سرویس سیاسی جوان آنلاین: امروز هم جلسه شورای عالی انقلاب‌فرهنگی برگزارنمی‌شود، این درحالی‌است که وقتی در جلسه روز ۱۱ دی ۱۳۹۷ شورای عالی انقلاب فرهنگی دکتر سیدسعیدرضا عاملی به سمت دبیری این شورا برگزیده شد، این امید در میان اهالی فرهنگ به‌وجود آمد که می‌توان در انتظار تغییرات و تحولاتی در این حوزه بود. روزنامه «صبح‌نو» نیز جلد خود را با تیتر «فرهنگ در انتظار تحول» به تصویر دبیر جدید شورا اختصاص داد. حالا، اما با گذشت دوماه از آن جلسه، شورای عالی انقلاب فرهنگی هیچ جلسه‌ای تشکیل نداده و طبیعتاً هیچ مصوبه‌ای هم نداشته است. سؤال این است؛ چرا شورایی به این مهمی که سکان فرهنگ انقلابی و انقلاب فرهنگی ما را به دست گرفته و ترکیب آن متشکل از بزرگان سیاسی و فکری کشور است به حالت نیمه‌تعطیل درآمده است؟
طبق ماده۵ آیین‌نامه شورای عالی انقلاب فرهنگی «جلسات شورای عالی حداقل هر دو هفته یک بار تشکیل می‌شود.»؛ همانطور که گفته شد آخرین جلسه این شورا روز ۱۱ دی‌ماه؛ یعنی دوماه پیش تشکیل شده است که آن هم جلسه انتخاب دبیر شورا بوده و به‌طور معمول بحثی جدی درباره مسائل کلان فرهنگی صورت نگرفته است. این پدیده اسف‌انگیز در حالی اتفاق می‌افتد که به‌رغم تأکیدات رهبری بر مقوله فرهنگ، در بسیاری از جلساتی هم که در دوره ریاست آقای حسن روحانی تشکیل می‌شده است، سران قوا حضور نداشته‌اند و نهاد ریاست‌جمهوری هم همکاری لازم را در برگزاری جلسات نداشته است.
شائبه عدم همراهی رییس‌جمهوری با این نهاد بالادستی و استراتژیک نظام شواهد پیدا و ناپیدای زیادی دارد. از عدم تشکیل جلسات، بر خلاف نص مصرح آیین‌نامه شورا که بگذریم، چندی پیش خبر‌هایی از درگیری لفظی رییس‌جمهوری در یکی از جلسات شورای عالی فضای مجازی با یکی از اعضای این شورا که عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی هم هست، از طریق چند فعال رسانه‌ای به‌گوش رسید که تکذیب هم نشد. این عضو آقای سید عزت‌الله ضرغامی بود که در آخرین جلسه شورای عالی فضای مجازی درباره پاره‌ای از اظهارات رییس‌جمهوری توضیح خواسته بود و با روحانی وارد جدال لفظی شده بود و رییس‌جمهوری خواستار خروج او از جلسه بوده و او قبول نکرده و الخ... جالب اینجاست که شورای عالی فضای مجازی هم یک ماه و اندی است که برگزار نشده است. به گزارش پایگاه شورای عالی فضای مجازی آخرین جلسه این شورا در تاریخ ۶/۱۱/۱۳۹۷ برگزار شده که در این جلسه شماری از مهم‌ترین مسائل جاری در حوزه فضای مجازی از جمله نظام هویت معتبر در فضای مجازی کشور که در جلسه پیشین این شورا بررسی آن آغاز شده بود، مورد بحث و بررسی اعضا قرار گرفت و ادامه آن به جلسه بعدی شورا موکول شد؛ جلسه‌ای که تاکنون تشکیل نشده است. عدم تشکیل شورای عالی فضای مجازی، در مصاحبه‌ای که روز گذشته باشگاه خبرنگاران جوان با آقای امیر خوراکیان، معاون مرکز ملی فضای مجازی انجام داده تأیید شده، اما او از بیان علت این موضوع خودداری کرده است.
یکی از بهانه‌های برگزار نشدن جلسات شوراها می‌تواند مشغله رییس‌جمهوری (که همان رییس شورای عالی انقلاب فرهنگی است) باشد. درحالی که رییس شورای عالی انقلاب فرهنگی دو نایب‌رییس دارد که می‌توانند بدون حضور رییس‌جمهوری جلسات را تشکیل دهند؛ رییس مجلس و رییس قوه‌قضاییه. جست‌وجوی «صبح‌نو» نشان می‌دهد که در دوره رییس‌جمهوری کنونی تاکنون جلسه‌ای با ریاست رؤسای قوای مقننه و قضاییه تشکیل نشده است. ظاهراً یا رییس‌جمهوری حاضر نیست بدون حضور و نظارت شخص او جلسه‌ای تشکیل شود یا دو نایب‌رییس حاضر نیستند که ریاست جلسات را به‌عهده بگیرند. در هر دو صورت سران قوا باید نسبت به این مسأله پاسخگو باشند. ضمناً درباره شورای عالی فضای مجازی هم همین مورد صادق است. در ماده۵ آیین‌نامه داخلی شورای عالی فضای مجازی آمده است: «جلسات شورای عالی با حضور اکثریت مطلق اعضای شورا و به ریاست رییس شورا و در غیاب ایشان، رییس مجلس شورای اسلامی و یا رییس قوه‌قضاییه رسمیت می‌یابد.»
درباره اراده‌ای که برای برگزار نشدن جلسات این دو شورا وجود دارد، آقای حسن رحیم‌پور، دوهفته پیش در یک سخنرانی گفته بود: آخرین خبری که شنیده‌ام این است که رییس شورا چند نفر را نام برده و گفته این‌ها دیگر نباید به شورا بیایند و شاید یکی دو ماه دیگر نیز این جلسات تشکیل نشود؛ اما من خود از صحت و سقم این اخبار مطمئن نیستم. حالا که از زمان برگزاری آخرین جلسات این دو شورا و اظهارات رحیم‌پور می‌گذرد، این احتمالات درحال قوت گرفتن است. برگزار نشدن جلسات علت احتمالی دیگری دارد که به‌گفته برخی اعضای شورا به شیوه گفت‌وگو‌ها و اداره جلسه برمی‌گردد. ظاهراً ریاست جلسه تاب شنیدن حرف‌های مخالف و منتقد را ندارد و مایل است جلسه به سمت مقاصد خودش برود و در غیر این صورت جلسه با تنش همراه می‌شود.
شورایی که در آن کارشناسان و صاحب‌نظران حوزه فرهنگ نتوانند آزادانه به طرح بحث و نقد بپردازند و دیدگاه‌های خود را مطرح کنند، قطعاً کارکرد اصلی خود را از دست می‌دهد که اکنون شاهد آن هستیم. کمیته‌ها و کارگروه‌های شورای عالی انقلاب فرهنگی بعضاً فعالیت‌های زیادی برای تدوین طرح‌ها انجام می‌دهند که وقتی این طرح‌ها بعداز بحث‌های فراوان در میان اعضای شورا به تصویب هم می‌رسند، به دفتر رییس‌جمهوری می‌روند و دیگر بیرون نمی‌آیند یا ابلاغ و اجرا نمی‌شوند. درحالی که این روند کاملاً برخلاف رویه است. مهم‌ترین نمونه این اسناد هم نقشه مهندسی فرهنگی کشور است که در دولت قبل به تصویب رسید و در این دولت بازنگری شد و همچنان خاک می‌خورد و اقدامات عملی برای اجرایی کردن آن انجام نگرفته است. این درحالی است که به گفته برخی کارشناسان و همچنین اخبار علنی، اسناد بین‌المللی به‌سرعت در دست اجرا قرار می‌گیرند که نمونه واضح و خبرساز آن در دوسال قبل سند ۲۰۳۰ بود که شورای عالی انقلاب فرهنگی هیچ نقشی در تصویب و تدوین آن نداشت و فقط رونوشتی از آن به شورا ارسال شده بود. کارگروه‌هایی که قرار بود با همکاری ریاست‌جمهوری برای اجرای مهندسی فرهنگی کشور تشکیل شود، نشد و به جایش به‌سرعت کارگروه‌هایی برای اجرای ۲۰۳۰ تشکیل شد.
علاوه‌بر این، به‌طور کلی مصوبات شورای عالی انقلاب فرهنگی در چند سال گذشته نسبت‌به سال‌های قبل از آن کاهش چشمگیری داشته که این نشان از کم‌کاری و تعطیلی جلسات شورای عالی انقلاب فرهنگی می‌دهد. فرهنگ، از مقولاتی است که در مقام لفظ و زبان، همه از اهمیت آن سخن می‌گویند؛ اما هنگامی که پای اقتضائات اجرایی به میان می‌آید، به دلایل مختلف کار زمین گذاشته می‌شود.
گویا بعضی مسوولان، مباحث فرهنگی را فقط محدود به سخنرانی‌های رأی‌آور درباره حجاب و توییتر و تلگرام و کنسرت می‌دانند و حالا با حربه‌های گوناگونی مانند بستن دهان منتقدان، اجرا نکردن مصوبات قانونی، تعطیل کردن جلسات، عدم شرکت در جلسات و ... شورای عالی انقلاب فرهنگی تبدیل به شورای عالی انسداد فرهنگی شده‌است. شورای عالی فضای مجازی هم که بناست سیاست‌گذار «زندگی دوم» ایرانیان باشد، به دعوای تلگرامی تقلیل پیدا کرده است و با سستی و تعطیلی همراه شده است.
