کد خبر: 947391
تاریخ انتشار: ۰۸ اسفند ۱۳۹۷ - ۱۴:۴۷
یادداشت «محمدرضا کائینی» به‌مناسبت سالروز درگذشت صادق طباطبایی
به فاصله اندکی پس از دوم خردا هزاروسیصد هفتاد وشش، آیت الله سید محمدباقر سلطانی طباطبایی پدر دکتر طباطبایی روی از جهان برگرفت و از همان سربند یا به همان بهانه، سیاستمدار خوش پوش یکی دوسال اول تاسیس نظام، به سکوت رسانه‌ای خود پایان داد.

سرویس تاریخ جوان آنلاین: محمد رضا کائینی، دبیر سرویس تاریخ روزنامه جوان، به مناسبت سالروز درگذشت «صادق طباطبایی»، در صفحه اینستاگرام خود نوشت:

درباره سیاستمداری که هنوز جنبه‌هایی از کارنامه او در پرده ابهام‌است، دشوار می‌توان قضاوت کرد، به ویژه که او در قامت یکی از دوستان قضاوت گر بوده باشد. هم از این روی است که نگارنده در این مجال، تنها زنده یاد دکتر سید صادق طباطبایی را به مناسبت سالروز درگذشت وی روایت خواهد کرد ونه قضاوت!
 
به فاصله اندکی پس از دوم خردا هزاروسیصد هفتاد وشش، آیت الله سید محمدباقر سلطانی طباطبایی پدر دکتر طباطبایی روی از جهان برگرفت و از همان سربند یا به همان بهانه، سیاستمدار خوش پوش یکی دوسال اول تاسیس نظام، به سکوت رسانه‌ای خود پایان داد. تصور می‌کنم برای اولین بار، روزنامه ایران به مناسبت چهلم پدرش با او‌مصاحبه کرد ودرواقع باب آن را گشود.
برای من که درآن دوره در کیهان بودم و انجام گفت وگو بهانه‌ای بود که نقش آفرینان تاریخ انقلاب را بیشتر بشناسم، مصاحبه با او وسوسه انگیز می‌نمود. خیلی زود دریافتم که او نه تنها از مصاحبه با کیهان ابا ندارد، بلکه حاضر است دور روز متوالی برای انجام وتکمیل گفت وشنود خود به موسسه بیاید. به همان بهانه، خیلی زود با هم اخت شدیم و تقریبا از آن پس، تاسیس و اداره هر مطبوعه‌ای که به دست این قلم انجام شد، گفت وگو‌های متنوعی از وی را بر صفحات خویش دید.
 
من ورای تفاوت‌هایی که دیروز وامروز با او دارم، رفتار متواضعانه اش را با جوانان تازه کار را بسیار می‌پسندیدم. تاجایی که به یاد دارم، هرگاه در خانه بزرگ و زیبای خود درکامرانیه/ کوچه بیات با هم قرار داشتیم، بلافاصله پس از شنیدن صدای زنگ، باظاهری آراسته خود را به درب عمارت و کنار باغچه پرگل حیات می‌رساند ومودبانه به انتظارت می‌ایستاد. چینش خانه وبه ویژه کتابخانه اش، دلنشین و نمادی از ذوق هنری او بود. از تظاهر به برخورداری ابایی نداشت و خوش می‌داشت که دیگران او را همان گونه که هست، ببینند و بشناسند.
 
اما درباره عقاید سیاسی اش، او را نزدیک به جماعت موسوم به ملی-مذهبی دیدم. اگر فضای سیاسی جامعه اجازه می‌داد، به اظهار این گرایش نزدیک می‌شد و اگر این امکان وجود نداشت، تنها به بیان خاطرات خود از امام و انقلاب بسنده می‌کرد. یکی از مهمترین برون داد‌های دوستی ما در این مدت، ضبط خاطرات او درباره چالش‌های تهیه سلاح در دوران جنگ، مرگ آقای لاهوتی و علل اختلاف با حزب جمهوری اسلامی و... بود که در «کتاب ماه تاریخی-فرهنگی یادآور» جشن نامه سی امین سالروز انقلاب نشر یافت. همیشه به نگارنده می‌گفت: «وقتی متن مصاحبه خود را خواندم، فکر کردم که در هنگام مصاحبه سحر شده بودم که چنین حرف‌هایی زده‌ام!» دوستی با او برای نگارنده تجربه‌ای متفاوت بود، همانگونه که مرگ زودرس و تلخ اش. خدایش رحمت کند.
نظر شما
جوان آنلاين از انتشار هر گونه پيام حاوي تهمت، افترا، اظهارات غير مرتبط ، فحش، ناسزا و... معذور است
تعداد کارکتر های مجاز ( 200 )
پربازدید ها
پیشنهاد سردبیر
آخرین اخبار