند. آنها میتوانند اهداف را بدون تصویرسازی، درون کلاتر و از طریق دیوارها تشخیص دهند.
برای اعتبارسنجی سیستم، محققان یک برچسب را به یک کلاه و یک بطری دیگر به یک بطری متصل کردند. یک دست روباتیک روی این کلاه قرار داشت و آن را روی بطری قرار میداد که توسط یک بازوی مصنوعی دیگر نگه داشته شده بود. در یک تظاهرات دیگر، محققان را در طول اتصال، مانور و پرواز ردیابی کردند. محققان گزارش میدهند که در هر دو مورد، این سیستم به اندازه سیستمهای بینایی رایانهای بسیار دقیق و سریع بود، در حالی که در سناریوهایی که بینایی رایانهای با شکست مواجه است، کار میکنند.
در تولید، این سیستم میتواند به روبات کمک کند تا دقیقتر و تطبیقپذیر باشد، مثلاً، مونتاژ و بستهبندی آیتمهای بستهبندی در امتداد خط مونتاژ. یک برنامه نویدبخش دیگر استفاده از این سیستم برای عملیات جستوجو و نجات است. در حال حاضر از دید و روشهای کامپیوتری برای بخیه زدن تصاویرگرفته شده برای اهداف استفاده میکنند. این هواپیماهای بدون سرنشین اغلب در مناطق آشفته گیج میشوند، یکدیگر را پشت دیوارها از دست میدهند و به طور منحصر به فرد یکدیگر را شناسایی میکنند. این مسئله توانایی آنها را محدود میکند. استفاده از این سیستم محققان، برای کنترل و همکاری بیشتر، ممکن است برای کنترل و همکاری بیشتر، برای یکدیگر بهتر باشند.
ایده این بود که این سیستمها را روی سیگنالهای رادیویی اعمال کنیم، چون وقتی چیزی حرکت میکند، شما دیدگاههای بیشتری در ردیابی آن پیدا میکنید، بنابراین میتوانید از این حرکت برای دقت استفاده کنید.
از آنجا که این سیگنالها با سرعت نور حرکت میکنند، سیستم میتواند یک «زمان پرواز» را محاسبه کند -فاصله اندازهگیری با محاسبه زمان لازم برای سفر بین فرستنده و گیرنده - برای گیج کردن محل برچسب و همچنین سایر اشیا در محیط، اما این تنها یک پیکرهبندی تقریبی است نه با دقت.
منبع:ساینس دیلی