سرویس سبک زندگی جوان آنلاین- حجتالاسلام علیرضا فرهنگ (امام جمعه باغبهادران): یکی از راههای کسب آرامش در زندگی دوری از تجملگرایی، اسراف، ریخت و پاش، چشم و همچشمی، یاد مرگ و قیامت در زندگی است. دو تفکر کلی نسبت به خدا و قیامت به عنوان مبدأ و معاد وجود دارد. تفکر مادیگرا و معنویتگرا. در تفکر مادیگرا افراد در عمل اعتقادی به مبدأ و معاد ندارند و آسیبهای کسانی که اعتقاد به خدا و مذهب ندارند، نسبت به معتقدین به دین بیشتر است. علت این امر را میتوان این طور بیان کرد که این افراد بیشتر احساس بیهویتی میکنند و مادیات نمیتواند جوابگوی همه نیازهای آنان مخصوصاً نیازهای درونی و روحیشان باشد. پس این قبیل افراد همیشه در پی این امر ناآرام و مضطرب هستند. این افراد خود را در چارچوب دنیا محدود میکنند و همیشه از همه چیز محروم میشوند. به ویژه از صفات اخلاقی و الهی که در انسان هست و همین هم باعث ناآرامی آنان در زندگی میشود. اینها اگر نتوانند به اهداف خود در دنیا برسند، ناآرام میشوند چراکه فکر میکنند این دنیا میتواند آنها را به آرزوهایشان برساند. برخی وقتی نتوانند در این دنیا به اهداف خود برسند، یا فشارهای روانی بر آنان زیاد شود، دچار جنون میشوند. این مسئله بیشتر برای تجملگراهاست و آنان به این دلیل که یا اعتقاد به معاد ندارند یا دنیا را آخر خط میدانند و با آخرت و وعدههای خداوند نتوانستهاند ارتباط صحیحی برقرار کنند، گاهی دست به خودکشی میزنند.
ما در تفکر معنویتگرا شاهد هستیم کسانی که بر اساس اعتقاد به خدا و معاد، زندگی را پایهریزی کردهاند، هر چه ایمان و باورشان به معاد قویتر باشد، آسیبهای آنان در زندگی کمتر است چراکه بیشک آرامش انسانها در پرتو ایمان به مبدأ و معاد به دست میآید و انسان معتقد به خدا و قیامت در زندگی، به خاطر این اعتقاد در دنیا، به سوی عمل شایسته و طهارت روح رفته و نه غم و اندوهی دارد و نه ترسی از آینده زندگی و همیشه با آرامش زندگی میکند.
از همین رو خداوند در آیه ۶۲ از سوره بقره میفرمایند: مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَ الْیَوْمِ الْآخِرِ وَ عَمِلَ صالِحاً فَلَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَ لا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لا هُمْ یَحْزَنُون: هر گاه به خدا و روز رستاخیز ایمان آورند و عمل صالح انجام دهند، پاداششان نزد پروردگارشان مسلم است و هیچگونه ترس و اندوهى براى آنها نیست. انسانی که به قیامت اعتقاد دارد، این اعتقاد به زندگی او هدف میدهد. در آیه ۱۱۵ سوره مؤمنون آمده است: أَ فَحَسِبْتُمْ أَنَّما خَلَقْناکُمْ عَبَثاً وَ أَنَّکُمْ إِلَیْنا لا تُرْجَعُون: آیا گمان کردید شما را بیهوده آفریدهایم و به سوى ما بازنمىگردید؟ این یعنی ما بدون هدف آفریده نشدهایم و زندگی در دنیا با هدف است. پس باید برای ایجاد انگیزه ادامه زندگی تلاش کنیم و با توسل به خداوند متعال و کتاب خدا و همچنین دوری از تجملات، اسراف و چشم و همچشمی به آرامش برسیم.
انسانهای معادگرا دنبال مالاندوزی و فخرفروشی نیستند و همیشه آرامش دارند و آرامترند. انسانهای معادگرا به دنبال ظلم نیستند و اگر هم در حقشان ظلمی شود، اگر شخصی باشد، سعی میکنند روحیه عفو و گذشت را بر انتقام مقدم بدانند. چون میدانند خدای متعال به آنان پاداش صبرشان را میدهد و اگر این ظلم به جامعه و مردم باشد و آنها نتوانند انتقام بگیرند، میدانند که خدای متعال بهترین انتقامگیرنده است. پس باز هم آرامش دارند.
مثال عینی آن هم آیه ۴۷ سوره انبیا است. وَ نَضَعُ الْمَوازینَ الْقِسْطَ لِیَوْمِ الْقِیامَةِ فَلا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَیْئاً وَ إِنْ کانَ مِثْقالَ حَبَّةٍ مِنْ خَرْدَلٍ أَتَیْنا بِها وَ کَفى بِنا حاسِبین: ما ترازوهاى عدل را در روز قیامت برپا مىکنیم. پس به هیچ کس کمترین ستمى نمىشود و اگر به مقدار سنگینى یک دانه خردل (کار نیک و بدى) باشد، ما آن را حاضر مىکنیم و کافى است که ما حسابکننده باشیم. با توجه به این آثار، آیات و روایات درمییابیم که آرامش در پرتو اعتقاد به واقعیات عالم هستی و خلقت و دوری از تجملگرایی و ریخت و پاش و دل نبستن به این دنیای فانی به دست میآید.