سرویس دانش جوان آنلاین: حالت هوش مصنوعی که بهعنوان شبکههای کامپیوتری یادگیری عمیق شناخته میشوند، تا چه باهوش است و این ماشینها تا چه اندازه نزدیک به مغز انسان رفتار میکنند؟ تیم روانشناسان شناختی معتقدند که این تیم در سالهای اخیر پیشرفت زیادی داشته است، اما باز هم راه زیادی پیش رو دارند که باید طی شود. پیدایش رایانه در صحنه زندگی بشر تحولات عمدهای را به وجود آورد. حوزه فلسفه نیز از این تحولات بینصیب نبوده است. فلاسفه پرسشهای فلسفی زیادی راجع به تفاوتهای ذهن انسان با رایانه مطرح کردهاند که همه آنها به طرح بحث هوش مصنوعی انجامید.
حامیان این فناوری اشتیاق خود را برای استفاده از شبکههایی اعلام کردهاند که بتوانند وظایف فردی و حتی مشاغل آنها را انجام دهند؛ وظایفی که بهطور سنتی افراد آنها را انجام میدهند. اگرچه نتایج حاصل از پنج آزمایش در این تحقیق نشان داد فریب دادن شبکهها ساده است و روش آنها برای تشخیص اشیا با استفاده از چشم کامپیوتری بسیار با چشم انسان متفاوت است. ماشینها محدودیتهای بسیار زیادی دارند که باید آنها را بشناسیم. حرف ما این است: صبرکنید، عجله نداشته باشید. مطرح کردن توپ گلف کاملاً منطقی است، اما توجه داشته باشید که قوری چای هیچ جایی میان انتخابها ندارد. مسئله انتخاب شکل مطرح نیست.
در آزمایش دوم، اشیایی به شکل شبحهای سیاه به ۱۰ دانشجو نشان داده شد. برخی درهم ریخته بودند تا تشخیص آنها دشوار شود و برخی دیگر نیز مرتب بودند، برخی اشیا فقط یک ثانیه و برخی دیگر تا وقتی دانشجویان تمایل داشتند، نشان داده شد. دانشجویان بهدرستی ۹۲ درصد اشیای ساده و ۲۳ درصد اشیای درهم ریخته را فقط در عرض چند ثانیه نمایش تشخیص دادند. وقتی دانشجویان توانستند شبحها را تا وقتی میخواهند ببینند، بهدرستی ۹۷ درصد اشیای مرتب و ۳۷ درصد اشیای درهم ریخته را تشخیص دادند. دانشمندان متوجه شدند که به طور دقیق هوش مصنوعی نمیتواند در تشخیصها درک درستی داشته باشد. پیش از این تصور میشد هوش مصنوعی در حل مسائل به روش اکتشافی، یعنی به روشی که پیمودن آن رسیدن به نتیجه را تضمین نمیکند، روی میآورد. هوش مصنوعی بر پایه دستگاه دوگانی مسائل را حل میکند. مخالفان میگویند مهمترین نقص هوش مصنوعی آن است که غیر از عدد صفر و یک را نمیفهمد. در روش اکتشافی راههای متعددی برای حل مسئله وجود دارد که اختیار یکی از آنها باز مجالی برای اختیار دیگر راهها باقی میگذارد و پیمودن یکی از آنها مانع از روی آوردن به بقیه نمیشود. درنتیجه، برنامههایی که راهحل تضمینی دارند جزو برنامههای رایانهای به شمار نمیآیند. برنامههای بازی شطرنج زمینه پر خیر و برکتی برای هوش مصنوعی بوده است؛ زیرا روش شناختهشدهای برای تعیین بهترین حرکت در مرحله خاصی از این بازی وجود ندارد. زیرا اولاً تعداد احتمالات موجود در هر حالتی تا حدی زیاد است که نمیتوان جستوجوی کاملی را انجام داد. ثانیاً آگاهی ما از منطق حرکتهایی که بازیکنان انجام میدهند، بسیار اندک است. این ناآگاهی تا حدی به ناخودآگاهانه بودن این حرکتها برمیگردد و البته در برخی موارد هم بازیکنان از روی عمد منطق خود را آشکار نمیکنند.
منبع: ساینس دیلی