سرویس فرهنگ و هنر جوان آنلاین: بابایی در بیستمین برنامه تلویزیونی «شب روایت» با موضوع «مستندنگاری دفاع مقدس» در پاسخ به این سؤال که ملاک ارزیابی دفاع مقدس برای اینکه بدانیم پیروز شدیم یا نه پاسخ داد: «ابتدا باید بدانیم که ما دفاع کردیم نه جنگ. ما دفاع را آنقدر ادامه دادیم تا تمام مناطق را پس گرفتیم. از آن به بعد برای نشاندن متجاوز سر جایش او را تعقیب کردیم. هدف غرب از حمایت از صدام این نبود که او پیروز شود بلکه نمی‌خواست ما پیروز شویم.» وی در مورد کتاب «شراره‌های خورشید» توضیح داد: «ما در جنگ با یک حمایت همه جانبه از صدام و یک تحریم همه‌جانبه خودمان روبه‌رو بودیم. ما برای سیم‌خاردار هم تحریم بودیم.»
بابایی در مورد بیان کردن اختلافات بین فرماندهان در کتابش بیان داشت: «من می‌خواستم قدیس‌نمایی نکنم و این اختلافات بین انسان‌ها امری طبیعی است. برای بعضی عملیات‌ها این‌ها روز‌ها مجادله می‌کردند. این کتاب نوعی مقتل است، اما به گواهی کسانی که آن را خوانده‌اند، بعد از پایان آن حس خوبی به شما دست می‌دهد. من تلاشم این است که در حالی که صادقانه واقعیت را به مردم بگویم و خودسانسوری نکنم، مزه‌ای که در دهان مخاطب می‌ماند این باشد که، چون این جنگ نبود و دفاع بود، مزه شیرینی دارد.»
بابایی همچنین در جواب این سؤال که «چه کسانی باید تاریخ‌نگاری جنگ را انجام دهند؟ آیا نظامیان برای این کار اصلح هستند؟»، پاسخ داد: «بهترین و مؤثرترین کتاب‌ها را فرماندهان جنگ و کسانی که در جنگ حضور داشتند نوشته‌اند.»
وی در مورد اینکه آیا به شما دیکته می‌شود که مثلاً تعداد تلفات کمتر عنوان شود یا پیروزی‌ها بزرگ‌تر شود، بیان داشت: «تا به حال به من دیکته نشده که مطالب را طور خاصی بنویسم که مثلاً پیروزی‌ها بیشتر دیده شود. کار من مستندنگاری است و باید با سند باشد، حتی اگر اینگونه باشد این کار محکوم به شکست است. ما نمی‌توانیم با تاریخ مبارزه کنیم. تاریخ یک واقعیت است. اگر ما امروز تاریخ را نگوییم، دیگران آن چیزی را که خودشان دوست دارند، خواهند گفت. وقتی شما واقعیت‌ها را نگویید، در بزنگاه‌هایی غفلت‌هایی انجام می‌شود که جنگ محل تسویه‌حساب‌های سیاسی می‌شود و واقعیت در این بین گم می‌شود. برای مردم گفتن واقعیت تلخ نیست بلکه کتمان واقعیت تلخ است.»
