سرویس فناوری جوان آنلاین: بهتازگی محققان نورولوژی توانستهاند سیستمی را در مغز طراحی کنند که افکار را قابل تشخیص و قابل فهم کنند. با این طرح در مغز، این فناوری میتواند کلماتی را که فرد با وضوح بیسابقه میشنود بازسازی کند. این پیشرفت قدرت گفتار و هوش مصنوعی را مهار میکند و میتواند منجر به راههای جدیدی برای کامپیوترها شود تا مستقیماً با مغز ارتباط برقرار کنند.
همچنین این طرح زمینه را برای کمک به افرادی قرار میدهد که نمیتوانند صحبت کنند، مانند آنهایی که با اسکلروز جانبی زندگی میکنند یا از حرکت بازماندهاند تا توانایی خود برای ارتباط با دنیای بیرون به دست آورند.
نیما مسگرانی محقق اصلی در کلمبیا درباره این طرح میگوید: «صدای ما به ارتباط ما با دوستان، خانواده و دنیای اطرافمان کمک میکند، که به همین دلیل است که از دست دادن قدرت صدای فرد که ناشی از جراحت یا بیماری است بسیار ویرانگر است. ما با مطالعه یک روش بالقوه برای بازسازی این قدرت داریم. ما نشان دادهایم که با استفاده از فناوری مناسب، این افکار را میتوان توسط هر شنونده کشف و درک کرد.»
دههها تحقیق نشان داده است که وقتی مردم صحبت میکنند یا حتی تصور میکنند، الگوهای کلامی میتواند در مغز ظاهر شوند.
الگوی سیگنالها، اما قابل تشخیص هستند وقتی به کسانی گوش میدهیم که حرف میزنند، یا تصور میکنند که گوش میدهند. متخصصان، در تلاش برای ثبت و رمزگشایی از این الگوها، آیندهای را میبینند که در آن افکار نیازی به پنهان ماندن در درون مغز ندارند، اما درعوض میتواند به کلام شفاهی ترجمه شود.
انجام این کار چالشبرانگیز است. تلاشهای اولیه برای رمزگشایی سیگنالهای مغزی روی مدلهای ساده کامپیوتری آنالیز و متمرکز شدند و مشخص شد نمایشهای بصری فرکانسهای صوتی میباشند.
در ادامه محققان خواستند تا آزمایشی صورت گیرد. محققان از بیماران خواستند تا به سخنرانان گوش دهند که رقم را بین صفر تا ۹ حفظ میکنند، در حالی که سیگنالهای مغزی که میتوانند اجرا شوند را ثبت میکنند. صدای تولید شده در پاسخ به این سیگنالها توسط شبکههای عصبی، نوعی از هوش مصنوعی است که از ساختار نورونها در مغز بیولوژیکی تقلید میکند.
نتیجه نهایی یک صدا بود که توالی اعداد را حفظ میکرد. نتیجه آزمایشات نشان داد که مردم میتوانند صداهای حدود ۷۵ درصد از زمان را درک کرده و تکرار کنند که بالاتر و فراتر از هر تلاش قبلی است. بهبود در قابل فهم بودن بهویژه وقتی مشهود بود که فیلمهای ضبط شده را به تلاشهای اولیه مقایسه کرد. شبکههای عصبی حساس و شبکههای عصبی قدرتمندی به این صداها اشاره داشتند که بیماران ابتدا به دقت شگفتآور گوش میدادند.
درنهایت نتایج نشان داد که ۷۵ درصد افراد میتوانستند صداها را درک و تکرار کنند؛ درصدی که خیلی بیشتر از مطالعات قبلی بود. بهبود در هوشمندی بهخصوص وقتی آشکار شد که بین ضبطهای جدید با ضبطهای حاصل از مطالعات قبلی مقایسه به عمل آمد. با وجود Vecoder حساس و شبکههای نورونی قدرتمند حساسیت شگفتآوری حاصل گردید.
دکتر مسگرانی و تیمش در نظر دارند تا آزمایش مورد بحث را با جملات و کلمات پیچیدهتر و با هدف قرار دادن سیگنالهایی که هنگام صحبت کردن ایجاد میشود، انجام دهند. درنهایت آنها امیدوارند سیستمی که ایجاد کردهاند، بخشی از یک ایمپلنت باشد، مشابه آنهایی که توسط برخی بیماران صرعی استفاده میشود که افکار بیمار را به طور مستقیم به کلمات بیان میکنند.
محققان قصد دارند که کلمات و جملات پیچیدهتری را امتحان کنند و آنها میخواهند همان آزمایشات را روی سیگنالهای مغزی ساطع کنند که وقتی فرد صحبت میکند یا تصور میکند صحبت کند. درنهایت، آنها امیدوارند که سیستم آنها میتواند بخشی از یک ایمپلنت باشد که مشابه آن دسته از بیماران مبتلا به صرع است، که افکار را مستقیماً به کلمات تبدیل میکند.