این روزها درخواست خروج نیروهای امریکایی از عراق به یک مطالبه جدی تبدیل شده است و حداقل رؤسای قوای مقننه و مجریه در کنار رؤسای فراکسیونهای مهم مجلس اظهارات صریح و قاطع در این زمینه داشتهاند. البته زمزمه خروج این نیروها از مدتها پیش شنیده میشود، اما در روزهای اخیر به لحاظ کمی و کیفی تقویت شده است.
تردیدی نیست که با برچیده شدن دولت خودخوانده داعش در بخشهای اشغالی عراق و نابودی کامل آن دیگر هیچ توجیهی برای ادامه حضور نیروهای امریکایی در عراق و بهخصوص افزایش آن وجود ندارد. امریکا در زمان اشغال عراق در سال ۲۰۰۳ دهها هزار نیروی نظامی را در چارچوب تشکیلات نظامی پنتاگون و هزاران نیروی امنیتی را در چارچوب شرکتهای خصوصی وارد عراق کرد، اما بعد از آنکه برنامه نظامی امریکا در عراق شکست خورد و این کشور در آستانه تبدیل به ویتنام دیگر قرار گرفت، لذا امریکا از اواخر دوره ریاست جمهوری جرج بوش پسر به خروج نیروهای نظامی خود اقدام کرد که این روند در آغاز شروع بهکار دولت اوباما سرعت گرفت، اما بعد از ظهور داعش در سال ۲۰۱۴ ناگهان روند معکوس شد و امریکا در پوشش مبارزه با داعش نیروهای نظامی خود را به تدریج در عراق افزایش داد، اما در این مدت هیچ عملیاتی از سوی داعش علیه نیروهای امریکایی مخابره نشد و هیچ گزارشی هم درباره تلفات نظامی امریکا در جنگ با داعش منتشر نشد. با این حال انتظار میرفت بعد از پایان حکومت داعش در موصل نیروهای نظامی امریکا در عراق کاهش یابند یا حداقل افزایش نیابند، اما گزارشی رسمی که مؤید این موضوع باشد منتشر نشده است. در مقابل گزارشهای غیر رسمی آمار نیروهای نظامی امریکا را تا چندین برابر تعداد ۵ هزار نیروی مورد توافق برای آموزش نیروهای عراقی و جنگ با داعش برآورد کردهاند. افزون بر این، مسئولان امریکایی و شخص ترامپ در اظهارات خود بارها به صراحت اعلام کردهاند که قصد دارند از عراق برای مأموریتهای فرا عراقی استفاده کنند. ترامپ در زمان اعلام خروج نیروهای امریکایی از سوریه در پاسخ به منتقدین درخصوص این کار که ممکن است به تقویت داعش منجر شود، گفت که از پایگاه نظامی امریکا در عراق برای مقابله با خطر احتمالی داعش استفاده خواهد شد. با وجود اینکه این اظهارات در آن مقطع نیز با واکنش مقامات عراقی مواجه شد، اما ترامپ چند روز پیش پا را از این هم فراتر گذاشت و موقعیت عراق را به یک برج دیدهبانی این کشور علیه ایران تقلیل داد که این اظهارات تحقیر آمیز این بار واکنش گسترده مقامات عراقی را برانگیخت و حتی صدای کسانی را در آورد که تاکنون با امریکا با محافظهکاری و مماشات رفتار میکردند. این موضوع نشان میدهد که خوشبختانه مقامات عراقی به این باور میرسند که نباید در قبال درخواستها و مطالبات غیرقانونی و غیرمشروع دولت حاکم بر کاخ سفید سکوت و مماشات کنند. این دولت که به شدت متأثر از راستگرایان صهیونیستی است، هیچ حد و مرزی را برای خود نمیشناسد و در برابر تأمین هر خواسته نه تنها سیر نمیشود بلکه حریصتر میشود و بر همین اساس میتوان گفت: اگر مسئولان عراقی از همان ابتدا که دولت ترامپ در پی سبک و سنگین کردن همراهی عراق در سیاستهای منطقهای خود از جمله اعمال تحریمهای اقتصادی علیه ایران بود، قاطعتر عمل میکردند اکنون جرئت طرح انتظاراتی، چون تبدیل عراق به برج دیدهبانی برای این کشور علیه ایران را به خود نمیداد. هرچند در گذشته مسائلی از خلأ ناشی از تشکیل و تکمیل نشدن دولت جدید تا حدودی فرصت مانور و اعمال فشار را برای دولت امریکا فراهم میکرد، اما به نظر میرسد هرچه عراق از فضای انتخاباتی گذشته و خلأ سیاسی ناشی از تشکیل و تکمیل نشدن دولت جدید فاصله میگیرد با اقتدار در برابر مطالبات غیرقانونی و نامشروع امریکا ظاهر میشود که این برای مقابله با فزونطلبیهای دولت ترامپ امیدوارکننده است.