کارنامه ورزش ایران در سالی که رو به پایان است، نمرات خوب و قابل قبولی داشت. بازی‌های آسیایی، پاراآسیایی، جام جهانی و جام ملت‌های آسیا مهم‌ترین رویداد‌های ورزشی سال ۹۷ بودند که جز آخری که حسرت آن چهار سال بزرگ‌تر شد، در دیگر رویداد‌ها ایران توانست عملکرد خوب و قابل توجهی داشته باشد و انتظارات را برآورده کند. مسئله‌ای که بدون شک نشان از زحمات شبانه‌روزی ورزشکارانی داشت که همواره برای بالا بردن پرچم کشور و به اهتزاز درآوردن آن در آسیا و دنیا از هیچ تلاشی فروگذار نیستند، اما با وجود تمام افتخارآفرینی‌ها و موفقیت‌های سال ۹۷، عدم توجه به زیرساخت‌ها و کمبود امکانات و مسائلی از این دست همچنان توی ذوق می‌زند.
بدون تردید ورزش نه فقط ضامن سلامت هر جامعه‌ای است، که مهم‌ترین شاخصه تزریق امید و نشاط نیز هست. مسئله‌ای که مقام معظم رهبری نیز بار‌ها و بار‌ها به اشکال مختلف در سخنرانی‌های خود به آن اشاره و بر اهمیتی که دارد تأکید کرده‌اند. سخنان قابل استنادی که می‌تواند راهگشای بسیاری از مشکلات امروز جامعه ورزش باشد، اما به نظر می‌رسد با وجود شفافیت این مسئله و تأکیدات رهبری، مسئولان همچنان از این مهم غافل هستند و اهمیتی که باید برای آن قائل نیستند که با وجود موفقیت‌های بیشمار در سال ۹۷، همچنان با مشکلات عدیده در زمینه امکانات و زیرساخت‌ها مواجه هستیم.
اما شاید بدترین اتفاق سالی که چند روز تا پایان آن باقی نمانده، بی‌تفاوتی‌های فاحش نسبت به موفقیت‌های بیشمار ورزشکاران و عدم قدردانی از آن‌ها بابت زحماتی که کشیدند و افتخاراتی که آفریدند، است. مسئله‌ای که نقطه مقابل فرمایشات رهبری در خصوص توجه به ورزش و ورزشکاران به دلیل امیدی است که ورزش به جوانان جامعه تزریق می‌کند. نه فقط توصیه‌های مهم و کاربردی رهبری شفاف و واضح است، که لزوم توجه به ورزش و تأثیر بسزای آن در ایجاد حس امید در بین اقشار مختلف جامعه به خصوص جوانان. آن‌هم در روز‌های سختی که بسیاری در صدد از پا درآوردن ایران هستند، اما عدم توجه لازم مسئولان به این مسئله حائز اهمیت، آینده‌ای مبهم را پیش روی ورزش قرار داده و این نگرانی را ایجاد کرده که سال ۹۸، برخلاف سال ۹۷ سالی پربار و مملو از موفقیت‌های رنگارنگ ورزشی نباشد چراکه نحوه برخورد آقایان مسئول و رفتار‌های نادرست آن‌ها امید ورزشکارانی که تا به امروز با جان و دل برای به رقص درآوردن پرچم پرافتخار ایران بر فراز آسیا و دنیا مایه گذاشتند، رو به ناامیدی است!
کارنامه ورزش ایران در سال ۹۷ مملو از نقطه‌های روشن است و مدال‌های رنگارنگ و عنوان‌های درخور توجه و حتی رکورد‌ها و کسب اولین‌های قابل تقدیر، اما نهایت چیزی که از تمام این افتخارات به دست آمده و آمار خوب به ورزشکاران و مدال‌آوران و قهرمانان رسیده، جز چند عکس یادگاری و البته وعده‌هایی که حالا صراحتاً گفته می‌شود زمانی نمی‌توان برای عملی کردن آن مشخص کرد، نیست!
آمار خوب و قابل قبول به جامانده از عملکرد ورزش در سالی که رو به پایان است نتیجه زحمات شبانه‌روزی ورزشکارانی است که اکثراً با حداقل امکانات و از خودگذشتگی‌های فراوان به دست آوردند آن‌هم برابر حریفانی تا بن دندان مسلح بودند، اما از آنچه در پایان سال آقایان مسئول ستاره افتخارش را به سینه می‌زنند و بابتش به خود می‌بالند، چیزی دست ورزشکاران و قهرمانان را نمی‌گیرد تا امیدی داشته باشند برای تکرار این موفقیت‌ها و مدال‌آوری‌ها.
به دست آوردن این افتخارات کار ساده‌ای نبوده، اما حفظ آن به مراتب سخت‌تر از به دست آوردنش است چراکه برای به دست آوردنش هیچ‌گونه تردیدی نمی‌شد داشت روی غیرت ورزشکارانی که با تمام وجود تلاش می‌کردند برای بالا بردن پرچم کشور، اما حفظ آن به عهده آن‌هایی است که حالا اوضاع نامناسب اقتصادی را بهانه می‌کنند تا همان تقدیر و تشکر ناچیز و پاداش‌هایی که گوشه‌ای از زحمات ورزشکاران را نیز جبران نمی‌کرد حواله دهند به بعد از جنگ اقتصادی! جنگی که گویا قرار است ترکش‌هایش تنها به تن قهرمانان و مدال‌آوران بنشیند تا کام‌شان را بعد از کلی افتخارآفرینی و مدال‌آوری تلخ کند. نگاه تأسف‌باری که بدون شک بسیاری از مدال‌آوران و قهرمانان را کما فی السابق برای ادامه راه دلسرد و ناامید می‌کند. حال آنکه حق آن‌ها بعد از این همه افتخار و مدال و قهرمانی که آوردند، این رفتار‌ها و نگاه‌های تأسف‌بار نیست.
