جوان آنلاین: پسلرزههای شرایط سخت اقتصادی کشور به ورزش هم رسیده، وزیر ورزش مصاحبه میکند و از ورزشکاران میخواهد وضعیت حساس کشور را درک کنند و مانند مردم فشار را تحمل کنند. صحبتهای مسعود سلطانیفر، اگرچه در ظاهر با توجه به شرایط کشور ایرادی به آن وارد نیست، اما وقتی سیاستهای دوگانه ورزش در بخش هزینهها برملا میشود، کمتر کسی به وزیر ورزش حق میدهد که اینطور ورزشکاران را مخاطب قرار دهد، به خصوص میبینند که وزارت ورزش برای فوتبال ابایی از دادن پاداش میلیون دلاری، آن هم در این اوضاع سخت ندارد، اما مدیران آن وقتی میخواهند به رشتههای منهای فوتبالی برسند و برای قهرمانان و مدالآوران المپیکی هزینه کنند، پای ریاضت اقتصادی را پیش میکشند و دست خالی آنها را راهی خانههایشان میکنند!
همین است که صحبتهای وزیر ورزش واکنشهای منفی زیادی را در بین اهالی ورزش به همراه داشت و خیلیها بابت چنین توصیهای که با سیاستهای اجرایی و تبعیضآمیز وزارت ورزش همخوانی ندارد، از سلطانیفر انتقاد کردهاند.
معاون هم نسخه وزیر را پیچید!
شنبه بود که مسعود سلطانیفر در صحبتهایی بحثبرانگیز، ورزشکاران را به تحمل شرایط اقتصادی کشور دعوت کرد و گفت: «در شرایط کنونی و با توجه به مشکلات اقتصادی که برای مردم به وجود آمده، فشار زیادی را به مردم وارد کرده است، به همین دلیل، ورزشکاران هم باید این فشار اقتصادی را مانند مردم تحمل کنند.»
دیروز هم محمدرضا داورزنی، معاون فنی و قهرمانی وزارت ورزش با اشاره به این شرایط، از در نصیحت برای ورزشکاران وارد شد و به نوعی صحبتهای سلطانیفر را تکرار کرد: «وضعیت فعلی به گونهای است که نیاز به همدلی و انسجام بیشتری داریم و همه باید این فشارها را تحمل کنیم. نمیشود که مردم تمام این فشارها را تحمل کنند و اقشار دیگر بگویند که به ما ارتباطی ندارد. اینجا بحث فرد یا نفر خاصی نیست. ما که در این کشور زندگی میکنیم، همه باید با اتحاد و همدلی از این بزنگای تاریخی عبور کنیم.» توصیه داورزنی در شرایطی است که وی یک ماه پیش و در وضعیت سخت دلاری کشور با چمدان یک میلیون دلاری به امارات رفت و بابت پیروزی شاگردان کیروش مقابل تیمهای نهچندان مطرح، پاداشی پنج برابر پاداش مدال طلای المپیک به هر ملیپوش فوتبال اهدا کرد!
مسئولان حقوق نجومی طلبکار شدهاند
صحبتهای سلطانیفر و معاونش با واکنش شدید ورزشکاران منهای فوتبالی روبهرو شده، نه از این جهت که آنها قائل به تحمل این شرایط نیستند، بلکه که آنها همواره در مقاطع مختلف کشور نشان دادهاند که پای آرمانهای انقلاب و مقابل توطئهها ایستادهاند و در شرایط تحریم و جنگ به خوبی امتحانشان را پس دادهاند و امروز هم کمتر قهرمانی است که نسبت به عدم تحمل این وضعیت انتقادی داشته باشد.
انتقاد منهای فوتبالیها به سیاستهای دوگانه وزارت ورزش است. آنها معتقدند که بیشتر قهرمانان و ملیپوشان مدالآور همواره چه در شرایط خوب و چه شرایط سخت کشور با سختترین و کمترین حمایتها روبهرو بودهاند. علیرضا کریمی یکی از این قهرمانان است که نسبت به توصیه وزیر انتقاد دارد. کریمی دیروز به خبرگزاری ایسنا گفت: «۹۰ درصد کشتیگیران از قشر ضعیف جامعه هستند و مثل بیشتر مردم مشکلات اقتصادی و گرانی شدید را لمس میکنند و زیر بار فشار هستند. پدر من ۲۵ سال کارگری کرده و الان زیر ۳ میلیون تومان در ماه حقوق بازنشستگی میگیرد. خدا رو شکر میکنم همیشه با آبرو زندگی کردیم و مشکلی نداشتیم، اما آیا مسئولی که ما را به تحمل سختی راهنمایی میکند، میتواند با این حقوق زندگی کند؟»
کریمی معتقد است مدیرانی مانند وزیر ورزش که حقوق نجومی میگیرند، نباید طلبکارانه حرف بزنند: «هر وقت از حق کشتی و رسیدگی و توجه مسئولان حرف زدیم، گفتند مشکل داریم. الان هم میگویند ورزشکاران شرایط سخت را تحمل کنند و حرفی نزنند. صدای ما هم که به جایی نمیرسد و فقط باید تحمل کنیم. مسئولان با حقوقهای نجومی در این شرایط دیگر طلبکار نباشند و فکری به حال مردم کنند. ما ورزشکاریم و کشتیگیران همیشه از دل جامعه و پایینشهر بیرون آمدهاند. اینکه حقمان را بخواهیم و بگویند چطور جرئت میکنید و این حرف را میزنید، درست نیست.»
نگاه تفریحی به المپیکیها ممنوع
توصیه وزارت ورزش به ورزشکاران به شرایط اقتصادی سخت کشور در حالی است که فوتبالیها از این ریاضت مستثنا هستند، نمونه آن هم پاداش یک میلیون دلاری وزارت به فوتبالیها در جریان جام ملتها بود. مسابقاتی که بدون هیچ دستاوردی برای فوتبال ایران به پایان رسید. این سیاست دوگانه وزارت در شرایطی است که وقتی پای المپیک و بازیهای آسیایی به میان میآید، مدیران وزارت از منهای فوتبالیها انتظار بیشترین موفقیت و مدال را آن هم با کمترین توجه و حمایتها دارند.
منصور برزگر، عضو شورای فنی کشتی آزاد فدراسیون کشتی دیروز نسبت به این سیاست وزارت انتقاد و به خبرگزاری تسنیم گفت: «کشتی، وزنهبرداری و تکواندو میتوانند در المپیک برای ما مدال بگیرند. به این رشتهها تفریحی نگاه نکنند. تا سال ۲۰۱۲ فکر میکردند کشتی از المپیک حذف میشود، اما با برنامهریزی صورت گرفته، دیدید که دنیا کشتی را دوست دارد. امروز امریکاییها از چهار سالگی به بچههایشان کشتی آموزش میدهند. روسها پوتین را سر تمرینشان میبینند، اما وضع ما خیلی بههم ریخته است و کسی به فکر کشتی و مدال نیست. تمام مسئولان کلاهشان را سفت چسبیدهاند که نکند فردا تغییرشان دهند.»