سرویس جامعه جوان آنلاین: متن این جوابیه به این شرح است:
برخورداری و حضور مسئول فنی واجد شرایط در واحد‌های تولید موادغذایی، آشامیدنی، آرایشی و بهداشتی برابر قانون مواد خوردنی، آشامیدنی، آرایشی و بهداشتی به این واحد‌ها تکلیف شده است. در این قانون تأکید شده است، مسئول فنی فردی ذی‌صلاح دارای درجه تحصیلی دانشگاهی کارشناسی به بالاست؛ لذا داشتن مسئول فنی یک الزام قانونی برای واحد تولیدی بوده و جزو تکالیف وزارت بهداشت، سازمان غذا و دارو نیست. به عبارتی یک پیش‌نیاز برای فعالیت تولیدی در گروه محصولات غذایی، آشامیدنی، آرایشی و بهداشتی است. وظیفه وزارت بهداشت صرفاً بررسی و تأیید صلاحیت آن‌ها و نظارت بر نحوه عملکرد آنهاست.
چنین شرایطی مختص واحد‌های تولید موادغذایی، آشامیدنی، آرایشی و بهداشتی نبوده بلکه در سایر بخش‌های تولیدی و خدماتی نیز وجود دارد. به طور مثال می‌توان به مهندسان ناظر در حوزه ساختمان، مهندسان ناظر در حوزه سازه‌های فولادی، مدیران کیفیت سازمان ملی استاندارد اشاره کرد که به عنوان ناظران بر امر ایمنی و کیفیت محصول یا خدمت ارائه شده نظارت می‌کنند و در استخدام صاحب پروژه یا مجری پروژه یا واحد تولید و خدماتی هستند و حقوق و مزایای خود را از آن‌ها دریافت می‌کنند. همچنین تمامی مراکز درمانی و بیمارستانی، داروخانه‌ها و آزمایشگاه‌ها دارای مسئول فنی واجد شرایط هستند که حقوق و مزایای خود را از همان مراکز دریافت می‌کنند.
بدیهی است هدف قانونگذار از الزام به داشتن مسئول فنی، صرفاً ارائه گزارش به دستگاه‌های دولتی ناظر نبوده است بلکه اغلب سرمایه‌گذاران و مؤسسان واحد‌های تولیدی و خدماتی ممکن است در زمینه موضوع فعالیت از تخصص و آگاهی لازم برخوردار نباشند و مسئول فنی یا ناظر واجد شرایط به عنوان یک ناظر داخلی دارای تخصص و دانش در خدمت واحد تولیدی و خدماتی برای ارائه محصول و خدمات با کیفیت خوب و بهینه است.
در نگاه ساده تصور می‌شود منافع کارفرما و وظایف مسئول فنی در تضاد با یکدیگر هستند که ممکن است درخصوص کارفرما یا مجموعه تولید و خدماتی که دوراندیش نبوده و برنامه بلندمدت نداشته و به حفظ و توسعه سهم بازار خود توجه ندارد، مصداق داشته باشد. اما درخصوص اکثر مجموعه‌های تولیدی و خدماتی اینگونه نیست، زیرا آنان به بقا و تداوم خود می‌اندیشند و این امر با کسب رضایت مصرف‌کنندگان ممکن است و رضایت مصرف‌کننده با عرضه محصول سالم، ایمن و با کیفیت به دست می‌آید.
در پایان لازم به یادآوری است که از لحاظ اداری و برمبنای قوانین جاری کشور به کارگیری و استخدام مسئولان فنی شاغل در کارخانه‌ها و واحد‌های فوق‌الاشاره توسط وزارت بهداشت امکان‌پذیر نیست و قانونگذار نیز فرآیندی را برای پرداخت حقوق مسئولان فنی توسط سازمان غذا و دارو به هر صورت (چه آنکه توسط واحد تولیدی به حساب سازمان واریز یا از منابع سازمان تأمین شود) پیش‌بینی نکرده است و به نظر می‌رسد، ضرورتی برای این کار هم وجود نداشته باشد. ولیکن در بسیاری از موارد سازمان غذا و دارو تلاش کرده که به انحا مختلف نسبت به حمایت از مسئولان فنی در اجرای وظایف قانونی که به عهده آن‌ها گذاشته شده است، اقدام کند و در تمامی موارد به همراه مسئولان فنی، شخص مدیرعامل واحد تولیدی را نیز نسبت به اجرای قوانین و الزامات مربوطه متعهد کند.
